Καμιάς γυναίκας γέννημα - Φρανκ Μπουίς  | Εκδόσεις Καστανιώτη

 

Ο Φρανκ Μπουίς είναι ένας σύγχρονος Γάλλος συγγραφέας, το τελευταίο μυθιστόρημα του οποίου γνώρισε μεγάλη εμπορική και όχι μόνο επιτυχία, αφού πέρα από τις εξαιρετικές πωλήσεις που σημείωσε στην Γαλλία, κατάφερε να συγκεντρώσει και μία πληθώρα σημαντικών βραβείων-διακρίσεων. Πρόκειται για το μυθιστόρημα «Καμιάς γυναίκας γέννημα» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, στη σειρά «Συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο», εξαιρετικά μεταφρασμένο από τον Γιώργο Καραμπέλα. Το έργο που κοσμεί το εξώφυλλο της έκδοσης ανήκει στη Sara Saudkova.

​

Το «Καμιάς γυναίκας γέννημα» αποτελεί ένα έντονα δραματικό μυθιστόρημα, η χωρική δράση του οποίου εκτυλίσσεται στην γαλλική επαρχία κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Στις πρώτες σελίδες του έργου ο αναγνώστης συναντά τον Γκάμπριελ, έναν ιερέα που βρίσκεται στη δύση της ζωής του και αποφασίζει ύστερα από σαράντα τέσσερα  ολόκληρα χρόνια να μας αφηγηθεί μία ιδιαίτερα σκοτεινή και γεμάτη πόνο ιστορία, την ιστορία της δεκατετράχρονης Ροζ, η οποία πωλείται από την ίδιο της τον πατέρα για ελάχιστα χρήματα, σε έναν ευκατάστατο σιδερά-γαιοκτήμονα, που την προορίζει για υπηρέτρια-οικονόμο του σπιτιού του. Στα ξαφνικά λοιπόν, η ζωή της μικρής πρωταγωνίστριας αλλάζει ριζικά και η καθημερινότητά της μετατρέπεται σε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη.

​

Ο Φρανκ Μπουίς χρησιμοποιεί την πρωτοπρόσωπη αφήγηση στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου και συγκεκριμένα στα κεφάλαια που επικεντρώνεται στη ζωή της πρωταγωνίστριάς του. Η Ροζ έχει καταγράψει σε τετράδια τα οποία χρησιμοποιούσε ως ημερολόγια όλα τα γεγονότα που έπληξαν τη ζωή της από τη στιγμή που πουλήθηκε στον σιδερά-γαιοκτήμονα ως υπηρέτρια. Τα τετράδια της είναι αυτά που διαβάζει ο αναγνώστης στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Η πρωτόπροσωπη αφήγηση επίσης χρησιμοποιείται στα κεφάλαια όπου ο αφηγητής της ιστορίας είναι ο Γκάμπριελ, ο ιερέας, αλλά και ο Εντμόν, ο οποίος διαμένει στο κτήμα του σιδερά για τον οποίο και εργάζεται. Ο Μπουίς ακόμη χρησιμοποιεί τριτοπρόσωπη αφήγηση για τα κεφάλαια εκείνα όπου πρωταγωνιστούν αντίστοιχα ο πατέρας και η μητέρα της Ροζ, αφήγηση η οποία ίσως να στοχεύει στο να αναδείξει το χάσμα που τους χωρίζει. Ίσως να εξυπηρετεί και στη δημιουργία ισορροπίας όσον αφορά στο συναισθηματικό φορτίο με το οποίο είναι συνυφασμένα τα κεφάλαια της πρωτοπρόσωπης αφήγησης. Ταυτόχρονα, η χρήση δύο διαφορετικών αφηγηματικών τρόπων βοηθά τον συγγραφέα ώστε να προσδώσει στην ιστορία του μεγαλύτερη σφαιρικότητα, αφού η ιστορία της Ροζ μεταφέρεται στον αναγνώστη μέσα από μία πολυπρισματική αφήγηση, η οποία συντίθεται από την εναλλαγή των κεφαλαίων και των πρόσωπων που περιστρέφονται γύρω από την ηρωίδα και τη βασική μυθιστορηματική πλοκή.

​

Ο λόγος του Μπουίς έντονα εικονοπλαστικός, διέπεται από άκρατο λυρισμό που καθιστά «ανάγλυφο» το κείμενο, το οποίο γίνεται όλο και πιο ζωντανό καθώς οι σελίδες περνούν, με τον συγγραφέα να πλάθει μία ατμόσφαιρα τόσο κινηματογραφική και επιβλητική που καταφέρνει να διεγείρει όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη. Μεγάλο ενδιαφέρον όσον αφορά στις εικόνες που δημιουργεί ο Φρανκ Μπουίς έχει το γεγονός ότι δημιουργούνται δύο πόλοι που αναπόφευκτα συγκρούονται. Από τη μία πλευρά έχουμε εικόνες πλημμυρισμένες στο φως, με ψήγματα ευτυχίας που αφορούν στο παρελθόν της ηρωίδας και στις αναμνήσεις από το αγροτόσπιτο στο οποίο διέμενε με την οικογένεια της. Αναμνήσεις στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο κατέχουν τόσο η ίδια, όσο και οι αδερφές της γεμάτες παιδική αφέλεια, χαρά και αθωότητα. Στον αντίποδα αυτών των εικόνων του παρελθόντος, βρίσκονται οι εικόνες που αφορούν στο παρόν της ηρωίδας. Εικόνες ιδιαίτερα σκληρές και σκοτεινές, αφού πηγάζουν από ένα ομιχλώδες περιβάλλον, όπου η σιωπή, τα μυστικά και οι ανείπωτες αλήθειες φαίνεται να το βαραίνουν. Η επιβλητική αυτή αντίθεση που χαρακτηρίζει τις εικόνες που αναπηδούν από τις σελίδες του βιβλίου, είναι αυτή που προσδίδει στο κείμενο μία ιδιαίτερη γοητεία, ενώ παρέχει στον συγγραφέα τη δυνατότητα να δημιουργήσει μία πληθώρα αντιθετικών συναισθημάτων.

Ο Γάλλος συγγραφέας μέσα από τη δραματική ιστορία της ηρωίδας του -μία ηρωίδα που χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη τραγικότητα- μιλά κατά κύριο λόγο για τις εκφάνσεις της εξουσίας που ασκεί μία πατριαρχική κοινωνία στη ζωή μίας γυναίκας, για τον τρόπο που διαμορφώνει τους ρόλους της και επεμβαίνει στην καθημερινότητά της. Για τις ελευθερίες που στερείτε και την αφαίρεση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης του σώματος της. Ζητήματα διαχρονικά που ωστόσο εντάσσονται και προσαρμόζονται εύστοχα στο χωροχρονικό πλαίσιο μες στο οποίο εξελίσσεται η μυθιστορηματική πλοκή. Ο συγγραφέας ακόμα αναφέρεται στη διάβρωση των ευγενών συναισθημάτων και κυρίως της ανθρωπιάς ως απόρροια των πρωτόγονων ενστίκτων και των σκοτεινών παθών, που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Λίγο πριν κλείσω το παρόν κείμενο δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στον εξαιρετικά ευφυή τρόπο με τον οποίο ο Μπουίς στήνει την πλοκή του μυθιστορήματος του, γεγονός που αποδεικνύεται περίτρανα από το «plot twist» που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου και ανατρέπει σχεδόν όλες τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματά μας!

Τέλος, μπορεί το «Καμιάς γυναίκας γέννημα» να είναι ένα σπαρακτικό μυθιστόρημα που φέρει ένα βαρύ συναισθηματικό φορτίο, όμως ο συγγραφέας δημιουργεί επιτυχώς μία ισορροπία, αποφεύγοντας παγίδες όπως ο μελοδραματισμός! Είναι ένα μυθιστόρημα που συγκλονίζει με την σκληρότητα του και συγκινεί μέσα από την πάλη της πρωταγωνίστριας του να ξεφύγει από το σκοτάδι που την κατακλύζει και να αναδυθεί στο φως. Είναι ένα μυθιστόρημα που θα αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές σας και σίγουρα θα εντυπωθεί για καιρό στην μνήμη σας.