Με τα φτερά της ελπίδας - Εκδόσεις Ροές 

​

  Μιλώντας στα παιδιά μέσω της ποίησης, υπογράφουμε ανεπίσημα μια νέα σύμβαση επικοινωνίας όπου το φανταστικό εμπλέκεται στο πραγματικό. Διεισδύουμε σε ένα κόσμο όπου ο έντεχνος λόγος μορφοποιείται εικονοποιητικά μέσα από την κίνηση του νου και δίνει φτερά στην έκφραση του συναισθήματος και του μυαλού. Και αυτό είναι σίγουρα ελπιδοφόρο...

    Είναι απαραίτητο , από όποιον ρόλο και αν το βλέπουμε (γονιός , εκπαιδευτικός, φορέας γλωσσικής αγωγής κ.λ.π), να έχουμε το παιχνίδι ως πηγή γνώσης. Εστιάζοντας στο παιχνίδι των λέξεων μέσω της τέχνης της ποίησης, το ζητούμενο είναι η απόλαυση, η συγκίνηση, η ευχαρίστηση, η βουτιά στα προσωπικά «νερά» της εξερεύνησης και της απελευθέρωσης της φαντασίας. Παράλληλα (και όσο πιο αθόρυβα γίνεται), βαδίζουν, η εξοικείωση με το άμεσο περιβάλλον, η διαπαιδαγώγηση, η διεύρυνση της σκέψης και η μύηση σε έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο και συμπυκνωμένο λόγο. Η ανάγκη που καλύπτεται κυρίως είναι η αίσθηση του ψηλαφητού κόσμου σε ένα άλλο επίπεδο σύνδεσης.

   Η Μαριάνθη Πλειώνη, μας προσφέρει απλόχερα μια συλλογή 26 παιδικών ποιημάτων που καλύπτει και ρυθμίζει στο παιδικό νου, την αίσθηση του χώρου και του χρόνου. Παίζοντας και η ίδια με τις λέξεις και τις εικόνες, δίνει το έναυσμα για εναρμόνιση με το περιβάλλον σε κάθε του μορφή και αλλαγή. Μέσα από έναν κατανοητό  δομημένο στίχο, παρουσιάζει την κίνηση και την αλληλεπίδραση, σεβόμενη τον εγωκεντρικό τρόπο σκέψης των αναγνωστών της. Οι ιστορίες σύνδεσης των στοιχείων της φύσης έχουν ανθρωπομορφικό χαρακτήρα και λειτουργούν ανιμιστικά, εναρμονισμένες με την παιδική ερμηνευτική σκέψη. Μια πρώτη προσέγγιση του υλικού που μας δίνει μπορεί να είναι η σύνδεση με τον συναισθηματικό και διανοητικό κόσμο μέσω της έκφρασης συναισθημάτων. Η έντονη εικονοποιητική μορφή των ποιημάτων, προσφέρεται, ωστόσο, για δημιουργικό παιχνίδι με εργαλεία τα χρώματα, τη δραματική έκφραση, τη μουσική και ό,τι άλλο προκύψει στη πορεία. Η εικονογράφος Αθηνά Πετούλη συνεχίζει με μια γαλήνια νότα την έκφραση των νοημάτων , προσελκύοντας τη παιδική ματιά να ταυτιστεί με τη μελωδία των στίχων.

Η ποίηση είναι μια δυναμική διαδικασία που αν θα λαχταρούσε κάτι θα ήταν η μετουσίωση της σε μια μορφή που αφορά τα παιδιά. Η μύηση τους σε αυτή προϋποθέτει ειλικρινή αγάπη, ώστε ο ενήλικας να αποτελεί το πρότυπο του πομπού που επικοινωνεί με το δέκτη, στήνοντας έναν κόσμο με ρεαλιστικές λέξεις που πλέκουν κάθε φορά και μια βαθιά αληθινή -κι ας είναι εξωπραγματική- ιστορία.

​