Οι Αυτόχειρες - Γκυ ντε Μωπασάν | Εκδόσεις Κέδρος
Μετάφραση - Επίμετρο: Γιώργος Ξενάριος
Οι «Αυτόχειρες» του Γκυ ντε Μωπασάν είναι πρόσωπα που κινούνται στο μεταίχμιο ανάμεσα στην παρισινή πραγματικότητα του 19ου αιώνα και στη δημιουργική φαντασία ενός συγγραφέα που, σε όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του, φλέρταρε με την ιδέα της αυτοκτονίας και την τρέλα. Φασματικά πρόσωπα που τα ωθεί άλλοτε η απελπισία και άλλοτε το πάθος, θυμίζουν εξπρεσιονιστικές προσωπογραφίες με το διεσταλμένο, ανεξιχνίαστο βλέμμα τους. Πότε ο έρωτας, πότε η εξαθλίωση, πότε ο πόλεμος, πότε τα οικογενειακά πάθη ή, ακόμη, η αχαλίνωτη συγγραφική φαντασία τα οδηγούν στην αναπόφευκτη μοίρα τους: στον ηθελημένο –και γι’ αυτό, τραγικότερο– θάνατο. Οδηγημένα από ένα ορατό και, μαζί, αόρατο χέρι, απαντούν στο πιο θεμελιώδες δίλημμα που θέτει η ύπαρξη: από τον παλλόμενο, θερμό παραλογισμό της ζωής, προτιμούν την παγερή βεβαιότητα του θανάτου. Διηγήματα-παραβολές, γραμμένα από τον σημαντικότερο, ίσως, Ευρωπαίο διηγηματογράφο.
Ο Henry -Réné-Albert-Guy de Maupassant γεννήθηκε στη Νορμανδία το 1850. Τα παιδικά του χρόνια, με εξαίρεση ένα σύντομο διάλειμμα στο Παρίσι, τα πέρασε κοντά στη φύση, στο παραθαλάσσιο Ετρετά, πάντοτε στη Νορμανδία. Η μητέρα του, μια βαθιά καλλιεργημένη γυναίκα, ήταν προσωπική φίλη του Φλωμπέρ και ο νεαρός Μωπασάν βρήκε στο πρόσωπό του έναν λογοτεχνικό μέντορα και ισόβιο προστάτη. Ο νεαρός Γκυ υπήρξε ιδιαιτέρως κοινωνικός, επιρρεπής στις απολαύσεις και αδιόρθωτος γυναικάς. Παθιασμένος με τις βαρκάδες και το κυνήγι, κόλλησε σύφιλη σε νεαρή ηλικία, γεγονός που τον σημάδεψε για την υπόλοιπη ζωή του. Ευκατάστατος και φιλοχρήματος, πραγματοποίησε πολυάριθμα ταξίδια αναψυχής στη Γαλλία και στο εξωτερικό.
Τη δεκαετία 1880-1890 παράχθηκε το μεγαλύτερο μέρος του έργου του: εκδόθηκαν έξι μυθιστορήματα και πάνω από τριακόσια, μικρά και μεγάλα, διηγήματα και νουβέλες. Σχετίστηκε με τους λογοτεχνικούς κύκλους του Παρισιού, στους οποίους έπαιξε σημαντικό ρόλο: εκτός από τον Φλωμπέρ, συνδέθηκε με τον Ζολά, τον Μαλαρμέ, τον Αλέξανδρο Δουμά υιό αλλά και τον Τουργκένιεφ. Τα έργα του γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και πολλαπλές επανεκδόσεις. Ο Μωπασάν υπήρξε από τους συγγραφείς που ευτύχησαν να δουν τον εαυτό τους καθιερωμένο και το έργο τους στέρεα ενταγμένο στον λογοτεχνικό κανόνα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1880 ο Μωπασάν αποσύρθηκε σταδιακά από το προσκήνιο. Τον κέρδισαν η μοναξιά, η περισυλλογή και, δυστυχώς, η παράνοια. Το 1890 αποπειράθηκε να γράψει την Ξένη ψυχή, η οποία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, και το ίδιο συνέβη το 1891 με το μυθιστόρημα Angélus. Την πρωτοχρονιά του 1892 έκανε αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας και λίγες μέρες αργότερα μεταφέρθηκε στην κλινική του δόκτορα Μπλανς, όπου πέθανε τον Ιούλιο του 1893, σε ηλικία σαράντα τριών ετών, έχοντας απολέσει κάθε συνείδηση για ενάμιση χρόνο. Στην κηδεία τον επικήδειο εκφώνησε ο φίλος του Εμίλ Ζολά.
