Η σημασία του ρ και των άλλων γραμμάτων

 

Αν το σκεφτείς το «ρ» είναι το πιο βασανισμένο.

Ενώ οι Έλληνες το τρεμοπαίζουν με την άκρη της γλώσσας τους και εκείνο ηχεί θριαμβευτικά όπου κι αν βρεθεί, οι Άγγλοι σαν να θέλουν να το κρύψουν, επιτρέπουν στην γλώσσα τους ένα δειλό άγγιγμα στον θόλο του ουρανίσκου. Πες νερό και έπειτα τη λέξη water και θα καταλάβεις τι εννοώ. Το ένα ρέει μέσα στο στόμα δυνατά ενώ το άλλο σβήνει. (Ίσως βέβαια οι Έλληνες να διψάνε περισσότερο!)

Όσο για τους Γάλλους, καταδικασμένοι. Ποτέ τους δεν θα απολαύσουν την εμπειρία των δοντιών. Η δική τους ακρούλα της γλώσσας μένει αγκυλωμένη σ’ ένα παιχνίδι που δεν δικαιούται να συμμετέχει. Ερωτοτροπεί με το γ και ενίοτε η μάχη είναι άνιση.

Αλλά το ταξίδι του «ρ» έχει κι άλλη κατάβαση. Οι Γερμανοί φαίνεται ότι το κατάπιαν τελικά στη προσπάθειά τους να το φυγαδέψουν κι εκείνο άηχο πια, από ένα θυμωμένο στόμα ακούγεται σαν «χ» - κάτι σαν απαγορευμένος καρπός.

Και τα φωνήεντα περνάνε τη δική τους περιπέτεια ωστόσο. Άλλοι λαοί ανοίγουν διάπλατα τα χείλη και βγαίνουν από μέσα οι ήχοι δυνατοί, κι άλλοι σουφρώνοντας, μπερδεύουν τις φωνές με τις σιωπές. Η τύχη τους θα κριθεί τελικά, στο κεφάλι του έμπειρου αποδέκτη.

Κι επειδή κάποιες φορές οι λέξεις είναι πιο σημαντικές απ’ το ίδιο το νόημα που κουβαλούν, θέλω να σκεφτείς. Ξέρεις πόσες λέξεις, όταν τις προφέρουν οι ζεστοί λαοί αφήνουν το στόμα ανοιχτό; Σαν να θέλουν να μπει το αεράκι μέσα τους να τους δροσίσει.

Κι αν πάλι αναλογιστείς, τις βόρειες λέξεις που γνωρίζεις, όλες τους σχεδόν τελειώνουν σε σύμφωνα σκληρά- σαν κάγκελα - μη τύχει και φανερώσουν την ταραχή τους. Όμως, σ’ αυτά τα κρυμμένα μυστικά, στις λέξεις που συνεχίζονται ακόμα κι όταν το στόμα έχει κλείσει, υπάρχει κάτι το ανομολόγητο˙ μια κρυφή πτυχή. 

Καταλήγω σκεπτική.

Τα γράμματα έχουν τη δική τους ζωή και είναι αδικημένα αφού χρειάζονται πάντα τον εναγκαλισμό τους με τον διπλανό και τον παραδιπλανό τους. Ευτυχώς, υπάρχουν τα επιφωνήματα -που γλίτωσαν τον στραγγαλισμό- για τους πιο ενθουσιώδεις!

​

A.B.