Ταξιδεύοντας σε ξένη γη - David Park | Gutenberg

 

Ο David Park είναι ένας δημοφιλής και πολυγραφότατος Ιρλανδός συγγραφέας, που μεταφράζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Οι εκδόσεις Gutenberg διαμέσου της λογοτεχνικής σειράς «Aldina» μας παραχωρούν την ευκαιρία να γνωρίσουμε τη γραφή του Ιρλανδού συγγραφέα, μεταφράζοντας το πιο πρόσφατο μυθιστόρημα του, το οποίο βραβεύτηκε ως το Ιρλανδικό Μυθιστόρημα της χρονιάς για το 2019, βραβείο για το  οποίο ο David Park υπήρξε υποψήφιος και στο παρελθόν. Ο τίτλος του μυθιστορήματος είναι «Ταξιδεύοντας σε ξένη γη», και η μετάφραση του ανήκει στον συγγραφέα-μεταφραστή Νίκο Μάντη.

Πρόκειται για ένα μικρό σε όγκο σελίδων μυθιστόρημα, οι σελίδες του οποίου δεν διατρέχονται συνεχώς από έντονα συναισθήματα και ιδιαίτερες ανατροπές όσον αφορά το κομμάτι της πλοκής, και της εξέλιξης της. Άλλωστε, ο σκοπός του Park δεν είναι να ξαφνιάσει τον αναγνώστη με την ευρηματικότητα της πλοκής, αλλά μέσα από μία απλοϊκή φαινομενικά ιστορία, μία ιστορία γήινη, και εντελώς ρεαλιστική, να καταφέρει να κοινωνήσει στον εκάστοτε αναγνώστη σκέψεις και συναισθήματα, καθώς και τους προβληματισμούς εκείνους, που σίγουρα έχουν απασχολήσει, απασχολούν, και θα συνεχίσουν να απασχολούν κάθε γονιό, προβληματισμούς διαχρονικούς που σχετίζονται με τον ρόλο του γονέα, τον θεσμό της οικογένειας, τη διαδικασία ανατροφής ενός παιδιού, και όλες εκείνες τις γονικές ενέργειες, σωστές ή όχι, που γίνονται με γνώμονα πάντα το καλύτερο για ένα παιδί.

Όλα ξεκινούν, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, όταν ο πρωταγωνιστής του έργου, ο Τομ καλείται να οδηγήσει από το Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, στο Σάτερλαντ της Αγγλίας, με σκοπό να φέρει πίσω στο σπίτι τον Λιούκ, τον γιο του, ο οποίος εκτός από το ότι είναι άρρωστος, έχει αποκλειστεί στο Σάτερλαντ, μιας και λόγω κακοκαιρίας το αεροδρόμιο του Νιούκασλ βρίσκεται εκτός λειτουργίας. Έτσι, ο Τομ έχοντας εφοδιαστεί κατάλληλα, με τα υλικά αγαθά που με προσοχή επέλεξε η γυναίκα του, η Λόρνα, ξεκινά το οδικό ταξίδι του.

Ένα ταξίδι με αντικειμενικές δυσκολίες, αφού ο καιρός δεν αποτελεί σύμμαχο του Τομ. Αψηφώντας ωστόσο τον χιονιά, ο Τομ ξεκινά ένα ταξίδι διττής φύσεως, αφού η μοναξιά που επικρατεί στην καμπίνα του αυτοκινήτου, γίνεται η αφορμή για ένα ταξίδι στο παρελθόν. Ένα ταξίδι προς τα πίσω, προς τα ‘κει που ξεκίνησαν όλα. Ένα ταξίδι σε αναμνήσεις που πονούν, αλλά και αναμνήσεις που ανακουφίζουν. Ένα ταξίδι που μετατρέπεται τελικά σε ένα ενδοσκοπικό ταξίδι, σ’ έναν απολογισμό ζωής, αφού ο Τομ αναμοχλεύοντας τα συρτάρια της μνήμης, προσπαθεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα που απασχολούν κάθε γονέα, σχετικά με το αν διαδραμάτισε σωστά τον ρόλο του ως γονέας, αν ευθύνεται η στάση του, κι ο τρόπος που διαχειρίστηκε κάποιες καταστάσεις για την τραγική τροπή που πήραν τα γεγονότα, τραυματίζοντας βαθιά και παντοτινά, την οικογένειά του.

Το αυτοκίνητο του Τομ καταπίνει τα χιλιόμετρα, που τον χωρίζουν από τον άρρωστο γιό του, ενώ ταυτόχρονα η καταβύθιση στο παρελθόν συνεχίζεται. Συνδετικοί κρίκοι, που κρατούν τον πρωταγωνιστή του έργου στο παρόν, και του υπενθυμίζουν τον σκοπό του ταξιδιού του, είναι τα τηλεφωνήματα της γυναίκας του, στα οποία πολλές φορές παρεμβάλει η μικρή τους κόρη, αλλά και η φωνή της συσκευής GPS, που τον ενημερώνει για τη διαδρομή.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, το παρελθόν του Τομ ξετυλίγεται σταδιακά, σελίδα τη σελίδα, ανάμνηση, την ανάμνηση, γεγονός που συνδράμει στο να γνωρίσουμε τον ήρωα του συγγραφέα σε βάθος, αλλά και να καλλιεργήσουμε αισθήματα συμπάθειας για εκείνον. Όμως, διαβάζοντας κανείς το βιβλίο του David Park, κι έχοντας φτάσει σχεδόν στα 2/3 αυτού, παρατηρεί την ύπαρξη μίας έλλειψης. Πίσω από κάθε λέξη, από κάθε παράγραφο, κάθε σελίδα, και γενικότερα ανάμνηση του πρωταγωνιστή που έρχεται στο φως, υπάρχει κάτι το ανομολόγητο. Ο συγγραφέας δημιουργεί μία πληθώρα υπαινιγμών, που φορτίζουν την ατμόσφαιρα του μυθιστορήματος με μία επιβλητική νότα μυστηρίου. Ο αναγνώστης του βιβλίου, όσο οι σελίδες περνούν, αρχίζει να αναρωτιέται: τι να κρύβεται πίσω απ’ τις σκιές του παρελθόντος; Τι να είναι αυτό που διαδραμάτισε τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή του πρωταγωνιστή; Τι να είναι αυτό που την στιγμάτισε σε τέτοιο βαθμό, που αρνείται να τ’ ομολογήσει;  

Μία ανάσα λοιπόν, πριν από το τέλος, οι σκιές που έχουν καλύψει μερικά παρελθοντικά γεγονότα, που αφορούν τη ζωή του πρωταγωνιστή, διαλύονται. Η αλήθεια έρχεται στο φως. Μία αλήθεια με ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος, αλήθεια σπαρακτική, αλήθεια που σοκάρει τον αναγνώστη, τον τσακίζει, και του δημιουργεί μία πληθώρα συναισθημάτων και σκέψεων. Η αποκάλυψη της αλήθειας όμως, και το θάρρος που δείχνει τελικά ο Τομ, ο οποίος αναμετριέται κατά πρόσωπο με το παρελθόν του, λειτουργεί ως πράξη λύτρωσης για εκείνον. Μία λύτρωση πολυπόθητη, που θα τον οδηγήσει στη συμφιλίωση και την αποδοχή. Μία λύτρωση που οδηγεί και τον αναγνώστη στην κλιμάκωση των συναισθημάτων του. Η αποκάλυψη αυτή αποτελεί το κλειδί που θα ξεκλειδώσει όλα τα συρτάρια της μνήμης, και θα συμπληρώσει τα κενά του παζλ των αναμνήσεων του πρωταγωνιστή, βοηθώντας τον αναγνώστη στο να κατανοήσει πλήρως τη συμπεριφορά του Τομ και της γυναίκας του, τον τρόπο, υπερβολικό ίσως, που αντιμετωπίζουν την αδιαθεσία του γιου τους, την αμηχανία και τις σιωπές που μοιράζονται ως ζευγάρι κατά τη διάρκεια των τηλεφωνικών τους συζητήσεων.

Ο David Park υπογράφει ένα αμιγώς κοινωνικό μυθιστόρημα ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα, με εσωτερικότητα, που προβληματίζει και καταφέρνει να αγγίξει ουσιαστικά κάθε αναγνώστη, άσχετα με το αν είναι ή όχι γονιός. Προσωπικά, διαβάζοντας το, σκεφτόμουν αρκετά τους γονείς μου, ενώ παράλληλα κατανόησα πολλές από τις συμπεριφορές και τις ανησυχίες τους. Ο Park με την ισορροπημένη σε ό,τι αφορά το συναίσθημα γραφή του, -γραφή που διέπεται από άκρατο λυρισμό, αλλά και μία ζηλευτή εσωτερικότητα, εγκιβωτισμένη με ανομολόγητες αλήθειες- δημιουργεί μία επιβλητική μυθιστορηματική ατμόσφαιρα, ατμόσφαιρα κινηματογραφική, με τις ολοζώντανες εικόνες χιονισμένων τοπίων να πρωταγωνιστούν. Ατμόσφαιρα έντονα εξομολογητική, αφού ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πρωτοπρόσωπη αφήγηση, και συγκεκριμένα τη φωνή του Τομ, για να ξετυλίξει την πλοκή της ιστορίας του. Γεγονός που χτίζει απ’ την πρώτη κιόλας σελίδα γέφυρες επικοινωνίας ανάμεσα στον αναγνώστη και τον πρωταγωνιστή του βιβλίου, τον οποίο ο πρώτος συναισθάνεται πλήρως, λόγω της αμεσότητας που διέπει τη γραφή του Park.

Ολοκληρώνοντας, το ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ, είναι ένα εξαιρετικό κοινωνικό μυθιστόρημα, πλούσιο σε ερεθίσματα, που θα πυροδοτήσουν τη σκέψη του αναγνώστη αλλά και θα καλλιεργήσουν εντός του μία πληθώρα αυθεντικών συναισθημάτων. Την πρώτη μου επαφή με τον David Park ως συγγραφέα θα την χαρακτήριζα άκρως πετυχημένη. Κι αυτό γιατί, κατάφερε όχι μόνο να με συγκινήσει βαθιά, αλλά και να με βάλει στη θέση ενός γονιού και να δω μέσα απ’ την δική του οπτική πώς είναι να ανατρέφεις ένα παιδί, προσπαθώντας παράλληλα να παλέψεις με το άγχος και κάθε είδους ανασφάλεια που συνοδεύει αυτόν τον τόσο σημαντικό ρόλο στη ζωή ενός ανθρώπου. Πρόκειται λοιπόν, για ένα μυθιστόρημα που σίγουρα θα συζητηθεί πολύ και αξίζει σίγουρα τον αναγνωστικό σας χρόνο!

​

Το βιβλίο θα βρίσκεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τη ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ.