Νερό της Κολωνίας - Ευθύμης Φιλίππου (κριτική)

ἐν βιβλίῳ

Ηρακλειδών 22, Θησείο 118 51, Αθήνα, 210 3451390

Νερό της Κολωνίας - Ευθύμης Φιλίππου | ΘΕΑΤΡΟ REX - ΣΚΗΝΗ «ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΞΙΝΟΥ»

Η ταλαντούχα ομάδα «vasistas» παρουσιάζει μια παράσταση διαφορετική από αυτές που το θεατρόφιλο κοινό έχει συνηθίσει να παρακολουθεί στις αθηναϊκές αίθουσες.

Προσανατολισμένο στο αιώνιο ερώτημα της μεταθανάτιας ζωής το έργο δίνει μια νέα διάσταση στη γεφύρωση των δύο κόσμων, αποπειράται να πραγματώσει την επικοινωνία μεταξύ των ζωντανών και των νεκρών που σύμφωνα με την παράσταση επιτρέπει μια ιδιότυπη επαφή. Πώς; Μέσω των φράσεων, των λέξεων, των γραμμάτων που ακούγονται σαν λέξεις από την άριστη άρθρωση όσων η επιθυμία τους οδηγεί να δοκιμάσουν τη νέα δυνατότητα.

Οι λέξεις, οι εκφράσεις, οι μνήμες γίνονται το νερό της Κολωνίας, γίνονται το ένα και μοναδικό άρωμα που προορίζεται για τη μια και μοναδική ψυχή, το απόσταγμα που συνδέει τους δύο κόσμους.

Μια εξαίρετη παράσταση σκηνοθετημένη άρτια από την Αργυρώ Χιώτη, η οποία φυλακίζει τον θεατή που εκστασιάζεται από την κινησιολογία, τη φωνητική έκταση και το διάχυτο ταλέντο των ηθοποιών. Σε ένα λιτό σκηνογραφικά χώρο, η έμφαση δίνεται στο σώμα, την κίνηση, την πράξη καθώς και το παράδοξο μήνυμα αλλά και στο μηχάνημα μετατροπής, το μηχάνημα που είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ των δύο κόσμων. Ο φωτισμός του Τάσου Παλαιορούτα συνθέτει την ανάδειξη των ιδιαίτερων στοιχείων - συστατικών του αρώματος που αναδύεται στο κοινό κατά τη διάρκεια της έξοχης αυτής παράστασης.

Η ομάδα κατορθώνει να ταξιδέψει τον θεατή σε ένα κόσμο φανταστικό, όπου μια εφεύρεση επιτρέπει αυτό που για αιώνες καμία επιστήμη, καμία λογική θεωρία, καμία φιλοσοφία δεν μπόρεσε να καταφέρει, την επικοινωνία με τις ψυχές. Η ταλαντούχα Ελένη Βεργέτη αξιοποιεί πλήρως το δυνατό κείμενο του Ευθύμη Φιλίππου. Με μια μαθηματικά ακριβή κινησιολογία, με ξεκάθαρη άρθρωση, δυνατό λόγο και διαπεραστικό βλέμμα προωθεί την πλοκή της ιστορίας. Η ηρωίδα αναλαμβάνει συχνά ένα από τα διεκπεραιωτικά κομμάτια της διαδικασίας και η Ελένη Βεργούλη καταφέρνει να μεταδώσει στο κοινό την αίσθηση ότι στο δυστοπικό αυτό κόσμο που συμβιώνει με τις υπόλοιπες γυναίκες, έχει εξομοιώσει τη μεταφυσική αυτή εμπειρία σε μια πτυχή της καθημερινότητας όπου δεν χωρά καμία κωλυσιεργία, καμία καθυστέρηση. Οι γυναίκες δίνουν στον θεατή να καταλάβει πως όλη η διαδικασία είναι τόσο εύκολη αρκεί να ακολουθηθούν σωστά οι κανόνες, κάτι σαν μια δουλειά γραφείου αλλά με ένα ιδιαίτερο τελετουργικό.

Η Κατερίνα Παπανδρέου είναι η αντικαταστάτρια κατά τη διαδικασία της μεταθανάτιας επικοινωνίας. Η ηθοποιός συνθέτει μια μικρή εγκιβωτισμένη ιστορία στην οποία γίνεται συχνά η γέφυρα μεταξύ κοινού και σκηνής. Καταφέρνει με ιδιαίτερη ευκολία να προωθήσει τη δράση και να προσδώσει στην παράσταση ένα κλίμα οριακής ευθυμίας, μιας και το διακύβευμα είναι ιδιαίτερα βαρύ. Το ίδιο άλλωστε καταφέρνουν να δημιουργήσουν και οι εμπνευσμένες μουσικές παρενθέσεις που επιμελήθηκε ο Jan Van de Engel, οι οποίες ταξιδεύουν το κοινό μεταξύ των δύο κόσμων, δίνοντας πολλές φορές σουρεαλιστικούς τόνους στο όλο εγχείρημα της επικοινωνίας.

Αντίστοιχα, η Σοφία Πριοβόλου συνδέει αριστοτεχνικά την ψυχή των θεατών με αυτή της ομάδας, όπως εξάλλου επιτυγχάνει με την ακέραιη παρουσία της στη σκηνή του θεάτρου να ανάγει τη θέαση σε μια πραγματικά αξιομνημόνευτη θεατρική εμπειρία.

«Η βουτιά στη σκηνή σε μια πεντακάθαρη και αθώα ευαισθησία, προσωπική και παράδοξα οικεία» που αναφέρει η Αργυρώ Χιώτη, επιτυγχάνεται με τη συνδρομή της εξαιρετικής Καλλιόπης Σίμου. Η ηθοποιός, η οποία συντονίζει, επιβλέπει και φροντίζει για την εύρυθμη λειτουργία και το επιτυχές αποτέλεσμα της εφαρμογής, κατευθύνει με μαεστρία τη νόηση του θεατή, ο οποίος χρειάζεται ένα πλαίσιο, χρειάζεται να οριοθετηθεί αναφορικά με το αχανές ζήτημα της παράστασης.

Ο Φιντέλ Ταλαμπούκας είναι ένας από όλους αυτούς τους ανθρώπους που δοκίμασαν να χρησιμοποιήσουν την εφαρμογή και να μιλήσουν με τη δική τους ψυχή, με εκείνη που επιλέγουν. Ο ταλαντούχος ηθοποιός με την άριστη εκφραστικότητά του -χωρίς υποκριτικές υπερβολές- με μια λιτή μα ιδιαίτερα δυνατή ερμηνεία συγκινεί το κοινό, το οποίο ταυτίζεται μαζί του, νιώθει την αγωνία του, ενώ βυθίζεται στο ανήσυχο -άλλες φορές ταλαιπωρημένο και άλλες μάταιο- βλέμμα και βιώνει την εναλλαγή των συναισθημάτων του.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στη Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη που συνδυάζει την άρτια εκφραστικότητά της με μια αντίστοιχη σκηνική παρουσία, ενώ η Αρετή Πασχάλη ντύνει φωνητικά το έργο με ιδιαίτερη κομψότητα και συγκινεί με τη ζεστή και άριστη φωνητική της ερμηνεία.

Το νερό της Κολωνίας που ανεβαίνει στη σκηνή «Κατίνα Παξινού» του θεάτρου Ρεξ από το Εθνικό Θέατρο, είναι μια παράσταση που ταξιδεύει τον θεατή, του αποκαλύπτει τη δύναμη των λέξεων, οι οποίες μοιάζουν να τον κρατούν από το χέρι και να τον οδηγούν σε μια μεταφυσική εμπειρία που δύσκολα θα ξεχάσει.

Πάνος Αντωνόπουλος