Αναμνηστικό Παλιάς Πόλης

 

Βαδίζουμε απ’ την άνοιξη

προς το ξεθώριασμα μιας περασμένης εποχής

με σκονισμένη αρμύρα

κι άρωμα απ’ τα δημοτικά παρτέρια στα βιαστικά ρουθούνια μας,

σύντομη κι ατέλειωτη αυτή η βόλτα,

απ’ το παλιό λιμάνι ως την καρδιά της παλιάς πόλης

σέρνουμε βαλίτσες παραγεμισμένες κρουαζιερόπλοια.

Φθαρμένα κι επικίνδυνα τα σκαλοπάτια

και στο πλακόστρωτο τα σχήματα γνωστά,

μαύρες χιλιοπατημένες τσίχλες.

Τρύπωσα στην ψάθινη τσάντα μιας μάνας απ’ το τσούρμο

δίπλα στον τσακισμένο χάρτη της με μυρωδιά αντηλιακού,

λέξεις απροσδιόριστες κι ένα παιδί να κλαψουρίζει,

η μάνα διάβασε τη σκέψη μου και φώναξε «Tranquillo!»

μα μόνο εγώ υπάκουσα,

έμεινα εκεί ήσυχη, ζαλισμένη από γρανίτα λιμοντσέλο

στο λίκνισμα προκαθορισμένης διαδρομής

κι έχει αρχίσει να βραδιάζει.

Τα ντόπια χρώματα των τοίχων μιλούν όλες τις γλώσσες

και στα παράθυρα στεγνώνουν γρήγορα τα ρούχα

όταν οι νότες ξεφυσάνε χαρωπά,

μέθη και σπετσιερικό απ’ τα καντούνια

πετούν ψηλά στις κορυφές,

η νυχτερινή βάρδια ξεπλένει βήματα

στο πένθιμο σεντόνι της πλατείας.

Στα υγρά φώτα μιας θέας από κάποιο μουράγιο

επιπλέουν οι τελευταίες πνοές του Αυγούστου,

αρνούνται να πνιγούν στο πρωτοβρόχι.

Ξυπνώ απότομα, τρέχω στο φθινόπωρο

να κατεβάσω γενικό και να κλειδώσω,

ακόμη μια ματιά προς τα πίσω από συνήθεια…

Σκουριασμένα κουφάρια περασμένων ημερών

γελάνε κρεμασμένα στις καμάρες,

πότε λευκές ή κίτρινες και πότε μωβ είναι οι φωνές τους,

επαναλαμβανόμενο μοτίβο τρυπώνει σε φωτογραφίες,

γεμίζει πίνακες με μια εικόνα – χίλιες λέξεις

και άλλες τόσες ειρωνείες.

Κομψή και ερωτεύσιμη γρια

για πόσα μας πουλάς την ομορφιά σου;

 

 

Η Έλενα Τσιώλη γεννήθηκε και ζει στην Κέρκυρα. Είναι απόφοιτη του τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου και παρακολουθεί το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών Δημιουργικής Γραφής της σύμπραξης του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας.