Η έμπνευση

​

«Αναπολώ τις συζητήσεις στο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς ανέκαθεν υπήρξαν καταλυτικές για την δημιουργία ενός κλίματος βαθέως στοχασμού και έμπνευσης». Η Επιστήμη τήκεται μέσα στην πιο βαθιά ματιά της συνειδήσεως του ανθρώπου, προερχόμενη από ένα, ίσως και ημιτελές, σπέρμα της αμφισβητήσεως, των όσων γίνονται χωρίς την μεσολάβησή μας, προς τον λόγο ύπαρξής μας. Η Λογοτεχνία, πάλι, είναι η γνησιότερη μορφή πίστης στην αμφισβήτηση των πάντων και του τίποτα εκ μέρους μας. Ποιο είναι επομένως το κοινό τους γνώρισμα; Η κρίση, που φυσικά αποτελεί την δημοκρατικότερη αρχή για να συμβιβαστούν και να ενοποιηθούν οι αθάνατοι νόμοι της φύσης με τους θνητούς δικούς μας· ένα έργο που χαρακτηρίζει, με το μεγαλείο του, την Πένα του κύριου Λεωνίδα Χαζίρογλου. «Με ποιο τρόπο γίνεται ο διαχωρισμός των δικαιωμάτων για την ευημερία και τη ζωή σε κάποια όντα και όχι σε κάποια άλλα;». Στο, Πλατωνικής εμβέλειας και γενιάς συνύπαρξης φιλοσοφίας και επιστήμης, εγχειρίδιο «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ + ΗΘΙΚΗ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ», από τις Εκδόσεις Άπαρσις, το, κοινωνικά [υπο]χρεωμένο σε όλες τις συμβάσεις της αστικής μονότονης μηχανοκίνητης συμπεριφοράς, άτομο διδάσκεται, εκ βάθους καρδίας, πώς να τιμά και να δέχεται την απελευθέρωσή του από τα αποστειρωμένα «πρέπει», που έχουν ενσωματωθεί στο συνειδησιακό μας σύστημα, και να βρίσκει την τελειότερη, δηλαδή την απλούστερη, έκφανσή του σε ταπεινές μα άκρως ειλικρινείς μορφές ζωής, κι ίσως ακριβώς επειδή είναι η ταπεινότητα το συμπεριφοριστικό τους στοιχείο, δεν θα μπορούσε παρά κι η ειλικρίνεια να αποτελεί το «δώρο» τους προς τον περιβάλλον τους.  Ο στοχασμός, ένα ακόντιο που πετά ο νους πέρα από ‘κει που βλέπει και τελικώς περνά τα σύνορα της καταναγκαστικής και επιβάλλουσας από τα «αν» που μας επιβλέπουν, απομόνωσης. «Γίνεται λοιπόν εύκολα αντιληπτό ότι στο θέμα των δικαιωμάτων των ζώων δημιουργείται ο χώρος για μία ηθική ευρύτερης θεώρησης που να είναι λιγότερο ατομοκεντρική». Το εν λόγω ανάγνωσμα προκαλεί το αίσθημα της περηφάνιας, όχι μόνο στην Επιστήμη και στη Λογοτεχνία, που βρίσκουν επιτέλους κοινά εδάφη ανάπτυξης θεωριών οι οποίες δύνονται να αντικαταστήσουν με αποτελεσματικότητα τις ζωές μας, μα και ολάκερο το ανθρώπινο είδος. Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο κύριε Λεωνίδα Χαζίρογλου.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

​

Ο Λεωνίδας Χαζίρογλου, ψυχολόγος στο δημόσιο σύστημα υγείας και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Ηθική, ιχνηλατεί με το παρόν βιβλίο τη δυνατότητα μιας βιώσιμης και πρακτικά εφαρμόσιμης θεωρίας περί της ηθικής υπόστασης των μη ανθρώπινων έμβιων όντων - ένα ζήτημα δύσκολο και ελάχιστα καλυμμένο στην ελληνική βιβλιογραφία. Όπως τονίζει, οι περισσότερες έως τώρα προσεγγίσεις (αν όχι όλες) φαίνονται εκ πρώτης όψεως ελκυστικές και πολλά υποσχόμενες. Ενδελεχής μελέτη τους, ωστόσο, τις καθιστά δυσλειτουργικές στην υλοποίηση και εφαρμογή τους, καθώς τα πλεονεκτήματα της μιας συνιστούν μειονεκτήματα της άλλης. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα λογικά, δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι πρέπει να μένουμε άπραγοι. Πρέπει να διαλέξουμε, έχοντας επίγνωση ότι διαλέγουμε τρόπον τινά αυθαίρετα, δηλαδή όχι καθολικά και ούτε απολύτως ορθολογικά. Διότι το ζήτημα, τελικά, δεν είναι εάν τα ζώα έχουν ηθικά δικαιώματα, καθώς τα ίδια δεν μπορούν να προχωρήσουν στην άσκηση των δικαιωμάτων αυτών. Το ερώτημα που τίθεται, είναι εάν ο κοινωνικός άνθρωπος είναι διατεθειμένος να εφαρμόσει τις όποιες ηθικές υποχρεώσεις υπάρχουν απέναντί τους.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

​

Ο Λεωνίδας Χαζίρογλου (Αθήνα, 1974) εργάζεται ως ψυχολόγος στο ΨΝΑ. Είναι κάτοχος πτυχίου Ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο του Σάντερλαντ και μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Ηθική Φιλοσοφία από την Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ. Το ερευνητικό ενδιαφέρον του επικεντρώνεται στο θέμα των ηθικών υποχρεώσεων του ανθρώπου έναντι των μη ανθρώπινων έμβιων οργανισμών. Παράλληλα ασχολείται με την ποίηση. Έχει διατελέσει κοσμήτορας στην Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών.