Ας ερωτευτούμε για λίγο

 

Κάπου ανάμεσα στα λυσσασμένα σώματα

είδα στο αλκοόλ να σβήνεις τα φώτα.

Έγνεψες ν’ αφεθώ στο χορό σου

με μια υπόσχεση λίγο πιο αληθινή

από τις άλλες που σε είδα να δίνεις.

Θέλω να με ερωτευτείς απόψε.

 

Κάπου ανάμεσα στα λυσσασμένα σώματα χάθηκες.

Τα χείλη μου ερωτεύτηκαν άλλα εκείνη τη νύχτα.

Και παραδόθηκαν σε υποσχέσεις που ζουν

μέχρι να ξημερώσει.

Σου ‘πα πως σε ήθελα για λίγο περισσότερο.

Το σώμα μου θ’ ανήκει στο δικό σου, για λίγο,

ώσπου να μας τελειώσει και να φύγουμε.

Κι έφυγες πριν φύγουμε.

 

Κάπου ανάμεσα στα λυσσασμένα σώματα

πόσα «σε θέλω» είπαμε στα καρφωμένα βλέμματα.

Κόκκινες φλέβες χειραγωγούν τη σκέψη

ν’ ανακατεύει απολίτιστα

τα κορμιά, στα ερωτικά τέμπο της.

Έγνεψες «θες να ερωτευτούμε για λίγο»;

Έγνεψα «τράβα τη μάσκα της Πενθεσίλειας».

Μην πεις, απόψε, το όνομά σου.

Άσε τις γλώσσες να μιλούν, χωρίς τις λέξεις να φθείρουν

τον αμόρφωτο έρωτα.

 

Έρωτας. Που δεν θέλει όρκους.

Απαλλαγμένος από εξηγήσεις

αστήρικτος πάνω στη βάση με τα ένστικτα.

Στρατευμένος στο μπαρούτι της σφαίρας

να θρυμματίζει τα φασόν κύτταρά σου

με μόνη υπόσχεση τα μετρημένα φεγγάρια.

Κι εσύ να εθίζεσαι σε αυτό το λίγο.

Να εθίζεσαι σε έναν έρωτα άγνωστο

και επικηρυγμένο

από τη νοθευμένη αγάπη που επιταχύνει τον χρόνο

από τη μορφωμένη αγάπη που καθωσπρέπει  

σε γερνάει.

Γίνε για λίγο καλλιτέχνης. Και ζωγράφισέ με.

Κι ο έρωτας ο αμόρφωτος, θα σου μάθει

πόσο πολύ είναι αυτό το λίγο.

 

Ακόνισες τα πινέλα σου.

Σπαθιά που μάχονταν μια «Νέμεσις»

στα υπολείμματα του μισοτελειωμένου πορτρέτου μου

και με μουτζούρωναν.

Χάθηκες.

Και κάπου ανάμεσα στα λυσσασμένα σώματα

χάθηκα και εγώ.

Ψάχνοντας έρωτες για λίγο,

έβρισκα παντοτινούς. Τι να τους κάνω;

​

***

​

Σοφία Γιαννούλη

BA in Cultural Technology and Communication - University of the Aegean

MSc in Creative Writing