Aπόσπασμα απο το χριστουγεννιάτικο παραμύθι "Ήμουν του στάβλου ένα άχυρο"
-Μα τι είχε συμβεί λοιπόν; Μεγάλη μέρα πρέπει να είναι σήμερα, σκέφτηκε το αχυράκι μας. ΄Ένα παιδάκι γεννήθηκε σιμά μας. Δεν χόρταινε να το βλέπει. Γελούσε, κουνούσε τα χεράκια του…μα είχε κρύο, πολύ κρύο. ΄Όλα τα αρνάκια μαζεύτηκαν γύρω από το μωράκι και ανέπνεαν, ανέπνεαν. Το αχυράκι μας ένιωσε την καρδιά του να χτυπά τόσο δυνατά που ξεχείλισε η ζεστασιά της και ζέστανε το μωράκι που άρχισε και πάλι να χαμογελά και να λάμπει. ΄Όλοι ήταν χαρούμενοι που περιποιήθηκαν όσο καλύτερα μπόρεσαν τους επισκέπτες τους.
-Μα τι είναι αυτό που ακούγεται; Τραγούδι, ύμνος; Σηκώνει το κεφάλι του και τι να δει; Αγγέλους μικρούς, μεγαλύτερους να είναι εκεί δίπλα στο μωράκι και να χάνονται ψηλά στον ουρανό και να ψάλλουν. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία.»
Ακούει καλά; Δοξάζουν το Θεό. Μα δεν μπορεί, τόσο φως, οι άγγελοι, οι δοξολογίες, όλα το νεογέννητο μωρό τα έφερε;
Οι άγγελοι συνεχίζουν να δοξολογούν. Κι εκεί που προσπαθεί όλα αυτά να τα καταλάβει, ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν μέσα τρεις άρχοντες με πλουμιστά ρούχα που κρατούν στα χέρια τους δώρα. ΄Ηρθαν λέει να προσκυνήσουν το νεογέννητο Χριστό. Το αχυράκι μας ζαλίστηκε. Είχε μια ανησυχία, μια προσμονή.. ΄Όλα αυτά που συμβαίνουν το επιβεβαίωσαν. Πιο εκεί ακουγόταν ψίθυροι. Οι βοσκοί που ήρθαν να δουν και αυτοί τι είχε συμβεί, μιλούσαν για έναν βασιλιά, που γεννήθηκε απόψε στη μικρή φάτνη. Και η μητέρα του, η Μαρία, ήταν η Παναγία, η Μητέρα όλων μας.
-Πω, πω, τι ευτυχία που ένιωθε η μικρή του η καρδούλα! Είχε πλημμυρίσει αγάπη, χόρευε, γελούσε και έκανε παιχνίδια στο μικρό Χριστό μας.
Δεν έφταναν όμως αυτά. Έπρεπε να κάνει περισσότερα γι’ αυτό το γεγονός που αξιώθηκε να ζήσει. Βγήκε έξω από τη σπηλιά και έστρωσε όλη του την αγάπη να λιώσει το χιόνι για να μπορούν η Παναγιά μας, ο μικρός Χριστούλης και ο Ιωσήφ να φύγουν.
΄Ακουσε τους βοσκούς να το λένε.. Δεν θα ήταν εκεί για πάντα. Μετά γύρισε μέσα, πήγε κοντά στο Χριστό, του έδωσε ένα γλυκό φιλί και κάθισε σιμά του. Ήταν πολύ λυπημένο που θα τους έχανε. ΄Όμως είχε την αγάπη στην καρδιά του και τη μεγάλη ευτυχία να αξιωθεί παρά την ταπεινότητά του, να ζήσει από τόσο κοντά τη γέννηση του Σωτήρα της οικουμένης. Κάθε χρόνο λοιπόν ,σκέφτηκε, τέτοια μέρα θα πλημμύριζε η καρδιά του από πολλή, πολλή, πολλή αγάπη και θα έβρισκε τρόπο να ζεσταίνει και τις καρδιές των άλλων. Με ένα χαμόγελο, με μια καλή πράξη, με μια επίσκεψη. Και όχι μόνο αυτή τη μέρα. ΄Οσο ζούσε, υποσχέθηκε στον εαυτό του για την ξεχωριστή ευλογία και χαρά που έζησε να δίνει αγάπη. Μόνο ΑΓΑΠΗ.
Γιατί αν έχουμε μόνο αυτήν, όλα πάνε καλύτερα.
Σωτηρία Κυρμανίδου
Η Σωτηρία Κυρμανίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Mεγάλωσε και ζει στο Σιδηρόκαστρο από μικρή.
Έχει τιμηθεί για το κοινωνικό και συγγραφικό της έργο. Συνεργάσθηκε με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης, κατεύθυνση Κοινωνικής Εργασίας, ως εκπαιδεύτρια φοιτητών.
Είναι μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Β. Ελλάδος, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και συμμετείχε σε δράση του για τα δικαιώματα του παιδιού, στη Βιβλιοθήκη Σερρών στις 30 Νοεμβρίου 2015. Ορίστηκε μέλος Κριτικής επιτροπής για τα βραβεία του Ελληνικού τμήματος της ΙΒΒΥ έκδοσης 2015 (βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού - νεανικού βιβλίου, για εφήβους και
νέους).
Αναφέρεται στη μεγάλη εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Χάρη Πάτση. Της απονεμήθηκε Τιμητικός Έπαινος για την προσφορά της στον Πολιτισμό, από τον όμιλο για την UNESKO Πειραιώς κ' Νήσων (Οκτώβριος 2017, καθώς επίσης και τιμητική διάκριση από τον ίδιο φορέα τον Ιανουάρο του 2018.
Έχει εκδώσει 5 ποιητικές συλλογές, αρκετά παραμύθια και εκπαιδευτικού περιεχομένου βιβλία.