Όλα όσα γνωρίζω στ’ αλήθεια - Άντριου Μπόβελ | Θέατρο Αλκμήνη

 

Η ιστορία μιας μικροαστικής οικογένειας: Στο θεατρικό έργο «Όλα όσα γνωρίζω στ’ αλήθεια» του Andrew Bovell οι θεατές παρακολουθούν την ιστορία μίας εξαμελούς οικογένειας και τα προβλήματα που ανακύπτουν κατά τη διάρκεια της συμβίωσής τους. Στους Price τα προβλήματα δεν είναι τα μικρά θέματα της καθημερινότητας του κοινού ανθρώπου. Οι οριακοί χαρακτήρες έρχονται αντιμέτωποι με κομβικές αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν σε ένα ντόμινο εξελίξεων.

​

Η οικογένεια είναι μητριαρχική. Η  Fran  (Άννα Αναστασοπούλου) είναι η κορυφή της πυραμίδας των ηρώων, η γυναίκα που κρατά δεμένη την οικογένεια, ή όχι; Η υποκριτική δεινότητα της ηθοποιού επικοινωνεί στον θεατή το αίσθημα της ανεκπλήρωτης ζωής. Ενώ φαινομενικά δείχνει δυναμική, έξυπνη -θα μπορούσε κάποιος να τη θεωρήσει κι ευτυχισμένη- γρήγορα το κοινό κατανοεί πως πρόκειται για μια γυναίκα που έχει καταργήσει τα θέλω, τις επιθυμίες της για να υπηρετήσει το μοντέλο της οικογένειας που έμαθε πως είναι το σωστό.  

​

Ο σύζυγός της Bob Price (Ιορδάνης Καλέσης), ένας καλοσυνάτος και υπομονετικός άντρας, ίσως αδύναμος, υπηρετεί την αλήθεια, την ειλικρίνεια και με γνώμονα αυτή την αξία πορεύεται και τη γαλουχεί στα τέσσερα παιδιά του. Η συνεσταλμένη και δυνατά ανθρώπινη ερμηνεία του ηθοποιού αναδεικνύει τον ήρωα του έργου, ο οποίος αντιτίθεται στον δυναμισμό της Φραν.   

​

Η Rosie Price, η μικρότερη κόρη της οικογένειας που ενσαρκώνεται έξοχα από τη νεαρή ηθοποιό Σοφία Λαμπιδόνη, είναι το πρόσωπο με το οποίο ανοίγει αλλά και κατά κάποιο τρόπο «κλείνει» η εξαιρετική παράσταση. Ο χαρακτήρας της συμπλέει με αυτόν του Μπομπ αλλά και ερμηνευτικά οι δυο ηθοποιοί συχνά αλληλοσυμπληρώνονται στη σκηνή. Η Σοφία Λαμπιδόνη, με την ανθρωποκεντρική της ματιά, λειτουργεί εξισορροπητικά, τόσο εντός όσο και εκτός της παράστασης, στην επιτυχή πρόσληψη των νοημάτων από  τους θεατές.

 

 

Η Pip Price (Γεωργία Σοφού) με την πληθωρική παρουσία της στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη αγγίζει τον θεατή θέτοντας ζητήματα «συμβατικής ηθικής» μέσω συμβιβαστικών -ή μη- αποφάσεων που επηρεάζουν την εξέλιξη του έργου. Η Γεωργία Σοφού «συγχρονίζεται» με την Άννα Αναστασοπούλου, όπως άλλωστε η Πιπ με τη Φραν, και καταφέρνει με επιτυχία την αποεστίαση του κοινού από το μητριαρχικό πλαίσιο που αυταρχικά το θέτει συχνά  εντός του η Φραν και τον προβληματισμό του  αναφορικά με το δίπολο «θέλω – πρέπει».

​

O Κωνσταντίνος Μαρούγκας, ο Mark/Mia Price, βιώνει ένα εσωτερικό ανομολόγητο δράμα. Η αρχικά μειλίχια ερμηνεία του δίνει την αίσθηση ενός ήρωα που αντιμετωπίζει στωικά τους εσωτερικούς του δαίμονες. Κατά την εξέλιξη της πλοκής η μεστή του παρουσία, η άριστη κινησιολογία του και η άρτια εκφραστικότητά του προσανατολίζουν το κοινό στο ακριβές διακύβευμα του ρόλου, τον οποίο υπηρετεί άψογα.

​

Ο Αντώνης Καραστεργίου είναι ο μικρός γιος της οικογένειας, ο Ben. Αντιπροσωπεύει το προφίλ του νέου, φιλόδοξου αλλά επιπόλαιού άντρα. Είναι η φωνή του ανθρώπου που θέλει να ζήσει τη ζωή στο έπακρο, να γευτεί την κάθε στιγμή της, να την απολαύσει. H εκρηκτική και δυναμική του κίνηση αποδίδει τον ήρωα, καταγράφοντας με μαεστρία τις διακυμάνσεις της ψυχολογίας του αναφορικά με την εξέλιξη της πλοκής.

​

Οι συγκρούσεις, οι εντάσεις και οι συγκινήσεις είναι αναπόφευκτες. Το έργο βρίθει από νατουραλιστικά στοιχεία. Απέχει δε, κατά πολύ από μια παράσταση ηθικού τόνου. Θίγει τα αδιέξοδα των επιλογών μιας μέτριας ζωής. Εισάγει το κοινό στη διαδικασία να διερευνήσει πολλαπλές και διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης υπόστασης. Υπονομεύει τα πρότυπα της καλής χριστιανικής ηθικής οικογένειας και οδηγεί τους ήρωες σε διάφορες και διαφορετικές «μοίρες» αβέβαιες και δυσερμήνευτες με απρόβλεπτες εξελίξεις.

 

Οι ταλαντούχοι ηθοποιοί συνθέτουν το «σώμα»  της Φραν, της γυναίκας που θα είχε επιλέξει τον εαυτό της έστω για λίγο. Η άρτια σκηνοθεσία και μετάφραση της Γιάννας Γκιώνη «μετατρέπει» τους ήρωες του Bovell σε ανάσες, σε νέες ζωές που η Φραν θα ήθελε να έχει τολμήσει να ζήσει. Ο φωτισμός του Ηλία Τσάντου, η εξαιρετική μουσική από τον Ορέστη Τάνη και οι άρτιες χορογραφίες της Κατερίνας Λιόντη καθηλώνουν τον θεατή από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό.

​

Η ομάδα Indigo είναι η οικογένεια Price, μια ευτυχής «συγγένεια» ταλαντούχων καλλιτεχνών που δομεί μια έξοχη παράσταση την οποία δεν πρέπει να χάσετε.

​

​

Πάνος Αντωνόπουλος

​

​

​​

Κείμενο: Andrew Bovell
Μετάφραση – σκηνοθεσία: Γιάννα Γκιώνη
Χορογραφία: Κατερίνα Λιοντή
Σκηνογραφία: Κατερίνα Χατζοπούλου
Μουσική: Ορέστης Τάνης
Φωτισμός: Ηλίας Τσαντός
Βοηθός Σκηνοθέτη: Βασίλης Νικολάου
Graphic design: Σταύρος Μπιλιώνης
Φωτογραφία: Ηλίας Τσαντός
Video Art: Χρήστος Αναστασιάδης
Παραγωγή: O2O

​

Παίζουν: Άννα Αναστασοπούλου, Ιορδάνης Καλέσης, Αντώνης Καραστεργίου, Σοφία Λαμπιδώνη, Κωνσταντίνος Μαρούγκας, Γεωργία Σοφού

​

​

Θέατρο Αλκμήνη

Αλκμήνης 8-12 | Κάτω Πετράλωνα | Στάση Μετρό: Κεραμεικός