Ένα χριστουγεννιάτικο δώρο
Πέρασε τα μισά και τούτος ο Δεκέμβρης. Μετά τις Άγιες Μέρες η Λιάνα κανόνισε να κάνει επί τέλους την επέμβαση στο πόδι της. Τα περυσινά Χριστούγεννα γεννήθηκε ο εγγονός της και φέτος είναι το πιο λαμπερό στολίδι στην εορταστική ατμόσφαιρα. Το απολαμβάνει! Είναι χαρούμενη!
Τι όμορφα, που πέφτει το χιόνι! Της θυμίζει τα παιδικά της χρόνια! Τότε, που δεν ήθελε να φορά σκουφάκι, για να κάθονται οι χιονονιφάδες στα ξανθά της μαλλιά! Έτρεχε με τα παιδιά της γειτονιάς στο κατάλευκο βελούδο για τον καθιερωμένο χιονοπόλεμο και άλλα χιονοπαιχνίδια!
Τώρα οι νιφάδες χιονιού γκρίζαραν τα μαλλιά της. Έχει ομπρέλα, βαδίζει προσεκτικά. Κρατά τσάντες με δώρα. Ένα παιχνίδι και ένα υπέροχο παπλωματάκι για τον εγγονό της. Ένα ζεστό παλτό για την κόρη της. Φτάνει στο μετρό, κατεβαίνει τις σκάλες, στέκεται στην αποβάθρα. Ξόδεψε περισσότερα απ’ όσα περίμενε. Χρησιμοποίησε χρήματα, που προόριζε για την επέμβασή της. Δεν πειράζει όμως. Είναι χριστουγεννιάτικα δώρα, που χρειάζονται αγαπημένα της πρόσωπα. Θα συμπληρώσει το ποσό αργότερα.
-Σόρρυ, Συρία, Χαλέπι, μπαμ μπουμ.
Γυρίζει. Μια όμορφη κοπέλα την ακουμπά στο μπράτσο. Με σπαστά αγγλικά και με κινήσεις του σώματος της εξηγεί ότι είναι από τη Συρία, από το βομβαρδισμένο Χαλέπι, ότι κοιμάται στο πάρκο της Πλατείας Βικτωρίας. Κάποιοι της έδωσαν για στρώμα το ρολό αφρολέξ, που έχει στην πλάτη της. Φορά βεραμάν μαντήλι και σκούρο μακρύ φόρεμα. Στην αγκαλιά της κρατά ένα μωρό, χρονιάρικο, που της μοιάζει. Τα ρούχα τους είναι ελαφρά για την εποχή. Της ζητά βοήθεια. Ψιθυρίζει σπαρακτικά ένα ξέπνοο «Πλίιζ». Στα μελαγχολικά μεγάλα μάτια της πλανιέται η απόγνωση. Η Λιάνα ψάχνεται. Της δίνει τα τελευταία δέκα ευρώ, που έχει. Η κοπέλα υποκλίνεται λέγοντάς της ‘θενκ γιου’. Πάει να φύγει. Η Λιάνα την πιάνει από το μπράτσο. Η νεαρή, που έχει μπροστά της, είναι στην ηλικία της κόρης της και το μωρό της στην ηλικία του εγγονού της..Έρχονται Χριστούγεννα.. Της προσφέρει τις τσάντες με τα δώρα, δείχνοντας τι είναι. Στα μαύρα μάτια της άγνωστης αστράφτουν μαργαριτάρια ευγνωμοσύνης..
Η Λιάνα επιστρέφει σπίτι της με άδεια χέρια, αλλά με γεμάτη την ψυχή της. Αύριο θα ψωνίσει νέα δώρα. Ας αναβληθεί η επέμβαση. Κοιτάζει το μουντό χρώμα του ουρανού, που φωτίζεται από το υπερκόσμιο φως της Αγάπης. Στον κήπο της έχει ανθίσει το κόκκινο τριαντάφυλλο του Δεκέμβρη με το ακριβό του άρωμα. Αχ! Αυτή η καρδιά της! Ένα χριστουγεννιάτικο δώρο στην ταπεινή φάτνη!
Λίτσα Καποπούλου
Η Λίτσα (Σταυρούλα) Καποπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα 25 Δεκεμβρίου 1956. Τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Σχολής Δημοσιογραφίας. Υπηρέτησε τη Δικαιοσύνη ως Δικηγόρος Αθηνών και ως Δικαστική Λειτουργός σε Φενεό Κορινθίας, Κόρινθο, Σκιάθο και Αθήνα. Παρακολούθησε κύκλους δημιουργικής γραφής στα εργαστήρια Ιανός και στο Θέατρο των Αλλαγών σεμινάρια σεναρίου, σκηνοθεσίας - υποκριτικής και θεατρικής γραφής.
Έργα
(2018) Σενάρια στο θέατρο της ζωής, Ανάτυπο
(2015) Στο βασίλειο της μοίρας, Ανάτυπο
(2013) Πνοή, Δίαυλος