Σκέψεις καθώς διαλέγω ένα παιδικό βιβλίο

​

  

Βρίσκομαι  στο κατώφλι ενός αγαπημένου βιβλιοπωλείου. Χωρίς κάποια αφορμή, έτσι απλά για την αίσθηση της αναζήτησης ενός καινούργιου κόσμου, για τη μυρωδιά των παιδικών μου αναμνήσεων και για τον άνθρωπο στον οποίο καλλιεργώ την ίδια αγάπη.

«Ένα βιβλίο θα ήθελα παρακαλώ...», με ακούω να ζητάω. Λίγο γυαλιστερό, μια ιδέα επιβλητικό, τάχα σοβαρό αλλά και καθόλου διδακτικό. Να έχει ήρωες καθημερινούς και ιστορίες που δεν σου δίνουν απαντήσεις αλλά σε αφήνουν εκεί να παιδευτείς και αν κατάλαβες καλώς ..αλλιώς πάμε πάλι... Θα ήθελα μια ανάμειξη χρωμάτων της ζωής.

  

«Χμ! Mάλλον ψάχνετε για ένα ιδιαίτερο βιβλίο ...μαγειρικής» μου απαντά ο υπάλληλος χαμογελαστά και σκέφτομαι πως με περιπαίζει ή πως σίγουρα παίζει με την ιδιότητα αυτή που είχε ως παιδί και ευτυχώς δεν την έχει καταχωνιασμένη κάτω από στοίβες σοβαρών εγγράφων και διπλωμάτων. Χαμογελώ κι εγώ και συνεχίζω.

  

Στέκομαι μπροστά στο ράφι και φέρνω στο νου το προσωπάκι αυτό και τις εκφράσεις που θα πάρει καθώς θα ξετυλίγει το δώρο του. Με κινήσεις κοφτές και μια γυαλάδα στα μάτια, η περιέργεια και η αγωνία θα αντικατασταθεί από την τελική όψη που θα προδίδει το αληθινό πρωτογενές  συναίσθημα. Χωρίς περιστροφές και κεκαλυμμένα μειδιάματα...

  

Διαλέγω ένα βιβλίο με όλες τις αισθήσεις σε συνεργασία  για να το προσφέρω σε ένα πλάσμα αυτοδύναμο, με πολλές διαστάσεις και εν γένει δυνατότητες και ικανότητες, με πολλαπλές μορφές, με ευαισθησίες και αδυναμίες, με ορμές και αρχέγονα ένστικτα επιβίωσης, με αισθήσεις που συνδιαλέγονται με το περιβάλλον, τις συνθήκες ζωής και την κοινωνική πραγματικότητα. Το παιδί είναι ότι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος και χρειάζεται να το πιάνουμε από το χέρι και να βαδίζουμε δίπλα του. Στη πορεία αυτή μπορούμε να του χτίζουμε γέφυρες, να του δείχνουμε σταυροδρόμια και να το αφήνουμε να επιλέξει, να του κρατάμε την ομπρέλα στην βροχή αλλά και να τσαλαβουτάμε μαζί στις λάσπες, να καθόμαστε λίγο να ξεκουραστούμε κάτω από ένα δέντρο...και μετά πάλι από το χέρι και συνεχίζουμε...

  

Βρίσκομαι αποφασισμένη στο ταμείο ενώ αναρωτιέμαι υπάρχει άραγε καλό παιδικό βιβλίο; Ίσως είναι αυτό που η ιστορία του μοιάζει στο παιδί τόσο οικεία και δική του σαν να την αφηγείται το ίδιο ή και το αντίθετο δηλαδή η ιστορία είναι κάτι το εντελώς καινούργιο που το ανοίγει και το πάει ένα βήμα παραπέρα..Είναι αυτό που μέσα από τις λέξεις και τις εικόνες  βάζει τα δικά του χρώματα και μουσικές και ακούει με άλλα αυτιά και βλέπει με άλλα μάτια!

  

Δεν θα μπορούσα να διαλέξω χωρίς να σκέφτομαι τον εαυτό μου να αφηγείται και να παίζει με τις λέξεις και τις φράσεις της ιστορίας. Αυτό είναι ένα κριτήριο και αφορά τα πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Υπάρχει άραγε κακό παιδικό βιβλίο; Ίσως ναι ..Από τις πρώτες γραμμές το έχεις πάρει απόφαση ότι δεν θα το συνεχίσεις και  αυτό είναι κάτι υποκειμενικό. Αφορά την προσωπική εξέλιξη, τις προσωπικές ανάγκες και το στάδιο που βρίσκεται ο αναγνώστης. Ωστόσο το βασικότερο κριτήριο είναι ο σεβασμός και η φροντίδα. Όπως επιλέγουμε τα πιο αγνά υλικά για την αγαπημένη μας συνταγή ίσως μια παρόμοια πορεία χρειάζεται και εδώ.  Ρέουσα γλώσσα και εικόνες αφαιρετικές με νοήματα που επιλέγει ο αναγνώστης να αγγίξει και για ένα άνοιγμα στον κόσμο ( εξωτερικά αλλά και εσωτερικά ).

 

  

Κλείνοντας απαλά την πόρτα πίσω μου σκέφτομαι ότι ο υπάλληλος είχε δίκιο τελικά .Το κακό παιδικό βιβλίο δεν σε "κρατά"  στο τραπέζι, δεν ξεκινά συζητήσεις, δεν σου ανοίγει την όρεξη  για ένα επόμενο.

​

Α.Β.