Το λυκόφως κι εγώ

 

Το λυκόφως κατέβαλε σιγά σιγά την κάμαρά μου. Φως παράξενο∙ πάντα με ζάλιζε. Νεότερη προσπαθούσα να το αιχμαλωτίσω σε καρέ μηχανής λήψης. Πάθος, ένταση, ησυχία και λήψη!
Μισώ τις σκιές του ήλιου και την θολούρα του φωτός από τις λάμπες των δρόμων. Αυτό, το σούρουπο. Μετά η έξοδός μου. Πριν αιχμαλωτιστώ σε βλέμματα άλλων. Πριν γίνει καρέ η όψη μου, σε κάποια αλλουνού μηχανή λήψης. Ίσως με αιχμαλωτίσει η μάνα μου με κείνο το «στάσου λίγο να σε δω…»
Τα μάτια, όλα τα βλέπουν, όλα τα θυμούνται σαν οικεία. «Κάποια μου θυμίζεις» μου λένε, «χθες με είδες εδώ» τους απαντώ ψέματα. Κι ο χρόνος, διαπερνά κάθε είδους επιφάνεια ακόμα και πέτρινη. Επίσης καταβροχθίζει τις ρίζες και βγαίνει απ’ την γη ένα ξερό γαϊδουράγκαθο, όπως αυτό που φόρεσαν οι Ρωμαίοι στον Θεάνθρωπο.

Υποκειμενικός; Όχι πάντα. Μια υπενθύμιση στο παρόν σε επαναφέρει από θύμισες και νοσταλγίες.
Όταν βγαίνω, κρύβομαι.
Όταν ξεχνιέμαι, θυμάμαι. Κι όταν είμαι σε δράση, αφουγκράζομαι∙ όπως όταν ξετυλίγεται ένα ζειμπέκικο από το σφύριγμα του γείτονα. Έρχεται απαλά στο αυτί και σου φιλά τα χείλια. Στέκεσαι τραγουδώντας στο ηλιόφως περιμένοντας τη νύχτα,  τη γιορτή της Αναστάσεως.

Ατίθασες, ξεχασμένες από τον χρόνο συνάξεις.

 

Μαργαρίτα Σκουμπουρδή

​

​

Η Μαργαρίτα Σκουμπουρδή γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και σπούδασε σκηνοθεσία στο ΙΕΚ Ακμή. Εργάστηκε τρία χρόνια στην παραγωγή της εκπομπής Παρασκήνιο της ΕΤ1. Διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Το "Σακάκι" αποτέλεσε το πρώτο της βιβλίο.