Vice Versa

Έρικα Δουραλή

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΡΤΑΡΙ

​

 

Η ποιητική συλλογή της Έρικας Δουραλή είναι γεγονός. Η πρώτη επαφή με τo καλαίσθητο βιβλίο των εκδόσεων «συρτάρι» δεν προϊδεάζει τον αναγνώστη για την ένταση στις αισθήσεις του που θα βιώσει, ξεφυλλίζοντας τις σελίδες και διαβάζοντας τα ποιήματα. Η συλλογή μοιάζει με ένα ταξίδι στον χρόνο, με ένα νήμα που ενώνει τα κομμάτια της ζωής της ποιήτριας, έτσι όπως πυκνά τα εκφράζει μέσα από το εικαστικό εργαστήριό της.

​

Η Έρικα Δουραλή γράφει ποίηση δημιουργώντας εικόνες, πλάθοντας μικρούς και μεγάλους κόσμους, εισάγοντας μας βίαια πολλές φορές κι άλλες απαλά στα κρυφά μονοπάτια της σκέψης της. Έχοντας καταφέρει την ανάδυση του βαθύτερου νοήματος με την επιλογή εκείνων των λέξεων, η σύνθεση των οποίων προκαλεί μια πληθώρα συναισθημάτων -όπως άλλωστε είναι και ο σκοπός της ποίησης- χαρίζει στον αναγνώστη μια μοναδική ποιητική εμπειρία.

 

Η Έρικα Δουραλή χωρίς να έχει απωλέσει την ιδιότητα της ζωγράφου -έχει σπουδάσει στην σχολή καλών τεχνών του Παρισιού, πόλη στην οποία βρέθηκε στην ηλικία των τριών ετών και εκεί ενηλικιώθηκε- δημιούργησε  μια ξεχωριστή «λογοτεχνική γλώσσα», ένα κράμα ποίησης και εικόνας, Η δίγλωσση  έκδοση είναι στοιχείο της ίδιας της φύσης της ποιήτριας, η οποία φιλοξενεί στην καρδιά της τα βιώματα και των δύο χωρών που με μαεστρία «παντρεύει» σε αυτήν την ιδιαίτερη ποιητική έκφραση. Αυτό αναγνωρίζει εύκολα ακόμη και ο «κοινός αναγνώστης», μιας και κάθε ποίημα της συλλογής είναι μια εικόνα, ένας μικρός «ποιητικός πίνακας».

 

Τα ποιήματα της συλλογής «vice versa» θυμίζουν τον ορμητικό ενθουσιασμό του Γκιγιώμ Απολλιναίρ, έναν ενθουσιασμό που αποτυπώνεται στην τόλμη της έκφρασης μέσω των ανοίκειων συσχετισμών των λέξεων, με έντονη την παρουσία των μελαγχολικών ψηγμάτων μιας ταραχώδους και δύσκολης εποχής, όπως αυτή που βιώνουμε. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμεί ένα από τα έργα της ζωγράφου επισφραγίζοντας ουσιαστικά την αυτοβιογραφική διάθεση.

​

Ξυπόλυτα

​

Ξυπόλυτα δάχτυλα

βυθίζεις στο

νοτισμένο χώμα,

περπατάς πάνω

στο μονοπάτι

που χάραξες
τις μνήμες σου.

Έτσι ελεύθερα,
με αδειανά τα χέρια

να κρέμονται,

προχωράς.

 

​

​​