«Ψ» - Δέσποινα Γιαμβριά Μπλαστροπούλου | Εκδόσεις ΠΝΟΗ

 

   «Πόσες φορές ξεκίνησα και πόσες δεν συνέχισα… Το απόλυτο κάτι μεταφρασμένο σε απόλυτο τίποτα». Το ψιθυριστό, αιώνια, έφηβο, κυματίζον επάνω στην άγραφη παλάμη του προσμένοντος το παρελθόν του ορίζοντα, καλοκαίρι νυχτερεύει και περιφρουρεί τα αενάως νεόκοπα Όνειρα της πένας της Δέσποινας Γιαμβριά-Μπλαστροπούλου. «Ηδονή, πέρα από τη γέννηση και πέρα από τον θάνατο και μόνο τελικό και αιώνιο παρόν».

    Στα δεκαοχτώ, ψυχικού μαραθώνιου, ποιήματα της συλλογής «Ψίθυροι», εκδόσεις Πνοή, το παρόν και οι αισθήσεις του πλαταίνουν, το μέλλον απειλεί και απειλείται από τις, προς σε έναν ανώνυμο θεό, προσευχές του παθιασμένου για τον θάνατο του χειμώνα, και εν τέλει η αγωνιώδη προσπάθεια του αίματος μας να συναγωνιστεί σε ταχύτητα τις σκέψεις μας είναι το αθάνατο κοίταγμα που για χάρη του θα κινούνται ακούραστα όλοι οι θνητοί μηχανισμοί του σύμπαντος. «Αφού λοιπόν κατάφερα να με δω όπως ακριβώς είμαι, με λάτρεψα, με… αγάπησα, με θεωρώ… ον υπέρτατον».

    Η γλώσσα, ένας ισόβιος περίπατος στην «ηλιοβλογημένη» ακτή η οποία αναπνέει δειλά ερωτικά στο βλέμμα του «εσύ», όπου η μνήμη είναι μια θάλασσα που όσο κι αν αφήνεσαι να βυθιστείς μέσα της επειδή θες να πνιγείς, ανασαίνεις πιο ελεύθερα από σε οποιαδήποτε πλευρά του «εμείς». Το «που είσαι ως προς εμένα;», το «που είμαι ως προς εσένα;» και το «που είμαστε ως προς το κοινό μας είναι;», ένας πλανήτης στου οποίου τα αμφίσημα δάση και απρόβλεπτα ποτάμια περπατά ξυπόλυτο το ένστικτο της μοναξιάς αναζητώντας το άλλο του μισό, που ίσως και να μην υπάρχει. «Φυτοζωούν με δανεικές χάρες της μοναξιάς, αλλά με μαγικές στιγμές.

    Με αναζητήσεις σε μια παρατεταμένη νεότητα, ερωτεύσιμη και λαμπερή!». Το άσμα των Λέξεων καθώς χάνουν τα φύλλα τους και μια Άνοιξη, που δεν έχει γεννηθεί ακόμα, θηλάζει την ολάνθιστη σιωπή τους. «Κι αυτά τα μάτια σου, που είναι τόσο ελκυστικά λες κι είναι ζωγραφισμένα». Ένα ανάγνωσμα που διαβάζοντας το είδα έναν Ερωτευμένο να κλαίει μπροστά σε μια φωτιά, και μέσω των δακρύων του να παρακαλά το πυρ να εξομολογήσει τον πόνο του. Μα ο πόνος μιλά μονάχα σε ψυχές που τον έχουν ανάγκη ή που νομίζουν ότι τον χρειάζονται ώστε να παραμείνουν αγνές. Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο Δέσποινα Γιαμβριά-Μπλαστροπούλου.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

​

Ψίθυροι Απελευθέρωσης… Διεγερτικοί εντυπωσιασμοί…

Ψυχήν επλήρουν. Ψυχής δε, ουδέν εστί τιμιώτερον.

Ένα βιβλίο tableauvivant... όπου θέατρο, λογοτεχνία, μουσική, εικαστικά, ποίηση, αποφθέγματα, σπαράγματα Ζωής εμφανίζονται, εναρμονίζονται και συνθέτουν ένα ενδιαφέρον σύνολο.

Ο αναγνώστης θα συγκινηθεί, θα γελάσει, θα θυμηθεί δικές του πιθανόν εμπειρίες,

θα αναρωτηθεί αν ακούει δικούς του Ψιθύρους…

Η ανάγνωση πρέπει να κατευθύνει τη δέσμη φωτός των ματιών πάνω στις λέξεις,

να αποκαλυφθούν και να ανυψωθούν ως την άχρονη, ασύνορη ύπαρξή μας.

Δεν υπάρχει τελευταία λέξη. Όλα μπορούν να ξαναρχίσουν…

Στο βιβλίο περιλαμβάνονται έργα ζωγραφικής του εικαστικού Δημήτρη Ταλαγάνη.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

​

Η Δέσποινα  Γιαμβριά-Μπλαστροπούλου γεννήθηκε στο κλεινόν άστυ, τον υπέροχο Μήνα Μάη του 1954, στις 27…φυσικά.

Καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας.

Συγγραφεί από πάντα,

Εκδίδει τα γραφθέντα για πρώτη φορά!

«Ψ» όπως «Ψίθυροι» από τις εκδόσεις Πνοή.

​

Α.Δ.