H πιο κατάλληλη στιγμή

 

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας από τους πιο διαδεδομένους τρόπους επικοινωνίας. Αυτό είναι κάτι αδιαμφισβήτητο. Κατά την περίοδο του κορονοϊού όλες οι γνωστές εφαρμογές έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους, μείωσαν τις αποστάσεις και αντικατέστησαν επιτυχώς τη δια ζώσης επικοινωνία σε ένα μεγάλο ποσοστό. Είναι εύκολο όμως για τον ανθρώπινο εγκέφαλο να ξεχωρίσει, να διακρίνει τη διαφορετικότητα αυτής της επικοινωνίας; Έχω παρατηρήσει πως συχνά οι χρήστες των εφαρμογών παίρνουν πλέον πολύ στα σοβαρά τις αναρτήσεις, τόσο τις δικές τους όσο και των φίλων ή συναδέλφων τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάζει η ψυχολογία τους, να διαμορφώνονται σε κάποιο βαθμό οι σχέσεις τους με βάση τον τρόπο που το περιβάλλον τους χειρίζεται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Συχνά αναρτήσεις γίνονται αντικείμενο ζωηρής συζήτησης, ενώ στα σχόλια κάτω από ένα post η διάδραση των χρηστών είναι πολλές φορές έντονη και οδηγεί σε διαξιφισμούς ή ακόμη και σε υβριστικές εκφράσεις και προσβολές.

​

Υπάρχει όμως και το αντίθετο φαινόμενο, αυτό της επιβράβευσης, των εγκωμιαστικών σχολίων, των απαντήσεων με τις κτητικές αντωνυμίες σε πλήρη και διαρκή εφαρμογή, των τεράστιων καρδιών και  λουλουδιών.

Δύο κόσμοι σε αντιδιαστολή!

Άραγε υπάρχει τόσο υπέρμετρη αγάπη και τόσο έντονη οργή στην κοινωνία; Μήπως η ασφάλεια της απόστασης ευθύνεται για τις άκρως συναισθηματικές εκφράσεις των χρηστών;

​

Το κύμα επίσης των ανθρώπων που εκφράζουν άποψη για κάθε θέμα επικαιρότητας είναι ορμητικό. Θεμιτό. Αυτός είναι άλλωστε και ο ρόλος των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης. Όμως δεν είναι συχνά και υποκριτικό; Από το "επιτακτικό" rest in peace προσωπικοτήτων που φεύγουν απ’ τη ζωή, μέχρι την πλασματική επιβράβευση ανθρώπων που παράγουν έργο σε διάφορους τομείς. Πολιτικές τοποθετήσεις, ιατρικές συμβουλές και δυστυχώς μια πληθώρα επικριτικών σχολίων και ρατσιστικών παραληρημάτων φτάνουν στην οθόνη του υπολογιστή μας σε καθημερινή βάση. Το δικαίωμα στην ελεύθερη άποψη και στην έκφραση αυτής είναι αναφαίρετο. Όπως αναφαίρετη είναι και η αξιολόγηση της κάθε γνώμης και τελικά επιτακτική η κατηγοριοποίηση των χρηστών.

 

Ίσως ήρθε η στιγμή να φιλτράρουμε όλα όσα τα προηγούμενα χρόνια επιτρέψαμε να διαμορφώσουν τη γνώμη μας. Αποδεχόμενοι την καλή πλευρά του διαδικτύου, ενδεχομένως είναι πλέον η πιο κατάλληλη στιγμή από ποτέ να επιλέξουμε συνειδητά και με υπευθυνότητα ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και οι φορείς των οποίων τις τοποθετήσεις  θέλουμε να διαβάζουμε και να ακολουθούμε και επιτέλους να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι μας χαλάει την καθημερινότητα. Ίσως είναι η πιο κατάλληλη στιγμή από πότε να σκεφτούμε πως ακόμη κι αν για κάποιους τα social media προσομοιάζουν με ένα ευχάριστο παιχνίδι,  αρκετοί τα αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη σοβαρότητα και γι’ αυτό φέρουμε όλοι ευθύνη για το τι και με ποιο τρόπο τα χρησιμοποιούμε.

 

Ολοκληρώνοντας, θα αναφέρω τα λόγια της εξαίρετης καθηγήτριάς μου Αντιγόνης Βλαβιανού, η οποία σε κάθε διάλεξή της μας προέτρεπε να γράφουμε πάντα -ακόμη και στην πιο απλή συνομιλία μας, όπως παραδείγματος χάρη στα μηνύματα ενός κινητού- με ιδιαίτερη προσοχή και σεβασμό προς τις λέξεις και το νόημά τους.