Η ΝΟΙΚΟΚΥΡΑ
 
Δεν ταξίδεψε ποτέ. Το σπίτι
που έγινε νύφη,  η φυλακή της.
Τη στένευαν οι τοίχοι της κουζίνας.
Περίμενε σκυμμένη,της άνοιξης τα μεσημέρια.  
Όταν άδειαζε το τραπέζι,
κι άκουγε ξανά τον θόρυβο της τηλεόρασης.
Στοίβαζε γρήγορα τα πιάτα στον νεροχύτη.
Τίναζε το τραπεζομάντιλο στο μικρό μπαλκόνι.
Ερχόντουσαν τα χελιδόνια,
κι ό,τι απέμεινε τσιμπολογούσαν.  
Τους ψιθύριζε μέρη που ‘χε κάποτε
ονειρευτεί να πάει.  
Ακίνητα την άκουγαν.
Έκοβε τότε, και τους έδινε  
σάρκα απ’ την κοιλιά της.
Τα χελιδόνια έφευγαν· 
με την ίδια πάντα υπόσχεση.
Εκείνη χαμογελαστή, έπλενε ύστερα τα πιάτα.
Μπορούσε να καυχιέται
χρόνο, τον χρόνο στη γειτονιά,
πως ήταν πια νοικοκυρά πολυταξιδεμένη.  

​

Γιάννης Ζαραμπούκας

​

***

​

Ο Γιάννης Ζαραμπούκας γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, μεγάλωσε στη Λάρισα, ενώ κατάγεται απ’ την Κοζάνη και σπουδάζει στο ΑΤΕΙ Αθήνας, στο τμήμα της Εργοθεραπείας.

Κάνει ταξίδια κι όνειρα διαβάζοντας και χτίζει τους δικούς του κόσμους γράφοντας. Όνειρο του να δημιουργήσει τα δικά του λογοτεχνήματα.

Διατηρεί τη διαδικτυακή λογοτεχνική σελίδα Vivlia4U και το αντίστοιχο blog, ενώ συνεργάζεται με το koukidaki και το frapress.gr όπου φιλοξενούνται άρθρα του, βιβλίο-απόψεις και σύντομα διηγήματα.

«Το αναπόφευκτο της μοναξιάς» είναι η πρώτη ποιητική του συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

​

​