«Θα σ’ εκδικηθώ…»

​

Έφαγες τα καλύτερά μου χρόνια. Τα σκόρπισες στον άνεμο. Σε μια σχέση που δεν υπήρξε ποτέ. Σε καταστάσεις που με κούραζαν. Με έκαναν κομμάτια. Μου πούλησες αγάπη.

​

Καμιά αγάπη.

​

Ποτέ σου δεν με αγάπησες. Αναρωτιέμαι αν ξέρεις να αγαπάς. Μου πούλησες έρωτα.

​

Κανένας έρωτας.

​

Μόνο εγώ. Εγώ που σε εμπιστεύτηκα. Που πίστεψα στα λόγια σου. Μόνο λόγια ήσουν. Από πράξεις τίποτα. Μέναμε μαζί αλλά χώρια. Μαζί στο ίδιο σπίτι. Ψυχρό σε κάθε του πλευρά. Χώρια στη ζωή. Αλλού εσύ. Αλλού εγώ. Με πόνεσες.

​

Τώρα δεν πονάω.

​

Με έκανες να σέρνομαι. Γυρνούσες τα βράδια λιώμα απ’ το ποτό. Εγώ αγκαλιά με το μαξιλάρι μου. Μοναξιά.

Που ήσουν; Που ήσουν όταν καιγόμουν απ’ τον πυρετό; Που ήσουν όταν μου έλειπε η αγκαλιά σου;

Τα φιλιά σου. Ψεύτικα κι αυτά. Όλα ήταν ψέμα. Αλλά τώρα το ποτήρι ξεχείλισε. Η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Δεν υπάρχεις πια. Δεν υπάρχεις.

​

Τέλος.

​

Αυτή τη λέξη βάλε την καλά στο μυαλό σου. Σε ξεπέρασα. Σε διέγραψα. Δεν σε έχω ανάγκη πια. Μπορώ και στηρίζομαι στα δικά μου πόδια. Μπορώ και βασίζομαι σε μένα. Σε μένα και μόνο. Στους φίλους που με αγαπούν. Που τους είχα χάσει τόσα χρόνια εξαιτίας σου. Στην οικογένειά μου. Στ’ αδέρφια μου. Στους γονείς μου.

​

Να σου πω τι αισθάνομαι για σένα;

​

Μίσος. Σκέτο μίσος. Πικρό. Σαν κι εσένα. Δεν σε θέλω πια. Τελειώσαμε. Φτάνει. Ως εδώ. Θα σ’ εκδικηθώ όμως. Γιατί με πλήγωσες. Γιατί με σκότωνες κάθε μέρα. Και άλλα πολλά «γιατί».

​

Ως εδώ σου λέω. Ως εδώ.

​

Από εδώ και πέρα, ότι και να σου συμβεί, εγώ δεν παίρνω καμιά ευθύνη. Ας πρόσεχες. Καλά να πάθεις. Άλλωστε η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο κι εγώ αγάπη μου είμαι Σκορπιός και ξέρω πολύ καλά να εκδικούμαι.

Τόσα χρόνια δεν μιλούσα. Στεκόμουν προσοχή. Έκανα ότι μου έλεγες εσύ. Αλλάξανε οι καιροί. Αλλάξανε οι ρόλοι. Σε μισώ. Αυτό κράτα από μένα. Και θα σε μισώ με όλη μου τη δύναμη. Και είμαι δυνατός! Ξέρεις ή δεν θέλεις να ξέρεις μέχρι που είμαι ικανός να φτάσω.

​

Ένα είναι το μόνο σίγουρο: Μια μέρα θα σ’ εκδικηθώ!

​

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης

​

​

***

​

Ο Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης γεννήθηκε στο «Αλεξάνδρας» το ’81. Μεγάλωσε στη Νίκαια με άλλα πέντε αδέρφια και δυο υπέροχους γονείς. Στην τρίτη τάξη του Δημοτικού άρχισε να δίνει παραστάσεις Καραγκιόζη κι έναν χρόνο μετά έγραψε την πρώτη του επιθεώρηση, την οποία και ανέβασε στον ακάλυπτο χώρο της πολυκατοικίας. Σπούδασε υποκριτική στον Ίασμο και συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως ο Γιώργος Μιχαηλίδης και ο Νικήτας Τσακίρογλου. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα Δημιουργικής Γραφής με την Μανίνα Ζουμπουλάκη, την Βίκυ Τσιανίκα και την Αλκυόνη Παπαδάκη. Έχει γράψει τέσσερα θεατρικά έργα: «Το Τελευταίο Botox», «Τρεις Τρεις Εννιά», «Δεν είμαι εγώ η Σταχτοπούτα», και τη «Diva».  Όλα του τα έργα παίχτηκαν σε μικρές και μεγάλες σκηνές και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Όσο ζούσε στη Θεσσαλονίκη έπαιζε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και είχε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα «Εγνατία». Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, άρχισε να γράφει τους «Μονολόγους» στην «City Uncovered». Πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Πολιτισμός Πολίτης», στο avmag.gr, στο mcnews.gr και στο koukidaki.gr Έχουν εκδοθεί τα βιβλία του: «Το Τελευταίο Botox και άλλες ιστορίες», «Ερμή...Μη!», «Φόνοι στην Κρυστάλλη. «Η Γριά Βαλίτσα» και «Η φωνή μέσα μου» κυκλοφορούν  από τις εκδόσεις Πνοή.

 

Επικοινωνία με τον συγγραφέα: i-kostas@hotmail.com

Methismenesistories.blogspot.com