«Βασιλικούλα μ', ρίζα μ'» - Σέβη Τηλιακού

 

«Στα τέλη του φθινοπώρου εκείνης της χρονιάς, ο Ενγκίν Μπεκίρ Ουσάκ, ανώτερος διοικητικός αξιωματούχος της νεοτουρκικής κυβέρνησης του Μουσταφά Κεμάλ στην επαρχία Τραπεζούντας, πέρασε αγέρωχος το κατώφλι του πιο όμορφου αρχοντικού της «καλλίστης των πόλεων». Η παράδοση είναι η αιώνια μάνα των εθνών, που όσο κι αν απομακρύνονται από εκείνη τόσο η Ιστορία τους αδυνατεί να παράξει ιστορία για το μέλλον τους και αλλοτριώνεται ο πυρήνας τους στα βελούδινα λόγια ενός παραμορφωμένου εκμοντερνισμού. Μια, λοιπόν, απ’ τις ισχυρότερες αντιστάσεις μπροστά σε αυτή την πανταχού παρούσα ισοπέδωση συμπυκνώνεται στην συγγραφική διάνοια της κυρίας Σέβης Τηλιακού.  «Μια νύχτα, σκαστή, ζαλώθηκε την μπαλαλάικα που έπαιζε μαγικά από μικρή χάρη στα μαθήματα του πατέρα της, ένα μικρό βαλιτσάκι, κι ακολούθησε έναν μέθυσο και γυναικά κόμη της δεκάρας που της έταξε τη μεγάλη ζωή που από παιδί ονειρευόταν». Στο, βαθύτατης ηθικής και ηθογραφικής κληρονομιάς, ιστορικό μυθιστόρημα «Βασιλικούλα μ’, ρίζα μ’», -το πιο ώριμο έργο ίσως της συγγραφέως- από τις εκδόσεις Πνοή, ο, αλύτρωτος από τα θέλω των φόβων του, Πόντος ξαναγεννιέται ωσάν αχόρταγα για το ιδεατό επιπλέον του κόσμου κοριτσίστικα μάτια, η κάθε αυγή υφαίνει κι από ένα πέπλο που το ενδύεται ο ήλιος στα διαγγέλματα του προς την οικουμένη και τον εαυτό του και τα εγγαστρίμυθα μυστικά πλανεύουν το είναι του απέραντου ώστε να μην διαφέρει απ’ αυτά. «Απ’ τον πατέρα του, τον Αιμίλιο Αλευρίδη, θεμελιωτή της «δυναστείας», είχε μάθει ο νεαρός τότε Σωκράτης να μην ξεχωρίζει χριστιανούς και μουσουλμάνους. «Γη ολωνών μας είναι τούτη η γη» συνήθιζε να του λέει. «Όλοι εδώ γεννηθήκαμε, εδώ θα πεθάνουμε κι εδώ θ’ αφήκουμε τα κοκαλάκια μας…». Θεός είναι μονάχα η πάλη ζωής και θανάτου και το πενιχρό ή μεγαλειώδες κέρδος αυτής λέγεται Άνθρωπος, τίποτα δεν μας χωρίζει όσο μαχόμαστε για να γίνει δικός μας ο Γολγοθάς της ιδέας της ελευθερίας. Στα σπαρτά μαλλιά της λαγνοουρανομάτας ανατολής γλύπτες άνεμοι σκαλίζουν ζωντανούς έρωτας που στο διάβα του μοναχοκράτορος Χρόνου χύνουν δάκρυ όμοιο με του ορίζοντα το βλέμμα. Λέξεις από το ορυχείο του Ελληνισμού. «Τα πόδια του δεν τον κρατούσαν. Δεν μπορούσε να ξεχωρίσει αν αυτό που ζούσε ήταν όνειρο ή εφιάλτης. Μπροστά του στεκόταν η Όλινκα. Μια δεύτερη Όλινκα με σάρκα και οστά». Ένα μουδιαστικής συγκίνησης ανάγνωσμα, το οποίο ξαναδίνει στη Λογοτεχνία το δικαίωμα να ονειρεύεται τον θρόνο της στις ψυχές μας. Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο κυρία Σέβη Τηλιακού.

 

Περίληψη

​

Προς τα τέλη του 19ου αιώνα,στην Τραπεζούντα του Πόντου,κάτω από ιδιαίτερα δραματικές συνθήκες,γεννιέται ένα κοριτσάκι. Γόνος εξέχουσας οικογένειας του τόπου, πριν καλά καλά ανοίξει τα μάτια της, η μικρή Βασιλική Αλευρίδη έχει ήδη σημαδευτεί από μια βαριά ευθύνη που της καταλογίζεται αλλά δεν της αναλογεί· η μητέρα της πεθαίνει στη γέννα, και ο πατέρας της τη θεωρεί υπεύθυνη, κάτι που τον οδηγεί στη φυγή. Το γεγονός αυτό θα σημαδέψειτην παιδική της ηλικία και τη μετέπειτα ζωή της.

Σπάνιας ομορφιάς, ατίθαση, αντιδραστική και μπροστά απ’ την εποχή της, διαμορφώνει με την έπαρση που γεννά η «παντοδυναμία» της νιότης, τον χαρακτήρα που θα ορίσει τις επιδιώξεις και τη σχέση της με τον έρωτα και τους ανθρώπους.

Το 1915, τέσσερα χρόνια πριν από τη γενοκτονία του ποντιακού λαού, αντιλαμβάνεται τη θανάσιμη απειλή που πλανάται λόγω των αναταράξεων στο εσωτερικό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,των συνεχών διωγμών των χριστιανικών πληθυσμών και των κλυδωνισμών από τις πολεμικές συρράξεις στην Ευρώπη, και αποφασίζει να αναλάβει δράση. Τα γεγονότα που ακολούθησαν, καθόρισαν τη μοίρα της, όπως καθορίζουν και τη μοίρα κάθε ανθρώπου.

Ένα βιβλίο για τις χαμένες μα αλησμόνητες πατρίδες, τον έρωτα και τη δύναμη της ψυχής.

 

Βιογραφικό

 

Η Σέβη Τηλιακού γεννήθηκε στην Αθήνα. Έζησε τα παιδικά και νεανικά της χρόνια στη Ρόδο. Αποφοίτησε από το Καζούλλειο Γυμνάσιο Θηλέων και στη συνέχεια από την Ανωτέρα Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων (ΑΣΤΕΡ). Σπούδασε Μουσική, βιολί και θεωρητικά, στο Εθνικό Ωδείο του Μανώλη Καλομοίρη. Από το 1958 ζει στην Αθήνα. Εργάστηκε για πέντε χρόνια ως ιπταμένη συνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία και από το 1967 ασχολείται επαγγελματικά με το στίχο, έχοντας συνεργαστεί με κορυφαίους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές. Στον χώρο της λογοτεχνίας, δραστηριοποιείται από το 2007. Το βιβλίο «Βασιλικούλα μ’ ρίζα μ’» από τις Εκδόσεις Πνοή, είναι το έκτο μυθιστόρημά της.

​

Έργα:

​

«Όταν η μικρή μου αδερφή – Μια αληθινή ιστορία», Εκδόσεις Καλλιέπεια, 2007

«Η Βέρα στο βυθό», Εκδόσεις Καλλιέπεια, 2008

«Αν είχες φύγει πιο νωρίς», Εκδόσεις Μελίχρυσος, 2010

«Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι», Εκδόσεις Έναστρον, 2012

«Δάκρυα σε μεταξωτό μαντήλι», Εκδόσεις Έναστρον, 2014.