Γαϊτανάκι στον αέρα - Μαρίνα Βασιλειάδου | Εκδόσεις Πνοή

 

«Καλοκαίρι, Αύγουστος μήνας, κι αυτή στην αυλή, ξαπλωμένη πάνω σ’ ένα ρημαδιασμένο ντιβάνι, καλυμμένο τάχα για να το ομορφύνει ή να το προφυλάξει με μια κόκκινη βελέντζα, ξεθωριασμένη απ’ τον ήλιο». Κάποιες πένες, έχοντας εντός τους να τρικυμίζουν τα σπλάχνα τους οι πρώτοι ήλιοι της Λογοτεχνίας, επαναστατούν, δίχως τυμπανοκρουσίες, απέναντι στην σήψη, του ειδικού και του γενικού, και έτσι μας δίνουν το δικαίωμα να αναπνέουμε πιο θαρραλέα σε μια ζωή μεγάλη και μικρή μαζί η οποία βάζει κάθε στιγμή μας ενέχυρο στην θνητότητα του χρόνου. Μια από αυτές τις πένες λοιπόν, όπου, πέρα των καλαίσθητων και ποιοτικών κειμένων που διοχετεύουν στις φλέβες των ψυχών μας, ιερουργούν τα απροσκύνητα βάθη του αίματος μας μέσω του αγγίγματος τους δίδοντας μας λίγη από την ευλογία τους, είναι και ‘κείνη της κυρίας Μαρίνας Βασιλειάδου. «Σήμερα όμως την παρατήρησα πάλι, σαν θέαμα πρωτόφαντο σε παιδικά μάτια. «Αν θέλεις να γλιτώσεις απ’ το θεριό, να παριστάνεις τον πεθαμένο» μου είχε πει ο μπάρμπας μου σε μια από εκείνες τις γαλήνιες κουβέντες, όταν έπιανε λιμάνι και γύρευε να μοιραστεί όσα τα μάτια του είδαν και τ’ άλλα που φαντάστηκε». Στα οχτώ, απόκρημνης και βαφτιστήρας του κουράγιου ομορφιάς, διηγήματα της συλλογής «Γαϊτανάκι στον αέρα», από τις εκδόσεις «ΠΝΟΗ», η πίκρα των ματιών που αντικρίζουν επανειλημμένως και πάντα σαν πρώτη φορά την, κατευθυνόμενη προς τον εαυτό του, πομπή του εκθρονισμένου, από το είναι μας, αύριο, μεταλαμβάνουν τα βάθη του αίματος μας, και έτσι ξυπνά μες στα σωθικά μας μια, πανταχού παρούσα, άνοιξη της κάθε ημέρας μας. «Μάκρυνε τα βλέφαρά της, και σαν πήγε να περάσει κοκκινάδι στα χείλη της, ακούστηκε απέξω φασαρία, αλλά δεν έδωσε σημασία». Μες στα αναστάσιμα νερά των φλεβών των ψυχών κολυμπά αδιάκοπα η πρωτότοκη αλήθεια του κόσμου ώσπου να γίνει ένα με τον βυθό και να μοσκοβολήσουν τα πελάγη της ιστορίας καθαρότητα και ειλικρίνεια. Λέξεις και Γλώσσα στον ίδιο δρόμο προς τον Άνθρωπο. «Χειμωνιάτικο απόβραδο μ’ έναν διαβολεμένο αέρα να παλεύει με ό,τι ακόμα του αντιστεκόταν, κι αυτή μέσα στο κατ’ ευφημισμόν σπίτι της, ένα δωμάτιο όλο κι όλο· κρεβάτι, τραπέζι, δυο καρέκλες και μια σόμπα στο κέντρο. Γνωστή η διάταξη και ο διάκοσμος». Ένα ανάγνωσμα, παλαιάς δόξας και γενναιότητας, που δυσκολεύει κάθε απόπειρα κριτικής. Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο κυρία Μαρίνα Βασιλειάδου.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

           

Γαϊτανάκι στον αέρα ή αλυσίδα λέγεται η πρώτη θηλιά στο πλέξιμο με βελονάκι. Δεν έχει βάση, κι έτσι μοιάζει να πετάει στον αέρα, είναι όμως αυτή που θα στηρίξει όλες τις επόμενες πλέξεις. Έτσι κι αυτές οι οκτώ αυτοτελείς ιστορίες πλέκονται η μία με την άλλη κι αιωρούνται σαν πολύχρωμες κορδέλες στο ατέρμονο γαϊτανάκι της ζωής. Ο αιώνιος σπόρος βρίσκει τόπο να ριζώσει, να ανθίσει ή να σαπίσει, αποκαλύπτοντας φευγαλέα τον γρίφο του, κάπου εκεί στα απλά, τα καθημερινά των ανθρώπων. Ώσπου όλα πάλι να πάρουν μια στροφή και να ξεκινήσουν από την αρχή, μια νέα σπορά στην ίδια γη.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

​

Η Μαρίνα Βασιλειάδου σπούδασε φιλολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και θέατρο στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία χρόνια ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατροπαιδαγωγικών δράσεων για παιδιά. Το «Γαϊτανάκι στον αέρα» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.