«Δάσος από κεχριμπάρι» - Νάγια Γρίβελλη | Εκδόσεις ΠΝΟΗ

 

   «Η νύχτα έμοιαζε να έχει το πιο βαθύ μπλε της χρώμα. Το φεγγάρι ψηλά φώτιζε τον δρόμο σαν να βοηθούσε τα παιδιά του να βρουν αυτό που έψαχναν μες στο σκοτάδι πιο εύκολα». Η, έχουσα κύτταρα μιας συναρπαστικής υπερκόσμιας ενατένισης, πένα της Νάγιας Γρίβελλη μέσω της επικής διήγησης  καταφέρνει να συμφιλιώσει φαντασία και πραγματικότητα, και σε δεύτερο επίπεδο “αναγκάζει” την πρώτη να παραδεχτεί πως είναι γεννημένη εν μέρει από ένα μέρος του ρεαλισμού, το οποίο ζει αυτόνομα και συνάμα εξαρτημένα από την στυγνή αλήθεια του κόσμου, που πολλές φορές  παραδίδεται ωσάν παθιασμένη ερωμένη στις αγκάλες ενός πλανευτή ρεαλισμού. «Όταν έφτασαν στην πόλη, η ώρα ήταν περασμένη. Τα πορτοκαλί φώτα στην άκρη των δρόμων δημιουργούσαν μια απόκοσμη ατμόσφαιρα έτσι όπως έπεφταν πάνω στα ψηλά κτίρια και στους ανθρώπους που είχαν βγει να διασκεδάσουν εκείνο το βράδυ».

   Στο μυθιστόρημα φαντασίας «Δάσος από κεχριμπάρι» από τις εκδόσεις ΠΝΟΗ, τα γεγονότα ξεδιπλώνονται με μία αριστουργηματική φυσικότητα -κάτι που απαιτεί μεγάλες συγγραφικές ικανότητες προκειμένου να επιτευχθεί στο συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος-, ο αναγνώστης μετουσιώνεται σε μια μονάδα και με τον τελευταίο χαρακτήρα, και βρισκόμαστε ενώπιον ενός μαγευτικού υποβόσκοντος διαλόγου ανάμεσα στην παράδοση και στον εκμοντερνισμό, πάνω στον οποίο μπορεί να οικοδομηθεί ένα νέο φιλοσοφικό κάστρο που θα στεγάσει και τις δύο αυτές αντιμαχόμενες πλευρές.

    Ο χρόνος, ένα όχημα το οποίο άλλοτε βραδέως κι άλλοτε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, που πλαταίνει τις αισθήσεις, μας  προσφέρει μια εκστατική ξενάγηση από τον πυθμένα του παρελθόντος έως τα επικίνδυνα αθώα ουράνια του μέλλοντος, με μικρές στάσεις στο πεδίο μάχης αντιφατικών εννοιών του παρόντος.  Ένας αντισυμβατικός έρωτας, με στοιχεία από  τα κλασσικά αναγνώσματα φλογερών και μαζί αγνών συναισθημάτων, που παλεύει με την παράνοια των “λογικών” ακόμα και πέρα της ύστατης του ανάσας.

    Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί την αρτιότερη προσπάθεια, που έχω διαβάσει έως τώρα, εισόδου της Λογοτεχνίας του Φανταστικού στη χώρα μας, μα ταυτόχρονα μου υπενθυμίζει πως δεν υπάρχουν σύνορα μεταξύ των ειδών της συγγραφής. Όταν κάποιος γράφει με το αίμα του κι όχι απλώς με μελάνι φαίνεται. Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο Νάγια Γρίβελλη.

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

​

Γαλλία 1128. Ο μυστικός πόλεμος ανάμεσα στα πλάσματα της νύχτας παίρνει τέλος, και με τη νίκη των βρικολάκων, οι λυγξ εξαφανίζονται. Αιώνες αργότερα, στα μέρη όπου γράφτηκε αυτό που οι βρικόλακες και οι λυκάνθρωποι θεωρούσαν επίλογο της ιστορίας των λυγξ, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στο βιβλίο των σκοτεινών πλασμάτων. Ο πόλεμος μεταξύ τους ξεκινά και πάλι. Η Μαρτέν ντε Λυγξ, η νεαρή αρχηγός των λυγξ, πρέπει να πάρει κρίσιμες αποφάσεις για να προστατεύσει το είδος της. Όμως ο κόσμος της κλονίζεται όταν γνωρίζει τον Ζεράρ, τον μυστηριώδη βρικόλακα που μετακόμισε στην πόλη της. Η έλξη ανάμεσά τους μοιάζει δυνατότερη από τη δίψα της για αίμα κι από τον πόλεμο που θα τους φέρει αντιμέτωπους. Μια έλξη πιο δυνατή κι από τον χρόνο τον ίδιο.

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

​

Η Νάγια Γρίβελλη γεννήθηκε το 1986 στην Τρίπολη και σήμερα ζει στο Ναύπλιο. Σπούδασε δασοπονία κι έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Περιβάλλοντος στη Μυτιλήνη. Μοιράζει τον ελεύθερο χρόνο της ανάμεσα στο διάβασμα και στη συγγραφή. Το «Δάσος από κεχριμπάρι» είναι το πρώτο της βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

​

Α.Δ.