Απέθαντος Έρωτας - Άντρια Νικολάου | Εκδόσεις Πνοή

 

  «Το φθινόπωρο επισκέφτηκε το κατώφλι μας το φως όμως τώρα θ’ ανατείλει για μας». Η αιωνίως θνητή φύση του “αρχαγγέλου” των Πάντων και του Τίποτα, του έρωτα, είναι ταυτοχρόνως και η τρανότερη απόδειξη της αενάως φθαρμένης μα και αδιάκοπα νεόκοπης αθανασίας του μέσα από την φιλοσοφία της Άντριας Νικολάου. «Εγώ κι εσύ δυο αστρικά σώματα· δημιουργήματα του ουρανού ταγμένα στο φως της αγάπης ταγμένα στον αιώνιο σκοπό μας».

   Τα τριάντα ένα, προερχόμενα από τον πυθμένα του πάθους και τα έγκατα της πίστης στο “εμείς”, ποιήματα της συλλογής «Απέθαντος έρωτας», από τις εκδόσεις Πνοή, προσέρχονται σε μια τελετή απομυθοποιητικού ύμνου προς τον μέγα και ελάχιστο θεό της αμαρτίας και της αθωότητας. «Πάντα στο μαζί για μια φωτισμένη αιωνιότητα». Το "μαζί" και το "πάντα πλάι σου" ίδια στο φως και το σκοτάδι, όμως στον πυρήνα τους βρίσκει καταφύγιο η σύμμαχος διάσπαση τους η οποία συντηρεί και γιατρεύει τα τραύματα κάθε αγέραστου ερωτικού πεπραγμένου που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο
έτερος εαυτός του χορηγού της αναγκαίας και ευπρόσδεκτης οδύνης, του πόνου που νιώθουν και μας επιβάλουν το Ανεκπλήρωτο και το Ατελές.

   «Τα λόγια σου άλλοτε βάλσαμο κι άλλοτε μαχαιριές τα μάτια σου όμως κρύβουν την ελπίδα για το αύριο».

   Μια υπόσχεση, το μέλλον, που τη δίνουμε οι ίδιοι στο "εσύ" και το "εγώ" ώστε να ελπίζουν στην ψυχή τε και σώματι ένωση τους, η οποία πρέπει να παραμένει ανέφικτη για να μην απολέσει ο έρως τη θνητή του αθανασία. Τα γυμνά βήματα ενός εραστή στο σκοτάδι που τρίζει αναζητούν έναν όμοιο ήχο για να διεκδικήσουν έναν παρηγορητικό λόγο από το Πάντα και το Πότε.
   Μια φωτιά στα σπλάχνα των Λέξεων που τις μετουσιώνει σε ένα τέλειο και απλό “Σ’αγαπώ” το οποίο ουδέποτε εδώθει. Πως αλλιώς θα συνεχίσουν να ερωτεύονται οι άνθρωποι;

   «Θα ’ρθεις τώρα πια το νιώθω· το βλέμμα σου να με χαϊδεύει τα ξημερώματα…».

 

Ένα απ’ τα καλύτερα και πιο διαπεραστικά αναγνώσματα για τη θνητότητα της ερωτικής αθανασίας που έχω διαβάσει.

Συγχαρητήρια και καλοτάξιδο Άντρια Νικολάου.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η ποιητική συλλογή «Απέθαντος έρωτας» είναι ένας ύμνος προς την κάθαρση, στον δρόμο της αιωνιότητας μέσω ενός απέθαντου έρωτα που φέρνει το στίγμα της πιο ισχυρής μορφής αγάπης που εξιλεώνει, εξαγνίζει και εντέλει ανυψώνει τις ψυχές προς την ουράνιά τους διάσταση. Είναι μια σειρά από συναισθήματα αραδιασμένα σε ποιητικές εικόνες που μπλέκονται με τη φιλοσοφία, και όταν ενωθούν, καθρεφτίζουν μια ιστορία αγάπης που ξεκίνησε «τυχαία» ένα δειλινό στη χώρα της επαγγελίας. Μέσω μιας περιδιάβασης σε μονοπάτια όπου το φως μπλέκεται με τις σκιές της γήινης μας υπόστασης γίνεται μια μάχη για τον θάνατο του ανθρώπινου «εγώ» και την ανύψωση της ανιδιοτελούς αγάπης που λειτουργεί σαν φάρος για τα βήματα της ανθρωπότητας προς το φως.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Η Άντρια Νικολάου είναι απόφοιτη της σχολής Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε με σπουδές πάνω στον κινηματογράφο σε Αμερική και Αγγλία. Τα τελευταία χρόνια ζει και δραστηριοποιείται στην Κύπρο. Έχει εργαστεί ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος σε Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία. Ο «Απέθαντος Έρωτας» είναι η πρώτη
της ποιητική συλλογή και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

​

Α.Δ.