«Στο Φάρο» της Βιρτζίνιας Γουλφ

 

​

    Η Βιρτζίνια Γουλφ, η κυριότερη εκπρόσωπος του Αγγλικού μοντερνισμού, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1882. «Στο φάρο» της, το αυτοβιογραφικό της έργο, στρέφεται προς το εσωτερικό κόσμο των ηρώων, επικεντρώνοντας την γραφή της σε αντιφατικά συναισθήματα, φευγαλέες σκέψεις και αποσπασματικές εντυπώσεις.

  Τα περισσότερα κείμενα της διακρίνονται από συνειρμικές αφηγήσεις που υποδηλώνουν υποκειμενικά συναισθήματα έναντι της αντικειμενικής πραγματικότητας. Ειδικά «στο φάρο» είναι εμφανής όλη η συγγραφική δεξιότητα της συγγραφέως, τόσο εύθραυστη, τόσο τραγική ταυτόχρονα, αποτελούμενη από θραύσματα χωροχρονικής ρευστότητας: «[...]καταπάνω μας ρίχτηκαν μπάλες σίδερο φωτιά, ολονών τα μάτια δείχνανε του θανάτου την αψηφισιά[...]» όπως επίσης «[...]στύλωσε τα μυωπικά μάτια της στον άντρα της, που εφορμούσε τώρα καταπάνω της, ωσότου το πλησίασμα του της φανέρωσε πως κάτι είχε συμβεί, κάποιος είχε κάνει γκάφα».  Είναι εμφανές λοιπόν ότι επικρατεί σε όλο το κείμενο η διάσταση της υποκειμενικής αντίληψης σε φαινομενικά ασήμαντα πράγματα, τα οποία όμως δηλώνουν τα ασυνείδητα κίνητρα του κάθε ήρωα ξεχωριστά. Στόχος δεν είναι η αληθοφάνεια της πραγματικότητας αλλά η αλήθεια των ανθρώπων, οι προσλήψεις και οι μεταβολές της συνείδησης τους, που μόνο αποσπασματικά μπορούν να αποδοθούν σε ορισμένες στιγμές.

​

Μ.Β.

​

Η Βιρτζίνια Γουλφ γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1882 και μεγάλωσε σε αστικό και πολύ καλλιεργημένο περιβάλλον. Αυτοδίδακτη (όταν ήταν δεκατριών ετών ο πατέρας της της επέτρεψε να χρησιμοποιεί τη βιβλιοθήκη του χωρίς όρους), είχε την ατυχία να μη σπουδάσει αλλά και την τύχη να μείνει έτσι αμόλυντη από τον στείρο ακαδημαϊσμό των πανεπιστημίων. Το πεζό έργο της χαρακτηρίζει η τεχνική της συνειδησιακής ροής: καταγραφή των σκέψεων και αισθημάτων που «ρέουν» χωρίς καμία προφανή λογική σύνδεση, στη συνείδηση ενός προσώπου. Η Βιρτζίνια Γούλφ βρίσκεται μέσα στη μεγάλη παράδοση της δυτικής λογοτεχνίας και συναριθμείται με τον Προύστ και τον Τζόυς στην τριάδα των μεγάλων καινοτόμων πεζογράφων που άνοιξε νέους δρόμους στο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα τις τρεις πρώτες δεκαετίες του αιώνα.

​

​

​