Κάποτε και τώρα 

Ευγενία Αλεξανδροπούλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΥΡΤΑΡΙ

​

 

«Κάποτε και τώρα» είναι το όνομα της νέας ποιητικής συλλογής της φιλολόγου Ευγενίας Αλεξανδροπούλου, που μας συστήνεται μέσα από το «συρτάρι» και απευθύνεται στους νοσταλγούς ενός κλασικού λογοτεχνικού αποτυπώματος.

​

Στα 49 περίπου ποιήματα της συλλογής η κυρία Αλεξανδροπούλου μάς ταξιδεύει σε διαφορετικές περιόδους της ζωής της και μας δίνει το δυνατό λογοτεχνικό στίγμα της, εμποτισμένο με εμπειρίες που άλλοτε της χάρισαν την πολυπόθητη ευτυχία και άλλοτε τη βύθισαν σε δύσκολες ατραπούς.

Τα ποιήματα της Ευγενίας Αλεξανδροπούλου θυμίζουν γέφυρες που ενώνουν το παρελθόν με το σήμερα, το κάποτε με το τώρα.

Ποιήματα παρακινητικά, συμβουλευτικά μα χωρίς ίχνος διδακτισμού ορθώνουν το ανάστημά τους στη σύγχρονη ελλειπτικότητα και θυμίζουν στη νεότερη γενιά ποιητών την αξία του πυκνού και ουσιαστικού στίχου καθώς και την ανάγκη να μην ξεχαστούν οι φωνές εκείνες, στις οποίες καταφεύγουμε όταν αποζητούμε την ουσία.

 

Στο «Κάποτε και τώρα» θα βρούμε στίχους μουσικότητας και λεκτικής ευστοχίας που πραγματεύονται θεμελιώδη ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Έντονα είναι επίσης τα στοιχεία του ρομαντισμού που εντοπίζει κάποιος στα ποιήματα της συλλογής: περιστατικά της κοινής καθημερινής ζωής σε οικεία γλώσσα. Τα αυτοβιογραφικά στοιχεία είναι επίσης ευδιάκριτα στους στίχους, τα οποία είναι συνυφασμένα με τη λειτουργία της μνήμης και την έμφαση στην ατομική εμπειρία, ιδίως σε συνθήκες απομόνωσης και εσωτερικής αναζήτησης.

​

«[…]Ποιων στοχασμών η αλήθεια, ποια έξαρση ψυχής μ’ οδήγησε

σε τούτη την απόφαση ζωής, σ’ αυτό το μονοπάτι;[…]

Είναι η πείρα της ζωής που μου ’μαθε

πως μόνοι στη ζωή ερχόμαστε,

μόνοι μας ζούμε και μόνοι φεύγουμε[…]»

​

γράφουν μερικοί στίχοι από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, λέξεις με έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα. Οι εικόνες και τα γεγονότα που ενέπνευσαν την ποιήτρια, μοιάζουν με την αφορμή να εκφράσει τις σκέψεις της για το πεπρωμένο, τη ζωή, τον θάνατο καθώς και για τα ηθικά και κοινωνικά ζητήματα.

Η πρώτη επαφή μου με την ποίηση της κυρίας Αλεξανδροπούλου με παρέπεμψε ασυνείδητα στον ζωντανό και θετικό λόγο του Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ. Διαβάζοντάς τα όμως ξανά, διαπίστωσα πως πίσω από το παραινετικό και αισιόδοξο στοιχείο τους κρύβεται συχνά η ευαισθησία ενός ανθρώπου που ενώ παρέμεινε για χρόνια δυνατός, επέτρεπε στον εαυτό του να αφεθεί στις στιγμές αυτές της ποιητικής έκφρασης.

​

Το «Κάποτε και τώρα» είναι το ποιητικό απόσταγμα της ζωής της Ευγενίας Αλεξανδροπούλου, που πρέπει οπωσδήποτε να γευτεί κάθε αναγνώστης.

​

Έργο Εξωφύλλου : Ilaria Caputo – «La donna indelebile»

​

​

​​