Gabriel Marcel

Είναι και Έχειν

Mετάφραση - πρόλογος: Νίκος Μακρής 

 

​

*ISBN: 978-960-558-328-6

​

 

 

Όπως και σε άλλες εκφάνσεις της ζωής, και στη φιλοσοφία εμφιλοχωρούν αδυναμίες, όπως το πάθος προβολής και η δημιουργία εντυπώσεων για προσωπική προβολή, με συνέπεια να δημιουργούνται εσφαλμένες εντυπώσεις ως προς την πραγματική αξία των φιλοσοφούντων που κάποτε μετέρχονται τον σοφιστικό λόγο.

 

Η περίπτωση του Gabriel Marcel είναι διαφορετική. Ο σεμνός φιλόσοφος δεν προσπάθησε να αυτοπροβληθεί ούτε να δημιουργήσει θόρυβο και εντυπώσεις. Το ογκώδες έργο του παρουσιάζει βέβαια αδυναμίες, όπως κάθε φιλοσοφική προσπάθεια, άλλως δεν θα ήταν φιλοσόφημα. Βρίσκουμε όμως στον στοχασμό του φιλοσόφου γόνιμα και πρωτότυπα στοιχεία τα οποία μας δημιουργούν ισχυρούς προβληματισμούς άξιους της αναστροφής μας όχι μόνο με τον φιλοσοφικό λόγο, αλλά και με τα ανθρώπινα-πανανθρώπινα προβλήματα. Από τις σελίδες του Gabriel Marcel αναδύεται μια συγκινούσα ευγένεια και πρωτοτυπία που μας επιστρέφει δημιουργικά στις έκπαγλες πηγές του φιλοσοφείν, στον θαυμασμό, στο χάρμα, στη δημιουργική έκπληξη. Μας δημιουργεί δηλαδή πολύτιμα συναισθήματα που είναι κατά βάθος αναλάμψεις και επιλάμψεις των ευγενέστερων βλέψεών  μας. Ο αναγνώστης της παρούσας μετάφρασης θα το διαπιστώσει ως ειρηνικά ενσκύπτουσα αλήθεια πέρα από κάθε «υπηκοότητα».

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

 

Ο Gabriel Marcel γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου του 1889 στο Παρίσι. Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, έζησε για ένα σύντομο διάστημα στη Στοκχόλμη όπου ο πατέρας του υπηρέτησε ως πρεσβευτής της Γαλλίας. Το 1910 έγινε υφηγητής της φιλοσοφίας.

Ήδη το 1913 άρχισε να γράφει το Μεταφυσικό Ημερολόγιο, σε συνέχεια των πρώτων του φιλοσοφικών σχεδιασμάτων που έγραψε το 1909. Αυθεντική μαρτυρία της αλλαγής εξαιτίας της επαφής του με τον ανθρώπινο πόνο αποτελεί το δεύτερο μέρος του Μεταφυσικού Ημερολογίου, το οποίο συνέταξε μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το Είναι και έχειν αποτελεί συνέχεια του Μεταφυσικού Ημερολογίου και συμπίπτει με μια περίοδο εσωτερικής γονιμότητας, ενισχυμένης αναμφισβήτητα από την προσέλευσή του στην Καθολική Εκκλησία (1929).

Από το 1950 άρχισε να δίνει διαλέξεις στα μεγάλα ευρωπαϊκά κέντρα, την Αμερική, Β. Αφρική και Ιαπωνία, όπου καλεσμένος από τα ανώτατα εκπαιδευτικά και επιστημονικά ιδρύματα ανέλυε τον χαρακτήρα και τη φορά της φιλοσοφίας του, την οποία ονόμαζε «οδοιπορική», «νεοσωκρατική», «περιπέτεια» και «υπαρξιακή στο χριστιανικό πεδίο σκέψης». Δεν δέχθηκε ποτέ τον όρο «χριστιανός υπαρξιστής», χαρακτήρισε δε τη λέξη «υπαρξισμός» βάρβαρη.

Έγραψε υπερβολικά· αναφέρουμε ορισμένα από τα έργα του. Θεατρικά: Το νέο βλέμμα, Ο αυριανός θάνατος (1931), Ο θραυσμένος κόσμος (1933), Το σημείο του σταυρού (1950), Το τέλος των καιρών (1950).

Φιλοσοφικά: Απ’ την άρνηση στην επίκληση (1940), Ο Οδοιπόρος (1945), Θέση και συγκεκριμένες προσεγγίσεις του οντολογικού μυστηρίου (1933), Φιλοσοφικά αποσπάσματα (1961), Οι άνθρωποι εναντίον του ανθρώπινου (1951).

Ο Gabriel Marcel ανήκει στους σπουδαιότερους εκπροσώπους της υπαρξιακής φιλοσοφίας του αιώνα μας και είναι ο πρώτος που την εισηγήθηκε με βάση τις προσωπικές του εμπειρίες και χωρίς να γνωρίζει τη σκέψη του Κίρκεγκαρντ, η οποία ήταν τότε εντελώς άγνωστη στη Γαλλία. Πέθανε στο Παρίσι στις 4 Οκτωβρίου του 1973.