Κρεμασμένοι βρόχοι

 

Συμπιέζεις την αυταξία

των μεμονωμένων κομματιών σου σ’ ένα σώμα

και εκλείπει το βάρος τους. Αδύναμο κι ελαφρύ,

παραδίνεται σε λόγια που υπόσχονται

να φέρουν πίσω τη χαμένη του μάζα.

Βουλώνεις με ξένα κύτταρα

τις τρύπες των ελαττωματικών σημείων

που απέσπασες από πάνω σου

για να ζωντανέψουν σε ένα αποδεκτό αντίτυπο.

Ένα απροσπέλαστο περίβλημα τυλίγει

την ευθραυστότητά σου.

 

Μια σταγόνα αίμα ή ένας φοβισμένος ρόγχος

σε σένα ή στον δίπλα, αρκεί για να δεις

το απροσπέλαστο να θρυμματίζεται

τα λεπτά που σου περίσσεψαν να ξοδεύονται

σε έναν θάνατο που συρρικνώνει την αιωνιότητά σου

και σε έναν τελευταίο απολογισμό

που μετανιώνει τον αναλώσιμο χρόνο

στην υποβίβαση της αυταξίας του σώματος

και της ελευθερίας,

ελευθερίας που δυσκολεύτηκες να διαχειριστείς.

 

Ελευθερία. Το όραμα πίσω από τη μεθόριο

με τους κρεμασμένους βρόχους

πολιτικάντηδων, ρασοφορεμένων, κηδεμόνων

και το βάρος ανθρώπων που πνίγονται

στους ίδιους τους μεθόριους βρόχους σου.

​

***

​

Σοφία Γιαννούλη

BA in Cultural Technology and Communication - University of the Aegean

MSc in Creative Writing