​Κάποτε

 

Αιώνες πέρασαν πολλοί απ τ ́όνειρο της ζήσης

που μοιάζει μ ́ όνειρο σκιάς που σκέπασε η λήθη

θολό, πικρό και θλιβερό είν το νερό της βρύσης

που ο χάρος κερνά τους ζωντανούς και των νεκρών τα πλήθη!

 

Δεν θα σ ́αγγίξει πιά κανείς

οτι έζησες λησμόνει

γονιός, αδέρφι, συγγενείς

σ ́ έχουν αφήσει μόνη.

 

Ολόγυρα σου τώρα πιά δεν θάλλουν μυρωμένα

τα άνθη εκείνα του αγρού, που τόσο αγαπούσες

δυό πέτρες, μιά ταφόπλακα σκεπάζουνε θλιμμένα

οτι απο σένα απέμεινε, σαν κάποτε όταν ζούσες.

 

Δεν θα στολίσει πιά κανείς, το όμορφο κεφάλι

και δεν θα πάρεις ποτέ πιά μεγάλους περιπάτους

Ελπίδα μόνη έμεινε, η ανάσταση και πάλι

σαν τριγυρίζεις μοναχή, θνητή στους αθανάτους!

​

​

​

Πάνος  Χατζηγεωργιάδης
Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης και Δημοσιογράφος
Member of Performing Rights Society  -  London - U.K.

Μέλος  Κοσμητείας Σχολών Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

Μέλος Τακτικόν Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ

Μέλος Τακτικόν της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών

Συντάκτης εφημερίδος Huffington Post

Mob. (+30) 697.247.8143 

https://www.epicmusicla.com
http://nikiforosvizantinospoetry.blogspot.com