Η απατηλή ζωή των ενηλίκων

Έλενα Φερράντε

Εκδόσεις Πατάκη

 

Μετά την ομολογουμένως μεγάλη επιτυχία της Τετραλογίας της Νάπολης, επιτυχία τόσο σε ό,τι αφορά την εμπορική πορεία του έργου, όσο και στην αποδοχή των λογοτεχνικών αρετών από τις οποίες διέπεται, η Ιταλίδα συγγραφέας με το ψευδώνυμο Έλενα Φερράντε επανέρχεται δυναμικά στα λογοτεχνικά δρώμενα με ένα νέο μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Πατάκη, εξαιρετικά μεταφρασμένο από την κυρία Δήμητρα Δότση, με τίτλο «Η απατηλή ζωή των ενηλίκων».

Στο νέο της μυθιστόρημα, η Έλενα Φερράντε πιστή στις συγγραφικές της εμμονές, για τις οποίες βέβαια ξεχώρισε και αγαπήθηκε από εκατομμύρια αναγνώστες, ταξιδεύει τον αναγνώστη στη Νάπολη της  δεκαετίας  του ’90, στους κόλπους μιας οικογένειας αριστερών πεποιθήσεων, εντός των οποίων ο αναγνώστης συναντά την Τζοβάννα, τη νεαρή πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η οποία διανύει μία ιδιάζουσα χρονική περίοδο της ζωής του ανθρώπου, αυτή των εφηβικών χρόνων. Όλα ξεκινούν όταν η Τζοβάννα γίνεται μάρτυρας μίας συζήτησης μεταξύ των γονιών της, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πατέρας της, την χαρακτηρίζει πολύ άσχημη, συγκρίνοντας την ταυτόχρονα με την αδερφή του και θεία της Τζοβάννα, την Βιττόρια.

Το γεγονός αυτό έχει ολέθριες συνέπειες για την έφηβη πρωταγωνίστρια του βιβλίου, καθώς νιώθει πως κάτι ραγίζει εντός της, πυροδοτώντας αναπόφευκτα μία αλλαγή στη στάση και τη συμπεριφορά της, ενώ ταυτόχρονα γεννιέται μέσα της η ανάγκη να γνωρίσει από κοντά τη μυστηριώδη αδερφή του πατέρα της, η οποία περιβάλλεται από απροσπέλαστη ομίχλη, αφού ο πατέρας ήταν πάντα φειδωλός στις διηγήσεις του αναφορικά με το παρελθόν και την οικογένεια του.

Έτσι λοιπόν, η ηρωίδα στην προσπάθεια της να ανακαλύψει τις οικογενειακές της ρίζες, αλλά και να γνωρίσει σε βάθος τη θεία της Βιττόρια, υιοθετεί μία απαξιωτική συμπεριφορά προς τους γονείς της, προσπαθώντας παράλληλα να τους απομυθοποιήσει, αλλάζοντας την μέχρι τώρα αφελή λόγω της αθωότητας που περικλείει την παιδική ηλικία, ματιά με την οποία τους παρακολουθούσε! Γίνεται επιθετική και αρκετά σκληρή τόσο με τους άλλους, όσο και με τον ίδιο της τον εαυτό. Παγιδεύεται σε μία φαύλη κατάσταση, προσπαθώντας μέσα από την γνωριμία της με τη θεία της, αλλά και μέσα από την ανακάλυψη του οικογενειακού της παρελθόντος, να ανακαλύψει τελικά τον εαυτό της.

Η γνωριμία της με τη θεία της, αλλά και γενικότερα με τους ανθρώπους που αποτελούν τον κοινωνικό της περίγυρο, οδηγεί στην αναπόδραστη σύγκριση δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων. Από τη μία έχουμε έναν κόσμο καλλιεργημένο, με πανεπιστημιακή μόρφωση και αριστερές πεποιθήσεις, κόσμο που υιοθετεί μία ελιτιστική στάση ζωής και επικριτικής αντιμετώπισης του καθετί που βρίσκεται έξω από τη σφαίρα του δικού τους μικρόκοσμου, και από την άλλη έχουμε έναν κόσμο μικροαστικό, που παλεύει για την επιβίωση, έναν κόσμο εκρηκτικό και εκδηλωτικό, που ζει με ελάχιστα και αντλεί χαρά μέσα από την απλότητα της καθημερινότητας. Η έφηβη Τζοβάννα μετεωρίζεται ανάμεσα στους δύο αυτούς κόσμους, τον επίπλαστο των γονιών της και αυτόν της θείας της. Ανάμεσα τους ψάχνει να βρει τα πατήματα της, να ανακαλύψει τον αληθινό της εαυτό.

 

Η Έλενα Φερράντε για ακόμα μία φορά δημιουργεί ένα μυθιστόρημα γεμάτο γοητευτικές αντιθέσεις. Ένα μυθιστόρημα αμιγώς κοινωνικό μέσα από το οποίο ψυχογραφεί σε βάθος τόσο την κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, όσο και τους υπόλοιπους ήρωες που περιστρέφονται γύρω της. Όπως και στα προηγούμενα βιβλία της, έτσι και σε αυτό, η συγγραφέας προσεγγίζει τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων της ολιστικά. Δεν υπάρχουν μόνο καλοί και απαραίτητα κακοί. Αντίθετα, εντός των χαρακτήρων της φωλιάζει το καλό και το κακό, το φως και το σκοτάδι, δημιουργούνται συναισθηματικά δίπολα που συνεχώς και αναπόφευκτα συγκρούονται, με την μία πλευρά πάντοτε να επικρατεί έναντι της άλλης, αναλόγως με τις περιστάσεις!

Η Έλενα Φερράντε δημιουργεί ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης που κατά κάποιον τρόπο θα έλεγα ότι αμφισβητεί και απομυθοποιεί το επίπλαστα ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον που χτίζουν πολλές φορές οι γονείς, θεμελιωμένο σε ψέματα και συμβιβασμούς. Μέσα από την προσπάθεια της Τζοβάννας να ανακαλύψει το παρελθόν του πατέρα της, αλλά και τον εαυτό της, η συγγραφέας δράττεται της ευκαιρίας να συνομιλήσει με τον αναγνώστη για τη δυσλειτουργία των οικογενειακών συστημάτων, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει τη σημαντικότητα των όσων λέγονται απερίσκεπτα ίσως σε μία συζήτηση, τα οποία μπορούν να πληγώσουν, να φέρουν αναταραχές, αλλά και να πυροδοτούν σημαντικές αλλαγές.

Ο λόγος της Φερράντε έντονα εικονοπλαστικός, αιχμηρός και ρεαλιστικός αποτυπώνεται από τη Δήμητρα Δότση με μεγάλη επιτυχία. Λόγος που ρέει και που καταφέρνει να δημιουργήσει μία γνώριμη συνθήκη στους αναγνώστες που ακολουθούν και αγαπούν το έργο της Φερράντε, οι οποίοι από την πρώτη κιόλας σελίδα γίνονται κομμάτι της ιστορίας, βιώνοντας στο «πετσί» τους όσα συμβαίνουν!

Ολοκληρώνοντας, «Η απατηλή ζωή των ενηλίκων» είναι ένα μυθιστόρημα εφάμιλλο της φήμης που φέρει η Έλενα Φερράντε ως συγγραφέας. Ένα μυθιστόρημα που αξίζει να διαβάσετε και ίσως να αποτελεί την αρχή μίας ακόμα λογοτεχνικής σειράς από την Ιταλίδα συγγραφέα. Ο χρόνος θα δείξει…