Άκρη

 

Η γυναίκα έχει τελειοποιηθεί

Το νεκρό

 

Σώμα της φέρει ένα μειδίαμα κατορθώματος

Η ψευδαίσθηση του αναπόφευκτου

 

Ρέει στις πτυχώσεις της τηβέννου

Τα γυμνά

 

Πόδια της μοιάζουν να λένε:

Έχουμε έρθει ως εδώ, τέλος.

 

Κάθε πεθαμένο της παιδί κουλουριασμένο, λευκό ερπετό,

Ένα σε κάθε

 

Μικρή κανάτα γάλα, τώρα αδειανή

Τα έχει διπλώσει

 

Πίσω στο σώμα της σαν πέταλα

Κλειστού τριαντάφυλλου όταν ο κήπος

 

Σκληραίνει και οι οσμές ματώνουν

Από τα γλυκά και βαθιά λαρύγγια του νυχτολούλουδου.

 

Η σελήνη δεν έχει τίποτα για να λυπάται,

Ατενίζοντας από την κοκκάλινή της κουκούλα.

 

Είναι συνηθισμένη σε τέτοιου είδους πράγματα.

Οι μαυρίλες της κάνουν κρότο και σέρνονται.

 

 

 

EDGE

 

The woman is perfected

Her dead

 

Body wears the smile of accomplishment,

The illusion of a Greek necessity

 

Flows in the scrolls of her toga,

Her bare

 

Feet seem to be saying:

We have come so far, it is over.

 

Each dead child coiled, a white serpent,

One at each little

 

Pitcher of milk, now empty

She has folded

 

Them back into her body as petals

Of a rose close when the garden

 

Stiffens and odors bleed

From the sweet, deep throats of the night flower.

 

The moon has nothing to be sad about,

Staring from her hood of bone.

 

She is used to this sort of thing.

Her blacks crackle and drag.

 

Sylvia Plath

​

​

Η Παρασκευή Παπία είναι Απόφοιτος του Τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου  Θεσσαλονίκης. Η πρώτη της ποιητική συλλογή θα εκδοθεί το φθινόπωρο, από τις εκδόσεις Συρτάρι.