Βαθύ ρήγμα - Τόλης Αναγνωστόπουλος | Εκδόσεις Πνοή

​

   Μια μεγάλη περιπλάνηση ξεκινά στο κόσμο του ήρωα που παραμένει εγκλωβισμένος κάτω από τα χαλάσματα του σπιτιού του μετά από έναν μεγάλο σεισμό. 

   Διάγοντας έναν βίο που δεν άφηνε χρόνο για βαθιά και ουσιαστική σκέψη, δίνοντας προτεραιότητες σε όλα αυτά που επιβάλλουν με τον τρόπο τους τα καταναλωτικά πρότυπα και πλαίσια ο ήρωας τελικά βρίσκει την ελευθερία του σε μια κατάσταση εγκλεισμού και βλέποντας το τέλος του να πλησιάζει.

   Το βιβλίο αυτό έχει κατά τη γνώμη μου μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι γραμμένο σε απλή γλώσσα και ο τρόπος που ξετυλίγεται η πλοκή του είναι ευρηματική.  Οι αντιθέσεις του, που είναι εμφανείς σε πολλά επίπεδα όπως στο παιχνίδι με το χρόνο, στην κίνηση και την ακινησία, στην μοναξιά και την αδερφοσύνη, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα επιβλητική και κλείνοντας τις σελίδες του στο τέλος ο αναγνώστης μετρά τα δικά του κομμάτια και αναθεωρεί τις προτεραιότητες του.

   Η σχέση του ήρωα με την Νατάσσα, που είναι και αυτή κάτω από τα συντρίμμια, ξεδιπλώνεται βήμα-βήμα και αποκαλύπτει σημεία απρόσμενα στα οποία ακουμπούν οι ανθρώπινες ψυχές.

   Ο Τόλης Αναγνωστόπουλος μας ρίχνει στα βαθιά με χιούμορ, με ανθρωπιά, με αγάπη, κάνοντας ήρωες, δυο αντιήρωες της ζωής που κουβαλούν το φθορά τους τόσο ώστε δικαιωματικά στο τέλος να κερδίζουν ένα κομμάτι αθανασίας.

   Το «Βαθύ ρήγμα», είναι ένα βιβλίο που προτείνω για την αλήθεια του, την τόλμη του και την αγριάδα του που σελίδα σελίδα γίνεται τρυφερότητα.

​

Λίγα Λόγια για το βιβλίο:

​

«Κανείς δεν μπορεί να γυρίσει πίσω τη ζωή και να κάνει μια νέα αρχή, αλλά μπορεί σήμερα να κάνει ένα νέο τέλος». 

Έχει σαστίσει. Σκοτάδι και πόνος. Ό,τι κι αν έγινε, ήταν δυνατό. Δίπλα του χαλάσματα, έπιπλα και μια γυναίκα νεκρή. Αυτός όμως πρέπει να επιζήσει, πρέπει να γυρίσει στη ζωή που έχτισε με μεγάλο αγώνα. Τίποτα δεν του χαρίστηκε. Πέρασε πολλά, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Αρνείται να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα. Προσποιείται ότι ακολουθεί το καθημερινό πρόγραμμα στην εταιρία που διευθύνει, φτιάχνει λίστες, στήνει εικονικούς διαλόγους με τον μοναδικό του φίλο. Μέσα στα όνειρα, στις παραισθήσεις, πρόσωπα από το βασανιστικό του παρελθόν τον επισκέπτονται και ζητάνε απαντήσεις. Δεν μπορεί να τ’ αντέξει κι αυτό. Σκέφτεται ότι έξω υπάρχει ζωή, υπάρχει φως, τουλάχιστον γι’ αυτόν. Ή μήπως όχι;

​