"Στη χώρα των μαγικών πλασμάτων"

 

   Η ταινία "Στη χώρα των μαγικών πλασμάτων" βασίζεται στο πολυβραβευμένο  παιδικό εικονο-βιβλίο του συγγραφέα και εικονογράφου Maurice Sendak "«Where the Wild Things Are» (1963). Ο λιτός λόγος και η νατουραλιστική εικονογράφηση μάγεψαν μικρούς και μεγάλους αναγνώστες που κρατούσαν επιτέλους ένα βιβλίο, όχι επιτηδευμένο και ηθικοπλαστικό αλλά βαθιά ανθρώπινο και λυτρωτικό. Αυτό ίσως να αποτέλεσε και κίνητρο για τον πρωτοπόρο σκηνοθέτη  Σπάικ Τζoνζ για την  κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου το 2009.  Και τα δύο αποτελούν διαφορετικά, αυτόνομα έργα τέχνης με το βιβλίο να ανοίγει μια πόρτα στα άδυτα του παιδικού ψυχισμού και την ταινία να μας εμπλέκει όλους στην περιπέτεια και στα πρωτόγονα συναισθήματα που βρίσκονται μέσα μας. Η Karen O, του συγκροτήματος των Yeah Yeah Yeahs, έχει γράψει τα τραγούδια της ταινίας ενώ η ταινία κυλάει με ένα dark tone  μιας εσωτερικής αφήγησης.

   Με λίγα λόγια η ιστορία: Ο Μαξ,  ένα εννιάχρονο αγόρι,  λογομαχεί με την μητέρα του και βρίσκεται ξαφνικά στο δωμάτιο του τιμωρημένος χωρίς βραδινό. Φορώντας τη στολή του λύκου και κάνοντας τη φαντασία βάρκα θα βρεθεί σε ένα νησί όπου θα πολεμήσει με τα φοβερά τέρατα που το κατοικούν.  Διεκδικώντας το δικαίωμα του στην ελευθερία και την παντοδυναμία της θέλησης του, θα  νικήσει και θα ανακηρυχτεί βασιλιάς τους, δίνοντας υποσχέσεις για μια ζωή γεμάτη ευτυχία.  Θα κάνει ότι θέλει χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν,  ωστόσο, σύντομα θα λάβει το μήνυμα ότι δεν φτάνει μόνο αυτό.  

   Τα μαγικά πλάσματα, διαφορετικά μεταξύ τους αλλά τόσο αλληλένδετα ως εσωτερικές φωνές του  εαυτού, παρουσιάζονται με τα ελαττώματα και τα προτερήματα τους εξ αρχής. Μέσα από την οπτική του Μαξ, μπορούν να κατακτηθούν με την επίδειξη της τόλμης και της δύναμης του και πράγματι, αρχικά, έτσι γίνεται. Το ατίθασο και ευαίσθητο αγόρι θα γευτεί τη νίκη της αυτο-επιβεβαίωσης  και  ανεξαρτητοποίησης. Μέχρι εδώ, η ιστορία θα μπορούσε και να κατηγορηθεί πως ενθαρρύνει την ιδέα της εγκατάλειψης και της φυγής.

   Κι όμως, η διδαχή των ιστοριών βρίσκεται στο σημείο αυτό που η παιδική ματιά λαμβάνεται στα σοβαρά και μόνο τίμια κερδίζεται...Το παιδί δύναται να αναγνωρίσει τη λάθος επιλογή, εφόσον του δοθεί η ευκαιρία. Ο Μαξ θα γνωρίσει την αθέατη πλευρά του να είσαι αρχηγός. Οι περίπλοκες σχέσεις και ιδιοσυγκρασίες των τεράτων θα τον δυσκολέψουν αλλά και θα τον οδηγήσουν στην παραδοχή ότι το να κάνεις πάντα ό,τι θέλεις δεν είναι η καλύτερη επιλογή. Θα αποχαιρετήσει τα μαγικά πλάσματα, αποδεχόμενος τα συναισθήματα του αλλά και των άλλων και θα επιστρέψει στο δωμάτιο του, όπου το φαγητό θα τον περιμένει ζεστό...

   Όλοι έχουμε επισκεφτεί τη χώρα αυτή...Με διαφορετικές αφορμές αλλά με την ίδια ανάγκη : Όχι την αποφυγή και την εγκατάλειψη -όπως λαθεμένα ειπώθηκε αρχικά- αλλά την τακτοποίηση του χάους μέσα μας. Η φυγή από την οικογενειακή εστία μέσω της φαντασίας οδηγεί στην ουσιαστική ενηλικίωση του αγοριού που πάλεψε με όλα αυτά τα συναισθήματα που τον "έτρωγαν" εσωτερικά

("we'll eat you up" έλεγαν τα τριχωτά τέρατα δείχνοντας τα άγρια δόντια τους). Ο Μαξ τα κατάφερε και όταν γύρισε, η μαμά του ήταν ακόμη εκεί μέσω της αλληγορίας του ζεστού σπιτικού φαγητού, αποδεχόμενη το ξέσπασμα του παιδιού της και αφήνοντας το να το επιλύσει με τις δικές του δυνάμεις.  Δεν πρόκειται για μια παιδική ταινία αλλά για μια ταινία που αφορά την παιδική ηλικία, όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης λέει. Αυτή η παιδική ηλικία που περιλαμβάνει άγχη, αγωνίες, εσωτερικές συγκρούσεις, διλήμματα , υποθέσεις και αντιθέσεις. Η ηλικία που δεν της αναγνωρίζεται  εύκολα αυτή της η φύση  καθώς βρίσκεται εγκλωβισμένη μέσα σε διακοσμημένα περιτυλίγματα ή ξεχασμένη μέσα σε ένα χρόνο που μας κυνηγά.

​

​

​

Α.Β