Ισχυροί - Ανίσχυροι 0-1

 

Τις τελευταίες ημέρες έλαβε χώρα μια κατάσταση, πρωτόγνωρη για τα ποδοσφαιρικά δεδομένα. Μην αγχώνεσαι! Δεν πρόκειται για ένα ποδοσφαιρικό άρθρο. Αλλά το ποδόσφαιρο, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις στο παρελθόν, ανέδειξε με τον πιο παραστατικό τρόπο, την αιώνια μάχη μεταξύ ισχυρών και ανίσχυρων.

 

Αν θέλεις μια εις βάθος γνώση για το τι συνέβη στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο τις τελευταίες ημέρες, πληκτρολόγησε σε μια μηχανή αναζήτησης τη φράση European Super League (ESL). Διάλεξε ένα από τα δεκάδες άρθρα που θα εμφανιστούν και θα μάθεις όλες τις πληροφορίες που χρειάζεσαι. Αν πάλι το μόνο που θέλεις είναι να μπεις στο κλίμα για να προχωρήσουμε στο παρασύνθημα, ακολουθεί μια μικρή περίληψη των γεγονότων.

 

Το Champions League σίγουρα το έχεις ακούσει, ακόμη και αν δεν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο. Είναι ένα πρωτάθλημα, όπου οι καλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Ευρώπης διαγωνίζονται μεταξύ τους για την κατάκτηση της κορυφής. Αποτελεί πλέον έναν θεσμό που μετρά πάνω από 60 χρόνια ιστορίας, όπου τον έλεγχο του έχει η UEFA. Η UEFA είναι υπεύθυνη για τη διοργάνωση, την θέσπιση κανόνων καθώς και τη διαχείριση των χρημάτων (μέσω τηλεοπτικών δικαιωμάτων, διαφημίσεων κ.λ.π.). Είναι πολύ σημαντικό επίσης να αναφέρουμε πως η UEFA είναι αυτοδιοίκητη. Δεν μπορεί δηλαδή να επηρεαστεί, ούτε να δεχθεί εντολές από καμία κυβέρνηση της Ευρώπης. Τι συνέβη λοιπόν;

 

Οι μεγαλύτερες και πιο πλούσιες ομάδες της Ευρώπης, αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια δική τους διοργάνωση. Την ESL που αναφέραμε νωρίτερα. Φήμες υπήρχαν εδώ και πολύ καιρό, όμως δεν υπήρχε καμία επίσημη επιβεβαίωση. Μέχρι την Κυριακή της 18 Απριλίου, όπου με κάθε επισημότητα ιδρύθηκε η νέα διοργάνωση. Σε αυτό το πρωτάθλημα θα συμμετείχαν μόνο οι 12 διοργανώτριες ομάδες, καθώς και μερικές ακόμα, που θα τηρούσαν κάποια κριτήρια. Το κυριότερο “κριτήριο” για τη συμμετοχή μιας ομάδας ήταν η οικονομική της κατάσταση. Ο λόγος για τη δημιουργία της νέας διοργάνωσης, σύμφωνα με τις ομάδες, ήταν η βελτίωση του προϊόντος. Οι “καλύτερες” ομάδες θα έπαιζαν αναμεταξύ τους προσφέροντας ποιοτικότερο θέαμα στους φιλάθλους τους. Ένας άλλος λόγος ήταν η οικονομική εξασφάλιση τους (μεγαλύτερες ομάδες σημαίνει περισσότερες διαφημίσεις, που ισοδυναμεί με περισσότερα λεφτά, τα οποία θα μοιράζονται μόνο μεταξύ τους).

 

Όπως ήταν φυσικό, η UEFA δε θα παρέδιδε τα όπλα έτσι εύκολα. Αμέσως απείλησε τις ομάδες που θα συμμετείχαν με αποκλεισμό από τα εγχώρια πρωταθλήματα καθώς και τους παίκτες με αποκλεισμό από τις εθνικές τους ομάδες (που επίσης είναι υπό τον έλεγχο της UEFA). Υπήρξαν όμως και αντιδράσεις από τον κόσμο. Τους φιλάθλους. Όχι μόνο των μικρών και φτωχότερων ομάδων, που υπό μια έννοια αντιμετώπισαν ένα είδος ρατσισμού από τις πλούσιες ομάδες. Αλλά κυρίως από τους φιλάθλους των 12 ομάδων που θέλησαν να αλλάξουν τα δεδομένα. Η πλειονότητα των φιλάθλων εναντιώθηκαν στην ιδέα ενός κλειστού κλαμπ ομάδων, που θα παίζουν μόνες τους, αποκλείοντας όλες τις υπόλοιπες ομάδες από το όνειρο.

 

Ποιό είναι αυτό το όνειρο; Το όνειρο πως μια μέρα, μετά από σκληρή προσπάθεια, μια ομάδα από όπου και αν προέρχεται, μπορεί να κατακτήσει την κορυφή. Και εδώ είναι που το θέμα μας ξεπερνά τα όρια του ποδοσφαίρου και γίνεται πανανθρώπινο. Όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Ισχυροί και ανίσχυροι. Πλούσιοι και φτωχοί. Το αν κάποιοι γεννήθηκαν πιο ισχυροί από κάποιους άλλους είναι θέμα τύχης. Η επιτυχία όμως είναι θέμα επιλογής. Η ίση αντιμετώπιση για την επίτευξη της επιτυχίας είναι δικαίωμα. Για αυτήν την επιλογή και για αυτό το δικαίωμα βγήκαν στους δρόμους οι φίλαθλοι των ομάδων. Για να υπερασπιστούν το δικαίωμα της αγαπημένης τους ομάδας, αλλά και οποιασδήποτε ομάδας στον υγιή ανταγωνισμό. Εδώ όμως προκύπτουν μερικά ερωτήματα:

 

Γιατί οι ίδιοι άνθρωποι δεν διεκδικούν τα ίδια πράγματα για τον εαυτό τους; Γιατί δεν διεκδικούμε με τον ίδιο ζήλο το δικαίωμα μας στις ίσες ευκαιρίες στην κοινωνία; Γιατι επιτρέπουμε να υποβαθμίζονται οι θεσμοί που μπορούν να μας εξασφαλίσουν ισότητα; Αν η δημόσια παιδεία ή η δημόσια υγεία ήταν ποδοσφαιρικές ομάδες θα επιτρέπαμε την υποβάθμιση τους; Θεσμοί όπως η παιδεία και η υγεία θα έπρεπε να είναι σε υψηλό επίπεδο και εύκολα προσβάσιμοι από όλους τους ανθρώπους, ισχυρούς και ανίσχυρους. Τα εργασιακά δικαιώματα και οι ίσες ευκαιρίες θα έπρεπε να είναι η βασική αρχή μιας δίκαιης κοινωνίας και όχι έρμαια της πιο βαθιάς τσέπης.

 

Πριν με κρίνεις και με κατηγοριοποιήσεις ως αριστερό, κομμουνιστή, ιδεαλιστή ή ακόμη και ρομαντικό, έχω να σου πω αυτό: Δε με απασχολεί πόσα λεφτά ή πλούτο διαθέτει ένας άνθρωπος. Η εφευρετικότητα, η εξυπνάδα, η δύναμη της θέλησης, η διορατικότητα, το θάρρος, δεν αγοράζονται με χρήματα. Αυτό που επιθυμώ είναι το παιχνίδι να παίζεται επί ίσοις όροις για όλους τους παίκτες. “Ισχυρούς” και “ανίσχυρους”. Και στο τέλος ας κερδίσει ο καλύτερος.

 

Η ESL τελικά απέτυχε. Το ποδόσφαιρο για την ώρα νίκησε. Η κοινωνία μας; Θα νικήσει;