Σκηνές από ένα γάμο - Θέατρο Σημείο

 

Ένα κουρασμένο ζευγάρι που ζει συμβατικά. Ήρωες που γνωρίζουν πως ο γάμος τους -όπως τον είχαν οριοθετήσει, μέχρι τη στιγμή της έκθεσής τους στο κοινό, στις «Σκηνές από ένα γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στο Θέατρο Σημείο σε σκηνοθεσία Νίκου Διαμαντή και μετάφραση Χρήστου Χρυσόπουλου- έχει τελειώσει.

Μια παράσταση που διακρίνεται από κυκλική πλοκή, σαν  τη ζωή των δυο ηρώων, του Γιόχαν (Πέρης Μιχαηλίδης) και της Μαριάν (Ιωάννα Μακρή) αλλά και των ανθρώπων εν γένει που συχνά έρχονται αντιμέτωποι και με τις δυο πλευρές του νομίσματος μιας πάσχουσας σχέσης, μιας νοσηρής συνθήκης.
Ο Γιόχαν μεταδίδει αρχικά στο κοινό με επιτυχία την παθητική στάση του έναντι της ασθμαίνουσας συμβίωσης με τη Μαριάν, ενώ εκείνη φαίνεται να παλεύει μέχρι τελευταία στιγμή να σώσει ό,τι μπορεί να διασωθεί από αυτό που ένιωθαν μέχρι πρότινος με τον αγαπημένο σύζυγό της. Ισορροπίες που διαταράσσονται στην πορεία των χρόνων και κατά την εξέλιξη της σχέσης των δυο, με εναλλαγή των ρόλων θύτη – θύματος, προδομένου – προδότη,  δυνατού-ευάλωτου, μα πάντα στην ίδια βάση, αυτή της αγάπης.
Φυγές, επιστροφές διεκδίκησης, ζήλεια, θυμός, πάθος, συντροφικότητα συνθέτουν την  εικόνα ενός γάμου που με συνεκτικό ιστό την αγάπη αλλά και τον έρωτα -η Μαριάν δεν παύει να δηλώνει ερωτευμένη με τον Γιόχαν- προσπαθεί να επιβιώσει. Η έξοχη ερμηνεία της Ιωάννας Μακρή αναδεικνύεται από τη σημασία στη λεπτομέρεια της κινησιολογίας της, του βλέμματός της, από τον τρόπο που αντιδρά στη μοιραία και μη αναπόφευκτη αλλαγή της σχέσης του ζευγαριού.
Το νεαρό ζευγάρι που παρεμβαίνει (Κατερίνα Παρισσινού, Λευτέρης Παπακώστας), ενδυναμώνει τους κύκλους αυτής της σχέσης. Το παιχνίδι με το χρόνο συναρπάζει ιδίως όταν στις ιδιωτικές του στιγμές το ζευγάρι αποσύρεται από τη σκηνή και το ευφυές σκηνοθετικό εύρημα «αρθρώνει» τον υπόλοιπο διάλογο μέσα από τις φωνές αυτών των δυο νέων. Ο ενθουσιώδης έρωτας  -που έρχεται και παρέρχεται- συνδέεται με την ουσιώδη αγάπη. Αξιοσημείωτη είναι η γλυκύτητα με την οποία έχει προσεγγίσει τον ρόλο η Ιωάννα Μακρή που ακόμα και στην έκρηξη των συναισθημάτων της ο θεατής νιώθει πως εκείνη δεν αφήνεται εντελώς στο θυμό, μιας και το «χέρι της αγάπης» την κρατά.

Ο Περής Μιχαηλίδης επικοινωνεί πολύ φυσικά και επιτυγχάνει ερμηνευτικά να μεταδώσει την εικόνα του κουρασμένου συζύγου ο οποίος όμως, ενώ αποζητά την περιπέτεια, τελικά δεν δύναται να εγκαταλείψει τη Μαριάν ολοκληρωτικά, όχι από συνήθεια αλλά γιατί πράγματι η αγάπη και στο δικό του κόσμο παίζει πρωτεύοντα ρόλο. Η άψογη και βαθιά ανθρώπινη ερμηνεία του, αγγίζει την ψυχή του θεατή.
Το κείμενο του Μπέργκμαν έχει μεταφερθεί άριστα στη σκηνή χωρίς φανφάρες, χωρίς πλουμιστά σκηνικά, χωρίς υπερβολικές ερμηνείες και υποκριτικούς λεονταρισμούς. Ο θεατής βλέποντας τις ιδιωτικές σκηνές του γάμου του Γιόχαν και της Μαριάν, μετέχει σε αυτή τη σύμβαση, βιώνει την αλλαγή των χαρακτήρων, «ταξιδεύει» στη σχέση αυτή ζώντας κάθε λεπτό του δραματικού χρόνου (20 χρόνια περίπου) και τη συσχετίζει με τη δική του ζωή, με τα δικά του πάθη, με τις δικές του ανασφάλειες.
«Οι σκηνές από ένα γάμο» είναι μια επιτυχής συνύπαρξη των ηθοποιών, οι οποίοι κεντούν με πυκνότητα την ιστορία της μακρόχρονης σχέσης του ζευγαριού και συμπαρασύρουν το κοινό, το οποίο γίνεται κοινωνός των ανησυχιών, των φόβων τους μα και της θλίψης που νιώθουν εκατέρωθεν από τις διάφορες και διαφορετικές επιλογές τους.
Η Άννα Σμπώκου φωτίζει αριστοτεχνικά τις σκηνές αυτού του γάμου και δίνει μια δυναμική στα επιβαλλόμενα λιτά και συμβολικά σκηνικά της Άσης Δημητρουλοπούλου. Μια παράσταση που διατηρεί το στοιχείο της «ταινίας δωματίου» του κινηματογραφικού αριστουργήματος του Μπέργκμαν και  επικεντρώνει τον θεατή στην ουσία της κοινής ζωής των δυο ηρώων.  Το παραπάνω  αποδίδεται άρτια από την επιλογή να παραμείνουν στον σκηνικό χώρο (στο μεγάλο τραπέζι και γύρω από αυτό), στοιχεία – σύμβολα, που παραπέμπουν στην τεχνοτροπία των πρώτων ταινιών του Μπέργκμαν, από κάθε σκηνή ανεξάρτητα από την αλλαγή του δραματικού τόπου ή χρόνου. Ένα χαρακτηριστικό, ιδιαίτερα ενδιαφέρον, μιας και στη νόηση του θεατή όλα τα κομβικά στοιχεία του κειμένου παραμένουν στη σκηνή σαν κομμάτια μιας σχέσης που οδεύει προς μια άλλη μορφή, αντικείμενα – αναμνήσεις, σημεία αναφοράς μιας εξαιρετικής παράστασης.

​

Πάνος Αντωνόπουλος

​​

Σκηνοθεσία: Νίκος Διαμαντής

Μετάφραση: Χρήστος Χρυσόπουλος

Σκηνικά - Κοστούμια: Άση Δημητρουλοπούλου

Φωτισμοί: Άννα Σμπωκου

Κατασκευές: Θανασσης Θαλασσινος

Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης

Επικοινωνία: Αρης Ασπρούλης

 

 

Ηθοποιοι

Ιωαννα Μακρη

Πέρης Μιχαηλίδης

Κατερινα Παρισσινου

Λευτερης Παπακωστας

 

 

Θέατρο Σημείο

Διεύθυνση: Χαρ. Τρικούπη 4, Καλλιθέα 176 71

Τηλέφωνο: 21 0922 9579

 

Παραστάσεις

Πέμπτη – Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακή 21.00

Εισιτήρια 15 ευρώ Κανονικό, 10 ευρώ Φοιτητικό, Άνεργοι Δωρεάν

 

Η παράσταση επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού.

​

​