ἐν βιβλίῳ
Συνέντευξη | Κατερίνα Ατσόγλου
«Η δύναμη είναι εσωτερική μας υπόθεση»
Η ποιήτρια Κατερίνα Ατσόγλου
μιλάει στο envivlio
και τον Πάνο Αντωνόπουλο με αφορμή την έκδοση του βιβλίου της «Συμβολισμοί»
από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Η Κατερίνα Ατσόγλου μας παρασύρει στο ποιητικό σύμπαν της, σ' έναν κόσμο που όπως ομολογεί της δίνει πνοή.
Πάνος Αντωνόπουλος: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που θυμάστε να κρατάτε στα χέρια σας;
Κατερίνα Ατσόγλου: Όπως όλα τα παιδιά, έτσι και εγώ αγαπούσα τα παραμύθια, τις εικόνες τους και εκείνες που δημιουργούσε η φαντασία μου. Το βιβλίο όμως που με επηρέασε και γέννησε την επιθυμία να περιγράψω τον κόσμο μέσα από τα δικά μου μάτια, ήταν Τα ψάθινα καπέλα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη. Η Κατερίνα, η βασική ηρωίδα και αφηγήτρια του βιβλίου, έγινε η «μυστική» μου φίλη, το κοινό όνομα και η ανάγκη της να δραπετεύσει με σύμμαχο το όνειρο, με εντυπωσίασε. Άρχισα να σκαρώνω μικρά κείμενα και φανταστικούς ήρωες.
«[...]η ποίηση σε συναντά χωρίς καν να το γνωρίζεις[...]»
«Η σημασία της πίστης, της ηθικής και της αγάπης. Είναι όσα με ορίζουν και με "ταλαιπωρούν" για να πω πως ζω, πως είμαι άνθρωπος»
Π.Α.: Από τη σπουδή των ... αριθμών σε αυτήν της λογοτεχνίας. Έχετε βρει κάποιο συνεκτικό κρίκο;
Κ.Α.: Η αλήθεια είναι πως στην ποίηση συναντάμε τα μαθηματικά μέσω της αρμονίας, της συμμετρίας, του ρυθμού, του μέτρου, της ισορροπίας, το χρόνο των ρημάτων, τις επαναλήψεις και την κειμενική ενότητα και συνοχή. Όμως και στην επιστήμη των μαθηματικών, συναντούμε την ποίηση, σαν σε ένα από τα λογοτεχνικά ρεύματα του Παρνασσισμού, με τις αυστηρές φόρμες, του ρυθμικούς, μετρικούς και στιχουργικούς κανόνες. Ο συνεκτικός κρίκος είναι η αναζήτηση της αλήθειας με τη βοήθεια των συμβόλων ή των λέξεων και των κανόνων τους.
Π.Α.: Πότε συναντήσατε την ποίηση;
Κ.Α.: Στα σχολικά χρόνια, μέσα από τα μαθήματα λογοτεχνίας και τους μεγάλους Έλληνες ποιητές. Οι πρώτες προσπάθειες γραφής έμελλαν να είναι πια αιώνιες. Η ποίηση σε συναντά χωρίς καν να το γνωρίζεις, όταν συνειδητοποιείς πως κοιτώντας τα σύννεφα, τα κύματα, τα φύλλα να πέφτουν, τους ανθρώπους, δημιουργείς στίχους που θες να εκφράσεις και να μοιραστείς.
Π.Α.: Η ζωή μας πλέον είναι ποιητική;
Κ.Α.: Η ζωή μας πλέον είναι ένας καθημερινός αγώνας επιβίωσης, όμως η ποίηση όσο αφορά εμένα προσωπικά είναι τρόπος ζωής. Είναι πνεύμονας πνευματικού και ψυχικού οξυγόνου.
Π.Α.: Τι σας στερεύει την έμπνευση;
Κ.Α.: Η έμπνευση, η Μούσα, βρίσκει τον ποιητή, το συγγραφέα, το ζωγράφο, το συνθέτη, τη στιγμή που εκείνος πίστεψε πως έχει πια στερέψει.
Όλα είναι ένα φύσημα τ΄ ανέμου
ή ένα κύμα σε μια έρημη ακρογιαλιά.
Όλα είναι μια σκέψη που διέσχισε την ύπαρξη
με ταχύτητα φωτός.
Αυτός είναι ο δικός μου ορισμός για την έμπνευση.
Π.Α.: Η Ερίνα, ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποιήσατε στις πρώτες σας δημοσιεύσεις, πόσο διαφέρει από την Κατερίνα Ατσόγλου;
Κ.Α.: Η Ερίνα είναι η Κατερίνα, ήταν το βήμα να εκφραστώ ελεύθερα. Άνοιξε τους δρόμους της γραφής και γνώρισε στο αναγνωστικό κοινό την Κατερίνα Ατσόγλου. Κάποιες φορές χρειαζόμαστε κάποιον τολμηρό να μας ενθαρρύνει, αυτό που όμως δεν γνωρίζουμε είναι πως η δύναμη, είναι εσωτερική μας υπόθεση.
Π.Α.: «Συμβολισμοί» είναι το όνομα της ποιητικής σας συλλογής. Ποιους από τους συμβολισμούς αυτούς ξεχωρίζετε;
Κ.Α.: Όλα μου τα ποιήματα, αν υποθέσουμε πως είναι ζωντανές μορφές, βρίσκονται σε μια αδιάκοπη αναζήτηση του απόλυτου, γιατί η ποίηση
«[...]Είναι τα χαμένα χρόνια της αθωότητας πάνω στην έρημη από ανθρώπους γη. Είναι ο δρόμος και η ανακάλυψη της εσωτερικής ευτυχίας, η αισθητική της ηθικής, η επαφή με τη δυναμική των λέξεων[...]»
όπως αναφέρω στο Ποίημα Ποιητικής, που συμπεριλαμβάνεται στην ποιητική μου συλλογή.
Η Κατερίνα Ατσόγλου γεννήθηκε τον Μάιο του 1977 στην Κόρινθο. Σπούδασε Λογιστική στο Πανεπιστήμιο Εφαρμοσμένων Επιστημών της Δυτικής Μακεδονίας. Από το 2018 σπουδάζει στο μεταπτυχιακό τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου. Τον Μάιο βραβεύτηκε το διήγημά της «Ο Μίλτος» στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος «Κοράλλι» από τις εκδόσεις Κοράλλι. Είναι απόλυτα ευτυχισμένη και περήφανη για την οικογένειά της που τη στηρίζει και την εμπνέει, και κυρίως για τις δύο κόρες της και την ιδιαίτερη επικοινωνία τους.
Π.Α.: Σας ακούμε κάθε Σάββατο στη ραδιοφωνική εκπομπή του ΕΑΠ «με τα μάτια της ψυχής». Τι «βλέπουν» τα μάτια της δίκης σας ψυχής σήμερα;
Κ.Α.: Ο συνδυασμός να μπορώ να διαβάζω ποίηση, λογοτεχνία και δοκίμια στους ακροατές μου, να μοιράζομαι δηλαδή στιγμές που αγγίζουν τη δική μου ψυχή και ταυτόχρονα να συνοδεύει αυτό το ταξίδι μας μουσικές επιλογές της αρεσκείας μου, είναι κάτι που πάντα ήθελα και ονειρευόμουν. Και αυτό γιατί οι τέχνες μας βοηθούν να αντιληφθούμε τον κόσμο σε άλλο επίπεδο, και εκεί όχι απλά να ονειροβατούμε, αλλά να επιμένουμε σε αυτή τη λυτρωτική πράξη. Σήμερα που βιώνουμε όλοι δυσκολίες, που η καθημερινότητα και τα δεδομένα μας, έχουν ανατραπεί εξαιτίας της πανδημίας, η οποία έχει επέμβει με βίαιο τρόπο σε κοινωνικό, οικονομικό και ηθικό επίπεδο, επιφέροντας τρομερές καταστάσεις, τα μάτια της δικής μου ψυχής βλέπουν περισσότερο από ποτέ την ανάγκη για παγκόσμια ειρήνη και αλληλεγγύη. Βλέπουν πως η ενσυναίσθηση είναι ζήτημα ζωής.
“Πάντ' ανοιχτά, πάντ' άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου ... (Ελεύθεροι Πολιορκημένοι-Σχεδίασμα Β). Διονύσιος Σολωμός”
Π.Α.: Ποια θα ήταν τα χαρακτηριστικά του ποιήματος με θέμα τη ζωή σας;
Κ.Α.: Η σημασία της πίστης, της ηθικής και της αγάπης. Είναι όσα με ορίζουν και με «ταλαιπωρούν» για να πω πως ζω, πως είμαι άνθρωπος.
Π.Α.: Σας ευχαριστώ πολύ.
Πάνος Αντωνόπουλος
BA in Journalism
BA in Greek Culture Studies
MSc in Creative Writing
