Οθέλλος - Ουίλλιαμ Σαίξπηρ | Θέατρο Τέχνης (Υπόγειο)

 

Στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης ανεβαίνει η εξαιρετική διασκευή του Οθέλλου του κορυφαίου βρετανού θεατρικού συγγραφέα Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Η ομάδα Kursk προσφέρει στο έμπλεο και εμφορούμενο από συναισθήματα έκπληξης κοινό μια νέα άκρως ενδιαφέρουσα ανάγνωση του αριστουργηματικού έργου.

 

Τον τόνο δίνει από τα πρώτα λεπτά η παρουσία -με μια διακριτική διάδραση- των ηθοποιών της ομάδας ανάμεσα στους θεατές. Το κοινό γίνεται κομμάτι της παράστασης. Ο αγαπημένος Άγγελος Παπαδημητρίου, ένας απολαυστικός Βραβάντιος, ξετυλίγει γοητευτικά το νήμα της ιστορίας και ορίζει το πλαίσιο πάνω στο οποίο θα κινηθεί η νέα οπτική : μια σύγχρονη ιλαροτραγωδία! Η ταλαντούχα Ηλέκτρα Νικολούζου ψιθυρίζει στην τρίτη σειρά και ο εντυπωσιακός Κορνήλιος Σελαμσής δίνει άριστα το τέμπο. Μια αρχική ανάγνωση του διλήμματος συναίσθημα – καθήκον, μια πρώτη γεύση των δύο πόλων του έργου κωμικό – τραγικό από τους ταλαντούχους ηθοποιούς, οι οποίοι θα υπηρετήσουν απόλυτα αυτήν τη συνθήκη σε όλη την παράσταση. 

 

Ο Οθέλλος γράφτηκε από τον Σαίξπηρ στο κατώφλι των νέων επιστημονικών ανακαλύψεων και της επερχόμενης αναγέννησης που χαρακτήρισαν το έργο του ως προς την αλληλεπίδραση παλαιών και νέων ιδεών. Μια παρόμοια αντιστοιχία επιτυγχάνεται από την ομάδα  Kursk. Το κείμενο ξαναζωντανεύει πιο δυνατό, πιο έντονο, πιο κωμικό, μα και πιο σκληρό από ποτέ.

 

Ο Ροδρίγος τον οποίο αναβιώνει με μια άρτια παρουσία στη σκηνή  ο Μιχάλης Τιτόπουλος είναι απολαυστικός. Ο ηθοποιός κρατά με ιδιαίτερη ευκολία το κωμικό στοιχείο ζωντανό και λειτουργεί εξισορροπιστικά σε στιγμές  μεγάλης φόρτισης, ανακουφίζοντας το θεατή από το βάρος των πράξεων και των αποφάσεων των ηρώων.

 

Το κοινό εντυπωσιάζεται από τον πειστικό Ανδρέα Κοντόπουλο που αποτυπώνει έντεχνα τη ροπή του ήρωα προς το κακό και τη διαρκή του ανάγκη να «τραφεί» από αυτό. Ο ηθοποιός χωρίς καμία υπερβολή με μια αξιοσημείωτη για την ακρίβειά της ερμηνεία σκιαγραφεί τις πηγές και τα δεινά της ζηλοφθονίας.

 

Η Δήμητρα Στυλιανού (Αιμιλία) ενσαρκώνει με μια  γοητευτική φυσικότητα τον ρόλο, έναν καταλυτικό πρόσωπο για την προώθηση της πλοκής. Η ηθοποιός «καταγράφει» επιδέξια την αφέλεια της ηρωίδας και ακολούθως, δίνοντας λύση στο δράμα, συνταράσσει με τον εκφραστικό της πλούτο τη στιγμή της συνειδητοποίησης. Η λέξη «ατιμία» ηχεί ακόμη στα αυτιά μου.

 

Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου είναι ο  Κάσιος. Με την ερμηνεία αυτή καταγράφεται για ακόμη μια φορά το ταλέντο και η υποκριτική δεινότητά του ηθοποιού. Από το κωμικό στο τραγικό, ο Κωσταντίνου δεν χάνεται στον εμβληματικό αυτό ρόλο μα τον επανατοποθετεί αβίαστα στην κατηγορία του τραγικού ήρωα -υπηρετώντας άριστα το Σαιξπηρικό μοτίβο του παραδειγματισμού και της διδαχής. Ο Κάσιος του Κωνσταντίνου είναι ένα άρτια σκιαγραφημένο εξαπατημένο πρόσωπο που πληγώνεται βαθιά και πολλαπλά, τόσο για την προδοσία από τον έμπιστο του φίλο όσο και για την τύχη των δύο (Οθέλλου και Δυσδαιμόνας).

 

Το τραγικό ζευγάρι (Οθέλλος και Δυσδαιμόνα)  ενσαρκώνουν στη σκηνή του θεάτρου Τέχνης η Σοφία Κόκκαλη και ο Γιάννης Παπαδόπουλος. Οι δυο ηθοποιοί από τα πρώτα λεπτά της παράστασης επικοινωνούν το μήνυμα του επαναστατικού ασύμβατου έρωτα και αποδίδουν ερμηνευτικά τη σφοδρότητα του άναρχου αυτού συναισθήματος με μια απαράμιλλη κινησιολογία, φροντισμένη από τον Τάσο Καραχάλιο, και μια εντυπωσιακή εκφραστικότητα.

 

Η Κόκκαλη ερμηνεύει με αληθοφάνεια, με ακρίβεια και συνέπεια. Παθητικός μεν ρόλος με επιβλητική δε παρουσία, ανυπόμονη αλλά και στωική έως το τέλος. Μια δυνατή στιγμή της ταλαντούχας ηθοποιού.

 

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος είναι ο Οθέλλος. Ένας Οθέλλος έντονος, στομφώδης, μια μεστή ερμηνεία άκρως ενδιαφέρουσα. Αυτός ο Οθέλλος αποδίδει περίφημα την αμφιθυμία του ήρωα. Το βλέμμα του Παπαδόπουλου άλλοτε γεμάτο απόγνωση, άλλοτε άτεγκτο και άλλοτε κενό, μαρτυρά την ψυχολογία του συζύγου που παραπαίει μεταξύ συναισθήματος και καθήκοντος. Η  άριστη κίνησή του, οι αλαλαγμοί του, τα επιφωνήματά του δίνουν το στίγμα του αλλότριου, της διαφορετικής κουλτούρας του ήρωα. Ο ηθοποιός εισάγει τον θεατή στον συναισθηματικό στρόβιλο του ήρωα, όταν πια απεκδύεται τον μανδύα του έρωτα, συνειδητοποίει την αλήθεια και ακολούθως αυτοκαθαιρείται στην κορύφωση του δράματος.

 

Ο Χάρης Φραγκούλης χαρίζει απλόχερα στο κοινό αυτήν τη νέα ανάγνωση του εμβληματικού έργου. Με μια ιδιαίτερα ευφυή σκηνοθεσία αναδεικνύει καταρχάς την τεχνική του Σαίξπηρ, αυτήν της δημιουργίας ηρώων – ανθρώπινων κατηγοριών. Δημιουργεί μια σύνθεση από παράλογες, άγριες αλλά και εκκεντρικές εκφράσεις, τραχείες αντιθέσεις, υπερβολές, αποστροφές, επιφωνήματα. Προσδίδει μοντερνιστικά χαρακτηριστικά σε αυτό το κλασικό έργο, τα οποία δεν μοιάζουν καθόλου επιτηδευμένα αλλά άκρως αντιστοιχημένα με την εικονοποιητική ικανότητα του Σαίξπηρ. Με την καινοτόμα ομάδα Kursk ο διαπρεπής σκηνοθέτης αναβιώνει το μεγαλείο του έργου. Αρωγός του τα ευρηματικά σκηνικά και τα έξοχα κοστούμια της Μαρίας Πανουργιά αλλά και η αγλαή μουσική του Κορνήλιου Σελαμσή.

 

Ο Οθέλλος του Χάρη Φραγκούλη και της ομάδας Kursk είναι μια πραγματικά εξαιρετική παράσταση που χαρίζει στο κοινό έναν ολοκληρωμένο «κατάλογο» του ανθρώπινου ψυχισμού και μια θεατρική στιγμή που δεν θα ξεχάσει.

​

Π.Α.

​

​

Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Χάρης Φραγκούλης
Σκηνικά - Κοστούμια: Μαρία Πανουργιά
Μουσική: Κορνήλιος Σελαμσής
Κίνηση: Τάσος Καραχάλιος
Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ασπασία-Μαρία Αλεξίου
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Κορίνα Άννα Γκουγκουλή
Βοηθός σκηνογράφου: Φωτεινή Ιατρού
Βοηθός φωτίστριας: Τζάνος Μάζης
Οργάνωση παραγωγής: Ερωτόκριτος Κοτσιλίνης
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη

Hair design: Δήμητρα Δανίκα

​

Παίζουν:

Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κοντόπουλος, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Ηλέκτρα Νικολούζου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Γιάννης Παπαδόπουλος, Κορνήλιος Σελαμσής, Δήμητρα Στυλιανού, Μιχάλης Τιτόπουλος

​

Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Οθέλλος

Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν – Υπόγειο (Πεσμαζόγλου 5, 210 3228706)

​

​