Σύμβολα

​

 Είμαστε μια χώρα που πασχίζει να προσδιοριστεί μέσα από σύμβολα. Ψάχνουμε «κορυφές» με τις οποίες είτε θα ταυτιστούμε είτε θα διαφωνήσουμε, για να ορίσουμε έτσι ένα πλαίσιο και να διαμορφώσουμε την άποψή μας. Η εναγώνια αναζήτηση συμβόλων δημιουργεί ανέκαθεν λανθασμένα πρότυπα μίμησης και ακολούθως συμπεριφοράς: Ο τίμιος λοιμωξιολόγος, ο αδέκαστος δικηγόρος, ο αδιάφθορος δημοσιογράφος, η δηκτική παρουσιάστρια, ο αμετανόητος φασίστας, η σύζυγος του πολιτικού, ο προκλητικός, ο παραβατικός, ο εξαπατημένος, ο τιμητής των πάντων! Αναγνωρίσατε κάποιον; Δεκάδες πρόσωπα θα μπορούσαν να ενταχθούν σε μια από τις παραπάνω κατηγορίες, πρόσωπα - προσωπικότητες προβεβλημένες από τα μέσα ενημέρωσης και τελευταία από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πρόσωπα - φωνές σαν αλαλαγμοί, σαν βρυχηθμοί του ρέκβιεμ ενός παλιού κόσμου, μιας εποχής που ξεψυχά χτυπημένη από τη μοίρα της πανδημίας.

Λέξεις, γεγονότα και καταστάσεις διαδίδονται με αστραπιαία ταχύτητα και ξεσκεπάζουν παλιά και νέα αδικήματα, προκαλώντας συχνά ένα πρωτοφανές ντόμινο αντιδράσεων που ξετυλίγει ακόμη περισσότερο το κουβάρι της ξεβαμμένης κλωστής. Στην πρωτοφανή «παύση» των ζωών στην εποχή της καραντίνας, η επικαιρότητα μοιάζει να τρέχει με σπασμένα φρένα και οι εμπλεκόμενοι να μένουν απαθείς ή ακόμη και να διασκεδάζουν με την ξέφρενη αυτή πορεία・ σαν να είναι η μόνη διέξοδος, η μοναδική ευκαιρία να νιώσουν ότι ακόμη ζουν!

Τα στρατόπεδα είναι πάνω από δύο. Το κοινό δε μοιράζεται πια σε δυο πόλους, μα -σαν σε παραζάλη- παραπαίει μεταξύ δικαίου και δικαιώματος, ανοχής και θυμού, αντίληψης και εκούσιας «ύπνωσης». Ας συμφωνήσουμε όμως σε κάτι πολύ βασικό, θα είναι μια αρχή:  Κανείς δεν έχει δικαίωμα να ασκεί κανενός είδους βία και σε κανέναν. Και αν αυτό συμβεί, πρέπει να τιμωρείται χωρίς ελαφρυντικά. Και τώρα ας αναρωτηθούμε πού βρίσκεται η βία: Κρύβεται μόνο στις προφανείς και ορθώς καταδικασμένες πράξεις; Όχι! Βία είναι και η ασέλγεια στο ήδη «νεκρό» κορμί του ισοβίτη, η απομείωση και άδικη κριτική μιας άποψης, η προσβολή της ιδιωτικότητας, η διάκριση των ανθρώπων σε «φυσιολογικούς» και μη, η διαφορετική απόδοση βαρύτητας στη γνώμη κάποιου ανάλογα με το πού τον τοποθετεί η επικρατούσα άποψη περί ηθικής.

Ναι! Ψάχνουμε «κορυφές» με τις οποίες θα ταυτιστούμε, μα η αναζήτησή μας, το βλέμμα μας πρέπει να στραφεί αλλού. Και αν κάτι είναι τώρα απαραίτητο να συμβεί, δεν είναι άλλο από το να δυναμώσει η φωνή όλων αυτών των ανθρώπων που μπορούν να γίνουν η βάση της νέας εποχής, αυτών που με κλειστές τηλεοράσεις προσπαθούν να αλλάξουν τον κόσμο σιωπηρά εδώ και καιρό. Αυτά τα σύμβολα πρέπει να επιτρέψουμε να μας καθορίσουν!

 

Π.A.