Η  μύγα.

​

Ο  ήλιος έπεφτε πάνω στην τζαμαρία και φώτιζε τον χώρο.

Η θάλασσα  γυάλιζε απέναντι  κι έμοιαζε το μεσημέρι ανοιξιάτικο κι ας ήταν στα μέσα  του Γενάρη.

Κάθισε ακριβώς πίσω από τα πεντακάθαρα  τζάμια και παρήγγειλε  έναν  διπλό  ελληνικό, άνοιξε το βιβλίο που κρατούσε στα  χέρια του και φορώντας  τα  γυαλιά  του χώθηκε μέσα του.

Η  μύγα χτυπιόταν πάνω στο τζάμι κάνοντας θόρυβο, μην  μπορώντας να βρει  διέξοδο, γυρνούσε γύρω του, πάνω στα χέρια, τα γυαλιά, το βιβλίο του.

Το  βουϊτό της τού θύμισε την ακατάπαυστη  φλυαρία της μεγάλης του αδελφής  όταν διεκδικούσε το μερίδιο  που δικαιούταν από την πατρική περιουσία, σαφώς μεγαλύτερο από το δικό του.

Η  μύγα έτριβε τα πόδια της...

​

Ο καφές κόλλησε στο τζάμι με τα φτερά  της.

 

​

Μαριάνθη Πλειώνη

​

Η Μαριάνθη Πλειώνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής. Τον Οκτώβριο κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία, το βιβλίο της «Με τα φτερά της Ελπίδας» (παιδική ποίηση) από τις  Εκδόσεις Ροές.