Ευγενία Αλεξανδροπούλου
«Κάθε δημιουργία κρύβει κάποια αλήθεια, αρκεί να θέλεις να την ανακαλύψεις»
Η φιλόλογος
Ευγενία Αλεξανδροπούλου
μιλάει στο envivlio
και την Έφη Γεωργάκη.
Μια μικρή εξομολόγηση, μια κατάθεση ψυχής, η οποία καθιστά σαφή τον λόγο γιατί η ποίηση αποτελεί μέρος της ζωής της!
Έφη Γεωργάκη: Τι σας παρακίνησε να γράψετε ποίηση;
Ευγενία Αλεξανδροπούλου:
Έγραφα από φοιτήτρια, κυρίως σατυρικά ποιήματα για τους συμφοιτητές και τους καθηγητές μου. Έτσι ξεκίνησα: έγραφα για χιούμορ, για την πλάκα. Ελάχιστα σοβαρά είχα γράψει.
Έπειτα σταμάτησα και σαράντα χρόνια αργότερα ξεκίνησα πάλι. Η αφορμή ήταν η εξής: είχα πάει στον Λονδίνο να επισκεφτώ τα παιδιά μου. Είδα τον έναν μου γιό πάρα πολύ προβληματισμένο και στενοχωρημένο. Προσπάθησα να του πιάσω συζήτηση -δεν μου έλεγε τίποτα και σκέφτηκα ότι μπορεί να είχε χωρίσει από κάποια σχέση- και έτσι όπως καθόμουν και έβλεπα από τον πέμπτο όροφο τον Τάμεση έγραψα ένα ποίημα με τίτλο Αντίο, μέσα στο οποίο είπα αυτά που ήθελα και το άφησα στο γραφείο του. Έπειτα επέστρεψα στην Αθήνα. Μετά από ένα μήνα θα ερχόταν το παιδί μου. Τότε έγραψα ένα δεύτερο με το ίδιο τίτλο και το άφησα πάλι πάνω στο γραφείο του. Ερχόμενος μου έφερε και το πρώτο ποίημα. Όταν τα είδα δίπλα δίπλα, κατάλαβα ότι δεν είχαν καμία σχέση, ούτε στην δομή, ούτε στον τρόπο, ούτε στις συμβουλές που έδινα. Αυτή ήταν η αρχή. Κάθε φορά που ένιωθα κάτι, ή ήθελα να πολεμήσω τη μοναξιά μου, τότε έγραφα.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι ακόμα.
Όταν διάβασα τα ποιήματα μου σε μια παλιά μου συμφοιτήτρια, μου είπε: «Ευγενία μου, θυμάσαι όταν πηγαίναμε στο πανεπιστήμιο τι είχε πει ο Θεοδωρακόπουλος, ο καθηγητής μας της φιλοσοφίας; Επιβεβαιώθηκε τώρα!». Μας είχε βάλει μια εργασία για να μάθει τα γνωρίσματά μας, τα χαρακτηριστικά μας, την προσωπικότητά μας και τα ταλέντα μας. Και ενώ όλη την παρέα την κράτησε ένα τέταρτο μέσα, έμενα με κράτησε μία ώρα.
Ευγενία μου, σε παρακαλώ πολύ μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό. Πρέπει να αρχίσεις να γράφεις.
Κι εγώ το θυμήθηκα... μετά από πολλά χρόνια.
«Το μυαλό και η καρδιά πρέπει να συνεργάζονται ακόμα κι αν χρειαστεί να υποχωρεί πότε το ένα ή πότε το άλλο»
Η Ευγενία Αλεξανδροπούλου γεννήθηκε στην Ελατόβρυση της Ορεινής Ναυπακτίας και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι Φιλόλογος. Η πρώτη της ποιητική συλλογή θα εκδοθεί το 2021 από τις Εκδόσεις Συρτάρι.
«η ποίηση τι άλλο είναι, παρά απόσταγμα των εμπειριών μας, τα όσα ζήσαμε, τα όσα ονειρευτήκαμε, τα όσα επιθυμήσαμε, τα όνειρά μας»
Ε.Γ.: Ποιος είναι ο αγαπημένος σας λογοτέχνης;
Ε.Α.: Θα σας μιλήσω για το βιβλίο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Είναι το «Μυθιστόρημα των τεσσάρων», των: Βενέζη, Καραγάτση, Μυριβήλη και Τερζάκη. Μου έκανε εντύπωση όχι τόσο το περιεχόμενο αλλά το πώς ο κάθε συγγραφέας είχε το δικό του ύφος, προέβαλλε τις δικές του αξίες του και μηνύματα. Επίσης, ακόμη ένα αγαπημένο μου βιβλίο, που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι «Η Αίθουσα του θρόνου» του Τάσου Αθανασιάδη.
Από του ποιητές αγαπώ τον Καβάφη, τον Δροσίνη… και πολλούς ακόμα.
Ε.Γ.: Έχετε γράψει ποιήματα με γεωγραφικές αναφορές; Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’αυτό;
Ε.Α.: Έχω γράψει πάρα πολλά. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Δεν ξέρω να έχετε πάει ποτέ στο Μεσολόγγι, εκεί υπάρχουν οι Πελάδες, ξύλινα σπιτάκια που βρίσκονται μέσα στη θάλασσα. Τα περισσότερα ποιήματα μου -γύρω στα πεντακόσια, τα έχω γράψει εκεί, γιατί έχει μια πελάδα η αδερφή μου. Τα σπίτια αυτά είναι άλλα μέσα στη θάλασσα και άλλα ένα μέτρο από αυτή... όπως είναι της αδερφής μου. Στην πελάδα έχω γράψει τα περισσότερα ποιήματα μου βλέποντας τη λιμνοθάλασσα, το ηλιοβασίλεμα του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού που είναι ένα από τα ωραιότερα στην Ελλάδα... έχω γράψει όμως και για το πατρικό μου σπίτι στο χωριό μου... πράγματι πάρα πολλά με γεωγραφικές αναφορές.
Ε.Γ.: Η γραφή σας είναι, θα έλεγα, λυρική. Αποτυπώνεται αυτό και στην προσωπική σας ζωή;
Ε.Α.: Ε, ναι, γιατί γενικά η γραφή, αλλά ιδιαίτερα η ποίηση εκφράζει τα συναισθήματα, τα πιστεύω μας, τις αξίες μας, τις αρχές μας, την ιδιοσυγκρασία μας, τις εμπειρίες μας. Μάλιστα στο τελευταίο ποίημα εξηγώ γιατί γράφω!
Ε.Γ.: Η ποίησή σας έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία;
Ε.Α.: Φυσικά έχει, αφού η ποίηση τι άλλο είναι, παρά απόσταγμα των εμπειριών μας, τα όσα ζήσαμε, τα όσα ονειρευτήκαμε, τα όσα επιθυμήσαμε, τα όνειρά μας, τα βιώματα μας.
Ε.Γ.: Οι δύσκολες εποχές γεννούν κείμενα; Ποια τα χαρακτηρίστηκα τους;
Ε.Α.: Πιστεύω ναι, αν κρίνω από τον εαυτό μου, γιατί κι εγώ παρότι είχα πει ότι θα σταματήσω να γράφω ποίηση, όταν ήρθε η πανδημία ξεκίνησα πάλι...
Τώρα το τι αφορούν τα έργα μιας τέτοιας εποχής εξαρτάται από το πώς αντιμετωπίζει κανείς τις δυσκολίες. Αν τις θεωρεί στοιχείο αναπόφευκτο της ζωής, θα τις αντιμετωπίσει με αισιοδοξία. Θα τις δει σαν ένα περιστατικό κακό που όταν τελειώσει θα δώσει τη θέση του σε κάτι καλό και δημιουργικό. Ίσως να είναι η αφορμή για να συνειδητοποιήσει μιαν αλήθεια, ότι η ζωή δεν είναι πάντα ρόδινη. Θα δει δηλαδή την πραγματικότητα μέσα από τις δύσκολες καταστάσεις που θα περάσει. Αν πάλι δεν έχει συνειδητοποιήσει αυτήν την πραγματικότητα τα δημιουργήματα του, σε μια τέτοια περίοδο, θα είναι απαισιόδοξα.
Ε.Γ.: Ως φιλόλογος κρίνετε αυστηρά τα αναγνώσματά σας;
Ε.Α.: Τα δικά μου ούτε τα κοιτάω, ούτε τα κρίνω. Τα γράφω και δεν τα ξαναδιαβάζω.
Δεν κρίνω ποτέ αυστηρά τα κείμενα άλλων, γιατί πιστεύω ότι όλοι οι δημιουργοί έχουν και καλές και κακές στιγμές. Θα γράψουν και μέτρια, θα γράψουν και επιτυχημένα και αποτυχημένα, αλλά πιστεύω ότι και στο πιο αποτυχημένο δημιούργημα κάτι καλό θα υπάρχει, αφού κάθε δημιουργία κρύβει κάποια αλήθεια.
Αρκεί σαν αναγνώστης να θέλεις να την ανακαλύψεις. Έτσι πιστεύω. Έτσι είμαι και σαν άνθρωπος. Είμαι άνθρωπος υποχωρητικός, παντού βλέπω το καλό, προσπαθώ πάντα να βλέπω το καλό σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε δημιουργία.
Ε.Γ.: Ποια ρήση σάς κινητοποιεί;
Ε.Α.: Το μυαλό και η καρδιά πρέπει να συνεργάζονται ακόμα κι αν χρειαστεί να υποχωρεί πότε το ένα ή πότε το άλλο. Γιατί άλλες φορές πρέπει να βάλεις τη λογική στην άκρη και να ακολουθήσεις το συναίσθημα. Άλλες, πρέπει το συναίσθημα να σε κυριαρχεί. Όταν όμως και τα δυο λειτουργούν μαζί πιστεύω ότι τα πράγματα βαίνουν καλά.
Βέβαια εδώ θα μπορούσα να προσθέσω δυο πράγματα ακόμα. Πιστεύω ότι κανένας δεν ολοκληρώνεται όταν τον συμπληρώνουν οι άλλοι.
Επίσης, τα ρίχνουμε καμιά φορά όλα στην τύχη ενώ κανονικά, για μένα, τύχη είναι το να είσαι προετοιμασμένος να συναντήσεις την ευκαιρία. Αν δεν είσαι προετοιμασμένος περνάει δίπλα σου και δεν την βλέπεις. Επομένως πώς να είσαι τυχερός;
Ε.Γ. : Αν έπρεπε να επιλέξετε έναν και μόνο στίχο σας, ποιος θα ήταν;
Ε.Α.: Κάποια στιγμή βρέθηκα σε μεγάλη δυσκολία και έγραψα ένα ποίημα, στίχος του οποίου είναι ο παρακάτω:
Τη λογική μου βάζω ανάμερα
δίνω το ΄χερι στην καρδιά
και προχωράω.
Σας ευχαριστώ πολύ!
Έφη Γεωργάκη
Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης "Ράμπα"
BA in European Culture Studies
MSc in Creative Writing
