Κι  άχνη  ζάχαρη...

​

Όλα  κατάλευκα  την παραμονή  των  Χριστουγέννων. Χιόνι  παντού. Στις  στέγες, στους δρόμους, στις αυλές, πάνω  στα  γυμνά  κλαδιά.  Η νύχτα παγωμένη, πάσχιζε  να  κλέψει  λίγο  χρώμα  να  φορέσει  στο  σκοτάδι  της, μα εκείνο γινόταν βαθύτερο.

​

Στο  φως  του  δρόμου  άχνιζε  ο ψυχρός  αέρας  και  τα χνώτα  των περαστικών  που  περπατούσαν  βιαστικά  ώσπου  να χωθούν  στη  θαλπωρή  του  σπιτιού  τους. Ένα  παράθυρο άνοιξε  ξαφνικά  καθώς  η  νύχτα  χύθηκε  πάνω του  παραμερίζοντας  τις  κουρτίνες.

​

Στο  μεγάλο  τραπέζι του  σαλονιού, δίσκοι  με  γλυκά ο ένας  δίπλα  στον άλλον,ανακάτευαν τις γιορτινές  μυρωδιές  τους  σμίγοντας  μεταξύ  τους  κάτω  από τα λευκά, κεντητά  πετσετάκια. Σκόρπισε η άχνη στο σκούρο ξύλο. Αέρινα  ακροδάχτυλα  την  άγγιξαν με  λαχτάρα. Το σκοτάδι ημέρεψε κι οι νιφάδες που στροβιλίζονταν με τον βοριά άφηναν μια γλύκα στα χείλη

 

 

Ξημέρωναν Χριστούγεννα.

​

​

Μαριάνθη Πλειώνη

​

​

Η Μαριάνθη Πλειώνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής. Τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία, το βιβλίο της "Με τα φτερά της Ελπίδας" (παιδική ποίηση) από τις  Εκδόσεις Ροές.

​

​

​