Τριαντάφυλλο στο στήθος - Τενεσί Ουίλιαμς | Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

 

H παράσταση «Τριαντάφυλλο στο στήθος», το γλυκόπικρο αυτό κράμα αναμνήσεων, επιθυμιών και ηθικών συμβάσεων με κεντρικό θέμα τον έρωτα, τη συνθήκη της απώλειας και τα παρεπόμενά της, ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο υπόγειο του θεάτρου Τέχνης.

 

Η ηρωίδα του έργου του κορυφαίου θεατρικού συγγραφέα Tenessee Williams, Σεραφίνα ντέλλε Ρόζε (Πηνελόπη Μαρκοπούλου) παραπαίει μεταξύ των μικροαστικών αντιλήψεων της Σικελικής ανατροφής της  και της παραδοχής πως η ζωή -ό,τι και αν συμβεί- μοιραία θα ακολουθήσει την πορεία του χρόνου. Η Σεραφίνα είναι μια γυναίκα που έχει χτίσει και συναρτήσει την ύπαρξή της με το πρόσωπο του συζύγου της. Με την απώλειά του το οικοδόμημά της καταρρέει αφήνοντας πίσω του άρνηση, απομόνωση, θυμό.

 

Ο κοινωνικός της περίγυρος με όλα τα χαρακτηριστικά και τις ιδιαιτερότητές του  είναι για την ηρωίδα που κωφεύει ή εθελοτυφλεί, ο απόλυτος εχθρός. Η ίδια έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στην Παναγία και έχει μετατρέψει σε καταφύγιο τη θρησκεία και την πίστη της σε αυτήν και μόνο. Οι άνθρωποι -ακόμη και ο ιερέας Πάντρε ντε Λέο (Ισίδωρος Σταμούλης) δεν μπορούν να υποκαταστήσουν πλήρως το Θείο και την προοπτική να τη βοηθήσει, δεν μπορούν να γεμίσουν το κενό της απώλειας.

 

Το πηγαίο ταλέντο της ηθοποιού Πηνελόπης Μαρκοπούλου αγκαλιάζει το κείμενο του Williams που για ακόμη μια φορά θέτει τη γυναίκα - μάνα στο κάδρο των δράσεων της πλοκής, πιθανόν ορμώμενος από προσωπικό του οικογενειακό βίωμα. Η ερμηνεία της μοιάζει να ακολουθεί πιστά το τέμπο του συγγραφέα και απογειώνει το κείμενό του καθώς και την ηρωίδα που υποδύεται, δίνοντάς της τόσο τη σκληρή όσο και την αδύναμη ανθρώπινη υπόστασή της καθ’ όλη τη διάρκεια της έξοχης παράστασης. Η σκιαγράφηση της εξέλιξης του χαρακτήρα της Σεραφίνας, από την ευτυχισμένη σύζυγο και μητέρα έως τη δυστυχισμένη γυναίκα - σκιά του εαυτού της, η ηθοποιός «ταξιδεύει» το κοινό σε μια άλλη εποχή και αποδίδει τον ρόλο σχεδόν κινηματογραφικά εντός της θεατρικής σκηνής με τη στόφα μιας μεγάλης καλλιτέχνιδας  του κλασικού ιταλικού ρεπερτορίου. Οι κινήσεις της, οι εκφράσεις και η άρθρωση του λόγου δένουν άρτια και συνθέτουν μια ξεχωριστή ερμηνεία.

 

Η σκηνοθετική αριστοτεχνία του Λευτέρη Γιοβανίδη ξεδιπλώνεται καταρχάς από την αντίθεση των δυο μερών της παράστασης -ας μας επιτραπεί η διάκριση αυτή. Από τη στιγμή της θεϊκής παρέμβασης -σημείο καμπής- η παράσταση ουσιαστικά αποκτά νέο χαρακτήρα: Το πρώτο μέρος σκιαγραφεί το παρόν της ηρωίδας λίγο πριν αλλά κυρίως μετά το χαμό του αγαπημένου της, όπου οι ερμηνείες είναι πιο βαριές και μετρημένες παραπέμποντας σε ένα δράμα νατουρaλιστικό. Παράλληλα με την ιστορία της Σεραφίνα το κοινό παρακολουθεί εδώ με μεγάλο ενδιαφέρον την ιστορία της κόρης της Ρόζα που ενσαρκώνει η ταλαντούχα Ειρήνη Ιωάννου, μια παράλληλα μα άμεσα εμπλεκόμενη ιστορία, μιας και η έφηβη Ρόζα είναι ένα ονειροπόλο αλλά και ατίθασο πνεύμα που αρνείται να ακολουθήσει τη μητέρα της στην άρνηση και την παραίτηση. Η Ρόζα στο κατώφλι ενός μεγάλου έρωτα, που γνωρίζει στα μάτια του Τζακ Χάντερ, τον οποίο ενσαρκώνει γοητευτικά ο Δημήτρης Τσίκλης δίνει από νωρίς στην παράσταση τη νότα της αισιοδοξίας της νιότης και προοικονομεί κατά κάποιο τρόπο μια θετική, πιο φωτεινή εξέλιξη για τη μαυροφορεμένη Σεραφίνα.

 

Το «δεύτερο μέρος» αφορά σε κάτι πρωτόγνωρο για τα έργα του Tennessee Williams, την πορεία προς ένα ευτυχές τέλος. Εδώ ακριβώς εισάγεται για τα καλά η αξία του έρωτα, της ελπίδας και της μη παραίτησης.

 

Το κοινό παρακολουθεί εδώ την εισαγωγή στη σκηνή του Αλβάρο Μαντζακαβάλλο σε μια υπέροχη ερμηνεία του Γεράσιμου Μιχελή που έρχεται να ελαφρύνει το βαρύ κλίμα του πρώτου  μέρους, ενσαρκώνοντας έναν χαρακτήρα ανάλαφρο, καλόκαρδο, άκρως συναισθηματικό, ενθουσιώδη και λίγο αστείο  παραπέμποντας στις γνωστές φιγούρες της comedia del arte. Άλλωστε και η ίδια η Σεραφίνα αποκαλεί τον Αλβάρο buffone, ήτοι έναν κλόουν προσαρτημένο στο σώμα του άντρα της. Αυτός όμως ακριβώς ο ήρωας σε συνδυασμό με την ερμηνεία του ταλαντούχου Γεράσιμου Μιχελή προωθεί καθοριστικά την πλοκή. Ο ηθοποιός δίνει σάρκα και οστά στον καλόκαρδο φορτηγατζή και χαρίζει απλόχερα στο κοινό τον ήρωα που θα λυτρώσει τη θρησκόληπτη Σεραφίνα από τους δαίμονές της.

 

Ο έξοχος Ισίδωρος Σταμούλης ως ιερέας ενσαρκώνει με πιστότητα και ακρίβεια έναν ρόλο κλειδί, ο οποίος καταγράφει την πίστη της ηρωίδας που περιμένει τη θεϊκή παρέμβαση, αλλά και την απογοήτευσή της, όταν αυτή αργεί. Η Ασσούντα (Μάρω Σαουσοπούλου) σε μια αβίαστα άρτια παρουσία στη σκηνή είναι το πρόσωπο που δικαιώνει τον ρόλο που υπηρετεί, επαληθεύοντας την πρόβλεψη που φυλακίζει εξ αρχής το ενδιαφέρον του θεατή και μετέχοντας στο τέλος άριστα στον ιδιαίτερο συμβολισμό του λευκού τριαντάφυλλου.

 

Ονειρικές νότες ντύνουν το έργο, μια υπέροχη σύνθεση από τον Θοδωρή Λεμπέση, η οποία «βυθίζει» το κοινό στα γεγονότα που περιγράφει ο συγγραφέας και μοιάζει σαν μια ξεχωριστή μουσική παράσταση αξιώσεων εντός της θεατρικής, το άκουσμα της οποίας προσθέτει στον θεατή και στο έργο τη νοσταλγική διάσταση μιας παλαιότερης εποχής που συγκινεί.

 

Η εξαιρετική σκηνοθεσία του Λευτέρη Γιοβανίδη συνδυάζεται άψογα με τα κοστούμια της Μαρίας Παπαδοπούλου καθώς και το ευφυές, δημιουργία της Πουλχερίας Τζόβα,  σκηνικό των διάφανων τοίχων και της πόρτας του σπιτιού που δίνουν την αίσθηση ότι το κοινό, όπως άλλωστε και ο κοινωνικός περίγυρος, μπορούν να δουν και να καταλάβουν τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι της Σεραφίνας. Το ομοίωμα της Madonna στο κέντρο της σκηνής  θέτει διαρκώς παρούσα την προοπτική και την πίστη στη θεϊκή παρέμβαση.

 

Μια γλυκεία παράσταση που καταγράφει τις ανθρώπινες αδυναμίες, ένας ύμνος στη ζωή, αυτό είναι το «τριαντάφυλλο στο στήθος» που ευωδιάζει στο θέατρο Τέχνης.

​

​

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Λευτέρης Γιοβανίδης

Επιμέλεια Κίνησης: Ζωή Χατζηαντωνίου

Σκηνικά: Πουλχερία Τζόβα

Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου

Μουσική: Θοδωρής Λεμπέσης

Φωτισμοί: Νίκος Σωτηρόπουλος

 

Με τους:

Ευγενία Αποστόλου

Ειρήνη Ιωάννου

Πηνελόπη Μαρκοπούλου

Γεράσιμο Μιχελή

Μάρω Σαουσοπούλου

Ισίδωρο Σταμούλη

Δημήτρη Τσίκλη

Τσαμπίκα Φεσάκη.

 

Η παράσταση επιχορηγείται από το ΥΠ.ΠΟ και συγχρηματοδοτείται από το Δη. Πε. Θε. Κοζάνης.

​

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν

Υπόγειο
Πεσμαζόγλου 5 | Τηλ. 2103222760

​