Φωνές Σιωπής - Στέλλα Μιχαηλίδου | Εκδόσεις Βακχικόν

 

«Απομεσήμερα μιας νιότης ξεχασμένης. Παπαρούνες της καρδιάς μου. Φεγγοβολώ το άπειρο, σ’ αναπολώ».

 

Ω, αγγίζοντας με τα ακροδάχτυλα του, το κυματίζον ωσάν ευλογία τρικυμίας, αίμα μας, απέθαντος ρομαντισμό που μισεί και αγαπά ο κόσμος, καθώς το καμωμένο από μισόλογα ελπίδων πλεούμενο της ανάγκης μας να ονομαζόμαστε θνητοί μα και αιώνιοι μαζί, συνδιαλέγεται με ερωτικό πάθος με την πένα της Στέλλας Μιχαηλίδου. 

 

«Νούφαρα σ’ ένα ρηχό πυθμένα απ’ αστέρια. Πότε θα ’ρθεις νιότη μου πάλι να μ’ αφουγκραστείς σ’ ένα ροζ ηλιοβασίλεμα; Καρτερώντας σε».

 

Στα τριάντα οχτώ, βαπτισμένα στην κολυμπήθρα της ανώτατης μορφής του αδάμαστου και θεριεμένου, ζωοφόρου και θανάσιμου, πόθου για τον πόθο, ποιήματα της συλλογής «ΦΩΝΕΣ ΣΙΩΠΗΣ» από τις εκδόσεις Vakxikon.gr η νιότη γερνά  εσωτερικώς μονάχα κατά τις επουράνιες συνουσίες της με τον ιερέα του πάντα και του τίποτα και παρόντα σε όλα τα μυσταγωγικά και συνάμα οικεία φαινόμενα της ζωή και του θανάτου, τον έρωτα, μα κι αυτό το γήρας δεν είναι παρά μια δύσβατη αλλά και περιπετειώδη ατραπός προς την ατόφια, εξόριστη θεά που έπλασε όσα ξέρουμε κι όσα αγνοούμε και που προσμένει υπομονετικά να της καταθέσουμε την πίστη μας, την Αλήθεια.

 

«Μη μ’ αγαπάς γι’ αυτό που είμαι αγάπα με γι’ αυτό που έχεις μέσα σου για μένα». 

 

Μέσα από το είναι του άλλου ένας ερωτευμένος βλέπει πιο καθάριο τον εαυτό του και η αδυναμία ανταλλάζει προσωπείο με τη δύναμη ώστε να ζαλιστεί ο φόβος και να λησμονήσει, έστω για λίγο, την, εκ ανθρώπου πλασμένη, φύση του. Η φωτιά που μας κοιτά κατάματα όσο μας ζυγώνει δεν καιγόμαστε μα μετουσιωνόμαστε στην έμπνευση του αισθησιασμού που κρατούσε τα χέρια των γλυπτών της αθανασίας, αντιθέτως όταν αποκρινόμαστε από ‘κείνη φλεγόμαστε στην παγωνιά του κατάκοιτου βλέμματος της μοναξιάς.

 

«Στο καταπράσινο των δασών και στο βαθύ γαλάζιο τ’ ουρανού και του πελάγου. Χρυσό αστέρι, στον καμβά σου ζωγραφίζω τις αισθήσεις μου. Ένα και μοναδικέ αγέρωχε πλανευτή της ύπαρξής μου».

 

Όσοι τύχουν της ανάγνωσης της εν λόγω ποιητικής συλλογής θα αντικρίσουν τις αρετές που δημιούργησαν τους γενναιόδωρους καιρούς οι οποίοι χάρισαν στην σκλαβωμένη, στις ψευδαισθήσεις της, ανθρωπότητα την απελευθερωτική και μεγαλειώδη Λογοτεχνία.

Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Δαίμονες τριγυρίζουν στο μυαλό μου κι εχθροί αόρατοι. Mια συνουσία σκέψεων τετραπληγικής ψυχής.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Η Στέλλα Μιχαηλίδου ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Γράφει και σκηνοθετεί, κυρίως έργα που απευθύνονται σε παιδιά και νέους, επιμελείται την κίνηση και τις χορογραφίες σε θεατρικές παραστάσεις και διδάσκει κινησιολογία και χορό στο Τμήμα Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Με τις παραπάνω ιδιότητες αλλά και με αυτή της ηθοποιού, συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης», το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, καθώς και με Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα. Τα έργα της ανεβαίνουν συνεχώς από επαγγελματικές και ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες σε όλη την Ελλάδα.