Ποιον αφορά η ποίηση;

 

   Οι απόπειρες ορισμού της ποίησης είναι πολλές, άλλες εύστοχες, άλλες αρκετά γενικευμένες. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος «χρησιμοποιεί» τον ποιητικό τρόπο και γίνεται κοινωνός είτε το αντιλαμβάνεται είτε όχι.

 Η ποίηση εξελίσσεται όπως όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί. Ο λόγος «οργανώνεται» και μεταμορφώνεται καθώς η γλώσσα πλάθεται από στόμα σε στόμα -χρόνο με το χρόνο- και γεννά καινούριες λέξεις. Οι λέξεις κουβαλούν τα δικά τους πολυσήμαντα φορτία & αποκαλύπτεται εν τέλει μια νέα, κάθε φορά, μορφή ποιητικού λόγου.

  Αναδρομικά, η ποίηση έχει μεγαλύτερη ιστορική πορεία από εκείνη του πεζού λόγου. Ο άνθρωπος καθώς συμπύκνωνε τις επιθυμίες, τις προσευχές, τα νανουρίσματα σε λίγους στίχους και απαγγέλοντάς τα μελωδικά, κατάφερνε να μεταφέρει και να διατηρεί  από γενιά σε γενιά τα πολιτιστικά του στοιχεία.

  Η ποίηση υπήρξε όχι μόνο μέσο ψυχικό αλλά και πολύ-πολιτισμικό. Φαντάζει σαν ένας μεγεθυντικός φακός πάνω σε ένα φάσμα μιας ανθρώπινης πορείας που καταφέρνει να ξεχωρίζει τα ουσιώδη απ’ τα ασήμαντα. Έρωτας, κάλλος, θάνατος, πόλεμος και αναζήτηση αλήθειας ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του ανθρώπινου νου. Πριν βρει απαντήσεις για τα καίρια ζητήματα που τον απασχολούσαν, συνέθετε μικρές ρήσεις, οι οποίες εμπεριείχαν όλη τη σοφία της εμπειρίας του. Η ανάγκη αυτή για το καταστάλαγμα της ουσίας, αποτέλεσε και το σπέρμα για την μεθοδευμένη ποίηση σε ύστερο χρόνο.

 Η ποίηση είναι το φίλτρο της κάθε εποχής η οποία πετάει ότι είναι χιλιοειπωμένο, πολύ-χρησιμοποιημένο και κρατάει το προϊόν του βαθύτερου προβληματισμού ενώ συγκρατεί  αυτό που την χαρακτηρίζει. Οι πολιτικές, κοινωνικές και προσωπικές συνθήκες καθοδηγούν συγγραφείς και όχι μόνο, στο να εκφράσουν σε έμμετρο, ή μη στίχο τα συναισθήματά τους. Η θεματολογία, η μορφή, η έκταση, η γλώσσα ακόμη & ο συνδυασμός της ποίησης με άλλες τέχνες-όπως τη μουσική-  είναι μεταβλητά και δίνεται έτσι η αίσθηση ότι η ποίηση ολοένα έχει να δώσει κάτι νέο.

  Αποδέκτες της συναισθηματικής προσφοράς της ποίησης είμαστε όλοι μας. Μυημένοι αναγνώστες ή μη, η ποίηση διεισδύει στις βαθύτερες σκέψεις μας και αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές του μυαλού και της καρδίας. Ανάλογα με τον βαθμό της συναισθηματικής μας ωρίμανσης, την επικοινωνιακή δεινότητα του συγγραφέα, τη στιγμή και τις συνθήκες ανάγνωσης, ένα «ταίριασμα λέξεων»  μπορεί να κουβαλήσει στις πλάτες του μεγάλο συγκινησιακό φορτίο.

 Η ποίηση μας μαθαίνει να σκεφτόμαστε και να αισθανόμαστε.

 Η ποίηση «εκπαιδεύει» την ψυχή και μας αφορά όλους.

​

Α.Β.